𝐅𝐀𝐃𝐄𝐃 𝐋𝐎𝐕𝐄

16.

"Onun için üzülmüyor musun?" dedi Kuina duvara yaslanmış bir şekilde dururken.

"Kim? Arisu mu?" dedim arkam dönüktü ona.

"Akira yani..." dedi.

O an duraksadım. Bunu yapmak zorundaydım. Üzülemezdim.

"Üzülmek mi?" dedim Kuina'ya bakıp.

"Evet. Ben onun için üzülüyorum. Sonuçta dün akşam onunla olduğunu falan anlatmıştın ve dünden sonra böyle bir şey yapman..." nefes aldı ve "ne kadar doğru bilemem" dedi.

"Hayatta kalmak için yapamayacağımız şey var mı?" dedim.

Kuina başını eğdi olduğu yerde.

"Hayatta kalmak için geçmişte olan duygularımdan vazgeçmeye çalışıyorum" dedim onu böyle görünce.

"Çok garip konuşuyorsun. Ne demek istediğini anlayamıyorum" dedi.

Derin nefes aldım sadece.

FLASHBACK

Tokyo'nun diğer kısımlarına göre daha az kalabalık olan semtlerin birinde yaşıyorduk.

10 yaşındaydım henüz. Yaşadığımız semtin hem çevresi güzeldi hemde sakindi.

Sokakta diğer çocuklar gibi fazla oyun oyanamazdım ben. Sessiz bir çocuktum.

Sadece bazen bisiklete falan binerdim. O da çok sık olmazdı işte.

Bir gün bisiklete binip sokağa çıktım. Olduğumuz mahalleden fazla uzaklaşmadan bisikletle ilerledim.

Bir süre sonra aynı benim gibi bisiklete binen bir kız gördüm. Hatta bisikletlerimiz bile aynıydı.

Ancak kız bisikletten düşmüştü ki kolu ve bacağı kanıyordu.

Oradan öylece geçmeli miydim? Yoksa durup ona yardım mı etmeliydim?

Durup ona yardım etmeyi seçtim. Bisikletimi onun yanına geldiğimde frenine basıp durdum ve "Yardıma ihtiyacın var mı?" dedim.

Kız düştüğü yerden başını kaldırıp bakışlarını bana çevirdi. Bir şey demeyince yine konuştum.

"İstersen yaranı temizleyebilirim yanımda peçete ve su var" dedim ve çantamdan su ve peçeteyi çıkarıp yanına oturdum.

"Şey...izin veriyorsun değil mi? Daha fazla kanamasın diye sadece..." dedim yarasını temizlemek için yanına oturduğumda.

Başını evet anlamında salladı. Yarasını temizledim.

Sonra kalkmasına yardımcı oldum. Tam tekrar bisikletime binecektim ki "Teşekkür Ederim" dedi.

Ne yapacağımı bilemeden gülümsedim ve "Rica ederim. " dedim ve bisikletime binip eve döndüm.

***

O günden sonra her gün olmasa da haftada 3 gün bisikletime binmeye başlamıştım.

O kızı da görüyordum bir ablası vardı. Birlikte biniyorlardı bazen bisiklete. Veya bazen birlikte yürüyüşe çıkıyorlardı. Ama ona çoğunlula rastlıyordum. 

Kızın daha ismini bile bilmiyordum. Tanışmaya çok utanıyordum. Zaten sürekli ablası veya babası ile birliktelerdi. Tek gördüğüm zamanlar da oluyordu tabii ki ancak o zamanlar da ben utanıyordum.

Tek istediğim arkadaş olmaktı onunla.

Ancak zaman ilerlediğinde duygularım ona karşı farklılaşıyordu. Arkadaşlıktan öte bir şeyler hissetmeye başlamıştım. Eskiden tüm bunları saçma bulurdum. Ancak bu kez olmuyordu.