𝐅𝐀𝐃𝐄𝐃 𝐋𝐎𝐕𝐄

37

"Akira lütfen bir şey söyle" dedi Chishiya  

"Chishiya...özür dilerim" dedim zorla.

"Neden özür dilersin Akira?" dedi elimi tutup.

"Chishiya ben sözümü...sanırım tutamayacağım" dedim.

"Hayır, hayır tutacaksın sen yaşıyorsun hala" dedi sonra elimi öptü "Yaşayacaksın Akira" dedi.

"Ah..hayır bu kez sanmıyorum. Ama ben her zaman senin yanında olacağımı söyledim. Öldükten sonra bile" dedim ve buruk bir şekilde gülümsedim.

Chishiya beni dizine yatırdı.

"Hayır Akira! Yaşayacaksın bunu sende biliyorsun" dedi.

Yaramın verdiği acıyla tekrar inledim.

Ağlıyordu. Onu ilk defa ağlarken görüyordum. Ve büyük ihtimalle son

"Sanırım yine uykum geldi" dedim zorla.

"Hayır! Lütfen! Lütfen uyuma Akira! Uyanık kal bana bak lütfen bana bak sadece" dedi.

Gözlerimden bir yaş düştü.

"Hiç bir şey...hissedemiyorum" dedim.

"Biliyorum, biliyorum lütfen dayan geçecek" dedi Chishiya.

"Chishiya korkuyorum! Chishiya çok korkuyorum!" dedim korkuyla

"Biliyorum..ama korkmana gerek yok hic bir şey olmayacak" dedi Chishiya.

"Ölmek istemiyorum! Buna hazır değilim!" dedim.

"Ölmeyeceksin! Akira sadece dayanman gerek az kaldı. Bizim için dayan" dedi.

Vücudum üşümeye başlamıştı yavaş yavaş.

"Chishiya..ben üşüyorum çok üşüyorum" dedim

Chishiya hemen hırkasını çıkardı ve üstüme serdi.

"Tamam... tamam üşüme Akira lütfen ölme" dedi endişeyle.

"Birlikte dayanırız değil mi? Biz her şeye birlikte dayanırız Akira" dedi ardından.

Gözlerim kapanmak üzereydi artık dayanamıyordum o anda Chishiya'nın sesini duydum "Yok yok! Akira bana bak! Kapatmak yok gözlerini. O güzel gözlerini hiç kapatmak yok. Benden hiç ayırma güzel gözlerini" dedi

"Tamam...kapatmayacağım" dedim.

Nefes alıp veriyordum sürekli.

"Sen çok güçlüsün Akira. Sen her şeyi başarabilecek birisin. Sen çok iyi birisin herkes senin gibi birisi tarafından sevilmeyi hak eder. Sanırım ben çok şanslıyım" dedi Chishiya.

"Hayır, sadece ben şanslıydım. Senden başta nefret ettim. Şu an ben ölüyorum ve yanımda sadece sen varsın" dedim.

İkimizde ağlıyorduk. Sonra ben öksürdüm ve Niragi gibi kan kustum.

"Geçecek söz veriyorum. Sadece dayan..." dedi Chishiya

"Ben hep yanındayım" dedi.

***
Hava kararmıştı. Arisu ve Usagi hala son oyundan dönmemişlerdi.

Ancak bir anda havai fişekler patlamaya başladı bir sürü.

Bu sanırım artık her şeyin bittiğine işaretti.

Kurtulmuştuk.

"Hayatta kalan oyunculara iki seçenek sunulacak. Lütfen bu ülke vatandaşlığını ve süresiz ikameti kabul mu, red mi ettiğinizi belirtin"

"Redediyorum" dedim hemen zorla.

"Sanırım bende reddediyorum" dedi Chishiya.

Sonra yavaşça gözlerimi kapattım.

Chishiya Anlatım

Reddettiken sonra tekrar Akira'ya baktım.

Gözleri kapanmıştı.

"Akira! Hayır! Ölme...ölemezsin" dedim.

Saçlarını okşadım.

"Seni çok seviyorum lütfen beni tek başıma bırakma!" diye bağırdım.

Ancak gözlerini açmadı.

"Ben özür dilerim... Sana hep kötü  davrandım çok bencildim hep kendi çıkarımı düşündüm. Seni yem olarak kullandım. Ama yemin ederim seni çok seviyordum.  Lütfen bana inan" dedim.

Sonra onu öptüm.

***
Gözlerimi açtığımda hastane yatağındaydım.

Yanımdaki yatağa doğru gözlerimi çevirdim başka bir adam vardı.

Yataktan kalkıp odadan çıkıp biraz yürüdüm.

Yoğun bakımdaki insanların odasının önünden geçtim.

Sonra bir odanın camından içeriye gözüm takıldı.

Makinelere bağlı baygın halde yatan bir kız vardı.

"Akira" dedim bir an.

Onu en son çocukken görmüştüm.

Sonra arkamdan birisi "Onu nereden tanıyorsun" dedi.

Arkamı döndüm.

Ablası olmalıydı.

"Ben mi? Aslında küçükken tanışmıştık" diye bir yalan attım.

Tanışmamıştık. Ben sadece ona aşıktım onun ise bundan haberi bile yoktu.

Hala öyleydi.

Belki de söylemem gerekiyordu.

"O iyi olacak" dedim Usagi'ye bakıp.

"Biliyorum. O çok güçlüydü her zaman" dedi ve gülümsedi.

Sonra gitti.

Ben ise hala camdan Akira'ya bakmaya devam ettim bir süre.

Sonra bende gidip bahçeye çıktım ve biraz oturup bisküvi yedim.

***
Hastaneden taburcu olalı 2 hafta oluyordu.

2 haftadır işe gitmiyordum. Ama bu hafta başlayacaktım.

Hırkamı üzerime giyip hastaneye gitmek için metro istasyonuna ilerledim.

Durakta beklerken birisinin "Chishiya!" diye seslenmesini duymamla başımı sesin geldiği tarafa çevirdim.

Akira'ydı. Ama beni nasıl tanıyor olabilirdi?

Hızla yanıma doğru koşup bana sarıldı.

"Chishiya beni hatırlıyorsun değil mi? Kimse hiç bir şey hatırlamıyor. Kuina, Arisu hatta Usagi bile diğerlerini hatırlamıyor" dedi.

Ne dediğiyle ilgili tek bir şey anlamamıştım. Ve söyledikleri kişileri de tanımıyordum.