𝐅𝐀𝐃𝐄𝐃 𝐋𝐎𝐕𝐄

21.

Çadırımın olduğu yere gittik. Ben poşetleri boşalttım ve yerlerine yerleştirdim. Chishiya'da bana yardım etti.

"Aç mısın?" diye sordum ona çadırın önündeki çimenliklere otururken.

"Fazla değil" dedi ve karşıma oturdu.

"Bende...Biliyor musun Mira'nın oyun yöneticisi çıkması beni fazla şaşırtmadı" dedim.

"Benide öyle. Ama seni neden şaşırtmadı?" diye sordu.

"Zaten cadı oyununda oyunu sahilin içini dışını bilen biri oyun için bu zamanlamayı yapabilirdi. Ve Mira'da biliyordu. Hemde sahilin üst düzey üyelerindendi" diye cevapladım.

"Haklısın. Bende öyle düşünmüştüm." dedi.

"Bugün neden yeni resimli kart oyunlarının olması hoşuna gitti peki? Buradan kurtulmak istemiyor musun bir an önce?" diye sordum ona.

"Bilmiyorum. Burada beni mutlu eden bir şey var sanırım" dedi ve gülümsedi.

"Burada seni ne mutlu ediyor ki?"

"Fazla soru soruyorsun" dedi gülerek.

"Beni bu berbat yerde hiç bir şey mutlu edemezken sen ne ile mutlu oluyorsun anlamıyorum sadece" dedim.

"Boşver. Zamanla anlarsın sende" dedi.

"Çok tuhafsın" dedim gülerek.

"Sende öylesin" dedi.

Birden bir bisikletli adam geçti çadırın önünden.

Küçükken bindiğim bisikletin aynısıydı bu.

"Şu bisikletten küçükken bende de vardı" dedim bisiklete bakarken.

"Bende de" dedi Chishiya gülümseyip.

"Gerçekten mi? Ben bisiklete binmekten nefret ederdim. Sırf babam dışarıya çıkmamı ve biraz sosyalleşmemi istediği için binerdim. Hatta bir keresinde çok kötü düşüp bacağım ve kolumu kanattım" dedim ve kıkırdadım.

"Sonra ne oldu peki?" diye sordu Chishiya.

"Sonra sanırım bir süre orda oturdum ve kalkamadım. Ve sonra oradan bisikletle geçen bir çocuk vardı. Bana yardım etmişti. " dedim.

"Yaramı temizlemişti ve ayağa kalkmama yardım etmişti. Buraya gelince daha iyi anladım sanırım. O çocuk fazla iyi birisiydi. Burada herkes birbirini ölüme terk ederken. O çocuk normal asıl dünyada sadece basit bir yaralanma için durmuştu ve yardım etmişti bana" dedim konuşurken sebepsizce gülümsememe neden oluyordu bu konu.

"O çocuğu sonra tekrar görebildin mi?" dedi Chishiya.

"Hayır. Muhtemelen burada o da ölmüştür. Ama görmeyi çok isterdim" dedim.

Chishiya gülümsedi. Tam bir şey söylemek için ağzını açtı ancak geri vazgeçti.

Bende sonra oturduğum yerden kalktım ve "Sanırım akşam yemeği için bir şeyler hazırlamam gerek" dedim.

Sonra da akşam için bize yemek hazırladım. Chishiya ise uzandığı çimenlerde uyuyakalmıştı ben yemek hazırlarken

Yemek hazır olduğunda Chishiya hala uyuyordu.

"Chishiya! Hadi uyan artık!" diye bağırdım.

Beklediğimden hızlı bir şekilde uyandı. Uykusu fazla derindi çünkü ve horluyordu.

Ona yemek koyarken "Horluyorsun" dedim ve kıkırdadım.

"Ben mi?" dedi.

"Yok dedem! Kim var burada ikimizden başka" dedim.