Two Mom [ Rebirth ]

အခန်း ၉၀

အခန်း ၉၀

ဝေကျား ကျန်းယီကို စေ့စေ့ကြည့်ကာ
ဖုန်းကို အမြန်ဖြေရန် သူမအား လက်ပြလိုက်၏

ကျန်းယီအံကြိတ်ကာ မျှော်လင့်နေသော
မျက်နှာနှင့် လည်ချောင်းရှင်းနေသော အီရန်ကို
ကြည့်ကာ "ဒါဆို... နေ့ခင်းမှာ ရှင် အားလားဟင်
နေ့ခင်းမှာ အားလပ်ရင် ရှင့်ရဲ့ ကုမ္ပဏီကို ကလေးကို
ခေါ်လာလို့ ရမလား "

ဇီရွှမ်းဟာ အစည်းအဝေးခန်းထဲတွင် ထိုင်နေ၏ အစည်းအဝေး ခေတ္တရပ်ရန် လက်ကို မြှောက်ကာ ပြတင်းပေါက်ဆီသို့ လျှောက်သွားကာ
အောက်ထပ် ယာဉ်ကြောပိတ်ဆို့မှုကို ကြည့်လိုက်တယ်
ကျန်းယီ က သူ့ကို ခေါ်တော့ အံ့သြသွားတယ်
ဖုန်းပြောပေမယ့် သူ့မအသံကို မကြားရဘူး။

နောက်ဆုံးထွက်ပြေးလာတဲ့ သူမရဲ့ ချစ်စဖွယ်အသွင်အပြင်ကို တွေးပြီး ပြုံးလိုက်တယ်
အစည်းအဝေးခန်းထဲကလူတွေအားလုံး
တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက်ကြည့်ကြတယ်၊ဉဣဠစု... ဘာဖြစ်နေတာလဲ ?
အစည်းအဝေးတစ်ခုအတွင်း တယ်လီဖုန်းပြောပြီး အစည်းအဝေးကို ခေတ္တဆိုင်းငံ့ထားဖူးတာ
ဒါပထမဆုံးအကြိမ်ပဲ၊ ဒါပေမယ့်
အခုအချိန်မှာတော့ သူက ဖုန်းကို ပြုံးပြနေတာလား

"နေ့လည်?" ဇီရွှမ်း သူ့လက်ကို မြှောက်လိုက်ပြီး
နာရီကို ကြည့်ကာ တစ်နေ့တာ အချိန်ဇယားကို
သတိရလိုက်တယ်
နေ့ခင်းဘက်မှာတော့ ‌ကျောင်း မိသားစုရဲ့
တာဝန်ခံနဲ့ တွေ့ဆုံခဲ့ရပြီး "နေ့လည်မှာ
အစည်းအဝေး အကျဉ်းချုံးပြီးရင် ပြီးပါပြီ
ဘာဖြစ်လို့လဲ?"

ကျန်းယီ သက်ပြင်းချလိုက်တယ်
သူမက မျက်ခုံးပင့်လိုက်ပြီး အီရန်ကိုကြည့်ကာ
"ရပါတယ်၊ ရှင် အလုပ်များနေလို့ရှိရင်
ငါတို့ရှင့်ကိုမနှောင့်ယှက်ဘူး!" သူမ ဖုန်းချလိုက်ရုံပဲ

"အီရန် အမေက မင်းအဖေကို လိုက်မခေါ်ချင်ခဲ့တာ မဟုတ်ဘူး
မင်းကြားတော့ ဖေဖေ အရမ်းအလုပ်များနေတယ်"
ကျန်းယီက ကူကယ်ရာမဲ့ လက်ဝှေ့ယမ်းပြတယ်။

အီရန်သည် စိတ်ပျက်လက်ပျက်ဖြင့်
ခေါင်းညိမ့်လိုက်သည်။ သူနဲ့ကစားဖို့ သူ့အဖေရဲ့
ကုမ္ပဏီကိုသွားပြီး သူလုပ်ထားတဲ့
သက်တံခေါက်ဆွဲကို ပေးနိုင်တယ်လို့ သူထင်ခဲ့တာ