Two Mom [ Rebirth ]

စာစဉ်၃၈

အခန်း ၃၈

    Su Zixuan လဲလျောင်းနေချိန်၌ An Ran သည် စိတ်လှုပ်ရှားစွာ မျက်လုံးဖွင့်ပြီး  ဘေးတိုက်လှည့်ကာ
Su Zixuan ကို အနီးကပ် စိုက်ကြည့်နေသည်။ အန်းချီသည် အချိန်အတော်ကြာအောင် အိပ်ငိုက်နေခဲ့တာကြောင့်  အသက်ရှုသံတောင် ထွက်နေပြီဖြစ်သည်။
   "အန်းရန် အိပ်တော့လေ ။" Su Zixuan က စိတ်ပျက်လက်ပျက်နဲ့ပြောလိုက်သည် ။ အန်းရန်သည်
သူ့ရဲ့လှည့်ကွက်လေးတွေကို အကောင်အထည်ဖော်နိုင်မယ်လို့ ထင်ခဲ့ပေမယ့်
တွေ့သွားလိမ့်မယ်လို့ မမျှော်လင့်ထားခဲ့ပေ ။ ထို့အပြင် သူ့ဖေဖေ နဲ့  ဒီလိုအိပ်တာ ဒါပထမဆုံးအကြိမ်ပါပဲ၊ သူ့အတွက် တော်တော်လေးကြည်နူးစရာအတိ …..
    အန်ရန့်သည် နာခံစွာနဲ့ မျက်လုံးတွေကို မှိတ်ထားသော်လည်း နှစ်စက္ကန့်မပြည့်မီပင် ပြန်ဖွင့်လိုက်ပြန်သည် ။ 
အပျော်တွေပြည့်နေတာကြောင့် အီရန်ဟာ တော်တော်နဲ့ အိပ်မပျော်ပေ ။  ‘ အမြဲတမ်း ဒီလို ဆိုရင် ကောင်းမှာပဲ အနည်းဆုံးတော့ မူလတန်းကျောင်းပြီးသွားသည့် အချိန်အထိဆိုရင်ပေါ့ ‘
   Su Zixuan သည် An Ran ၏ မျက်လုံးများကို ကူကယ်ရာမဲ့ လက်ဖဝါးဖြင့် ဖုံးအုပ်ထားသော်လည်း အရိပ်တကြည့်ကြည့်ဖြင့် " အိပ်တော့ good night " ဟု တိုးတိုးလေးပြောလိုက်သည် ။ Su Zixuan ၏ နွေးထွေးမှုရှိသည့် လက်ဖဝါးအောက်တွင် An Ran သည် သူ၏ မျက်လုံးများကို ငြိမ်သက်စွာမှိတ်ထားရင်း သူရဲ့ လက်သေးသေးလေးက ဇီရွှမ်းရဲ့ လက်ကို အားကိုးတကြီး ဆုပ်ကိုင်လိုက်သည် ။ မကြာခင်မှာပင် အသက်ရှုသံ ထွက်ပေါ်လာပြီး အန်းရန်ဟာ အိပ်ပျော်သွားသည် ။  Su Zixuan က An Ran အိပ်ပျော်နေတာကိုကြည့်ပြီး သူ့လက်ကို ငြင်သာစွာ ဆွဲထုတ်လိုက်သည် ။ ထို့နောက်  An Ran ရဲ့ ခန္ဓာကိုယ်လေးကို ဂရုတစိုက်ကြည့်လိုက်ပြီး ဆန့်ကျင်ဘက်ဖြစ်တဲ့ ကျန်းယီအန်းအား ကြည့်လိုက်သည် ။
အိပ်ယာဘေးရှိ မီးအိမ်ရဲ့ အလင်းရောင်မှိန်မှိန်အောက်မှာ သူမရဲ့မျက်နှာဟာ အပြစ်အနာအဆာမရှိ ။  ဖြူစင်လွန်းလှသည့် ကျောင်းသူ တစ်ယောက်ကဲ့သို့ပင် သူမသည် အလွန်နုနယ်ပြီး သူမ၏ ခန္ဓာကိုယ်ဟာလည်း—
   အို.. သူမသည် သူ၏ အလုံထုတ် ညဝတ်အင်္ကျီကို ၀တ်ဆင်ထားသည်။
ကလေးတွေဘေးမှာရှိနေတာကြောင့် ဘာမှလုပ်မှာ မဟုတ်ဘူး ။
သူမ နဲ့ ပိုနီးချင်ပေမယ့် ဒီည ညစာစားပွဲမှာ သူ့ကို သူမ မသိသလို  ရှောင်နေတာကို တွေ့လိုက်ရတယ်။
    ဒါဆို သူမကို ဘယ်လိုချဉ်းကပ်ရမလဲ ?  သူမကို စိတ်ကျေနပ်အောင် ဘယ်လိုလုပ်ရမလဲ ?
ဒါက တကယ့်ပြဿနာပဲ ။
   သူ့အမေပြောသလို … Yi An ဟာ အများကြီး ပြောင်းလဲလာခဲ့ပြီး အခုအချိန်မှာတော့ သူ့အမေ ပြောတာ မှန်တယ်လို့ ထင်ပေမယ့် အပြောင်းအလဲသွားပြီးနောက် သူမကို ပိုသဘောကျလာပြီး သူမကို မိခင်တစ်ယောက်လို ပိုမြင်လာပြီး ဇနီးတစ်ယောက်အနေနဲ့ ပို တူလာသည် ။   ထိုအကြောင်းကို စဉ်းစားပြီးနောက် Su Zixuan သည် တဖြည်းဖြည်း အိပ်ပျော်သွားခဲ့သည်။ သူမခန္ဓာကိုယ်ပေါ်က အကြည့်တွေ ပျောက်ကွယ်သွားတာကို သတိထားမိပြီးနောက် ကျန်းယီသည်  မျက်လုံးတွေကို တိတ်တဆိတ်ဖွင့်ကာ ကြည့်လိုက်တော့ Su Zixuan နဲ့ Anqi အိပ်ပျော်နေတာကို တွေ့လိုက်ရပါတယ်။အလင်းရောင်မှိန်မှိန်လေးမှာ သူမဟာ အသက်ရှူထုတ်လိုက်ပြီး
ခဏလောက်ကြာတော့  အိပ်မပျော်တော့ပေ ။ အခြားအသံတွေ မကြားရတော့ဘဲ ကုတင်ဘေးက မီးအိမ်ကို လှမ်းပိတ်လိုက်တော့ အခန်းက ချက်ချင်း အမှောင်ကျသွားသည် ။
အမှောင်ထဲမှာ တခြားအင်္ဂါအစိတ်အပိုင်းတွေက ပိုပြီး ထိလွယ်ရှလွယ်ဖြစ်လာပြီး သူမ၏အကြားအာရုံလည်း ပိုကောင်းလာတယ်။ အထူးသဖြင့် ဒီမှောင်မိုက်တဲ့ညမှာ သိသာထင်ရှားတဲ့ အသက်ရှူသံ သုံးခုကို တစ်ခုပြီးတစ်ခု ကြားလိုက်ရတယ်။ နောက်တစ်နေ့တွင် Jian Yi'an သည် အစောကြီးနိုးခဲ့တယ် ၊ ဘာကြောင့်လဲဆိုတော့ သူမအမြဲသတိထားနေသောကြောင့် မိုးလင်းခါနီးတွင် သူမနိုးလာခဲ့သည်။
သူမသည်  သတိဝီရိယနဲ့ အိပ်ယာထပြီးနောက်၊ An Ran နှင့် An Qi တို့ကို စောင်ခြုံပေးပြီးနောက် မနက်စာပြင်ရန် စီစဉ်ခဲ့သည်။  အသံအနည်းငယ်ကြောင့် Su Zixuan နိုးလာကာ မျက်လုံးများကို မှင်တက်စွာဖွင့်လိုက်ရာ Jian Yi'an အခန်းထဲမှ ထွက်သွားသည်ကို တွေ့လိုက်ရပြီး အချိန်ကို ကြည့်လိုက်တော့ ငါးနာရီထိုးနေပြီ၊ သူမဘာလို့ အစောကြီးထရတာလဲ ?
  သူထခါနီးတွင် An Ran ၏ ညည်းတွားသံကို ကြားရပြီး လျှင်မြန်စွာ ပြန်လှဲပြီးနောက် အိပ်ပျော်သွားပြန်သည်။
    တဖန်နိုးလာသောအခါ An Ran ရဲ့ နိုးခေါ်သံအောက်တွင် Su Zixuan သည် မျက်လုံးများကိုဖွင့်ကြည့်လိုက်ရာ An Ranက ကုတင်ရှေ့တွင်ရပ်နေပြီး An Qi လေးဟာလည်း အိပ်ယာပေါ်တွင်မရှိတော့ဘဲ မိုးတောင်လင်းနေပြီဖြစ်သည်။
အချိန်ကိုကြည့်လိုက်တော့ မနက်ခုနစ်နာရီထိုးနေပြီ။  သူဘယ်လိုအိပ်ပျော်သွားတာလဲ ?
သေချာသည်ကတော့ သူသည် အလျင်အမြန်ထဖို့ တွေးကာ ထလိုက်သည် ။
  "အဖေ အိပ်ယာထ နောက်ကျနေပြီ" An Ran သည် Su Zixuan ၏မျက်နှာကိုကြည့်ကာ အသံတိုးတိုးဖြင့် ရေရွတ်လိုက်သည်။ အန်းချီ ၏ အသံ စူးစူး ကို Su Zixuan မှ ကြားလိုက်ရသည်။
သူ နောက်ပြန်လှည့်ကြည့်လိုက်ရာ An Ran သည် ထိတ်လန့်တကြား ခေါင်းညိတ်လိုက်၏ ။ ထို့နောက် အိမ်ပေါက်ဝမှ ပြေးထွက်လာကာ "ဖေဖေ၊ မြန်မြန် လုပ် မေမေက  မနက်စာ ချက်ပြီးပြီတဲ့ " ဟု လှမ်းအော်လိုက်၏ ။ Su Zixuan အောက်ထပ်သို့ ဆင်းလာသောအခါ An Ran နှင့် အခြားသူများ ထမင်းစားခန်း၌ ရှိနေသည် ။ စားပွဲပေါ်၌ အသား ဂျုံယာဂုနှင့်