GEÇMİŞİN KUKLASI +18

2.BÖLÜM

Leyla gözlerini araladığında hala gece olduğunun farkına varması uzun sürmedi. Bu lanet gece bitmiyordu. Kasıklarında hissettiği ağrı ile gözlerini yumdu. Canı acıyordu, hemde çok, ama şu an ağrısı umursadığı son şey bile değildi.

Aklına bir kaç saat önce olan şey gelince ağlamaya başladı. Başına gelen şeyin korkunçluğu onu mahvediyordu. Daha önce çok duymuştu tecavüz kelimesini. Tecavüze uğrayan insanlar görüp onlarla konuşmuştu. Onları anladığını düşünmüştü. Şu an anlıyordu, aslında sadece anladığını sanmıştı... Bu korkunç hissi yaşamayan bilmezdi. Şu an kendimi iğrenç hissediyordu duş almak istiyordu. Saatlerce suyun altına oturup bedenini arındırmak ardından bir daha uyanmamak üzere uyumak istiyordu.

Ama hayır. Önce polise gidecek başına gelenler karşısında sessiz kalmayacaktı.Olan hiçbir şey onun suçu değildi. Kendini değil onu bu hale getireni cezalandırıp sonra da buradan gidecekti.

Kasıklarında hissettiği ağrı ve düşünceleri ile boğuşurken sesler duydu. İki kişi konuşuyordu, ama hayır.Konuşmuyor tartışıyorlar. Zor da olsa uzandığı yerden kalktı beyaz elbisesi kirlenmişti. Saçları dağılmış,atığı çığlıklar yüzünden boğazı acıyordu. Gözlerini yumdu, fiziksel olarak bütün yaralar kapanırdı bir şekilde,Peki ruhu ne olacaktı? Paramparça olan ruhunu nasıl toparlayacak, hayatına nasıl devam edecekti?

Düşünmeyi bir kenara bıraktı. Buradan gitmesi gerekiyordu gelen seslerin kime ait olduğu umurunda bile değildi. Daha bir kaç adım atmıştı ki sesler kesildi. Leyla içinde bir yerlerde korkuyu hissetti. Hayır tekrar Yiğit ile karşılaşacak kadar güçlü değildi.

Ama yanılmıştı. Karşısında duran kişi yiğit değil, kaan'dı. Ayakta durmaya çalışsa da beceremedi, kaan'ı gördüğü an dizlerinin üstüne çöküp ağlamaya başladı. Ne hissedeceğini, ne yapacağını bilmeyerek sadece ağlıyordu. Belki de yaşadığı korkunç gecenin ardından kendini güvende hissettiği için döküyordu gözyaşlarını...

Kâbusun daha yeni başladığını bilmeden...

Kaan,Leyla'yı kolları arasına aldığında gözlerini yumdu. Kendini hazırlamıştı Yiğit'in yaptıklarını öğrendikten sonra, buraya gelirken Yiğit ile konuşurken kendini hazırlamıştı, onu bu şekilde ya da daha kötü göreceğini biliyordu ama acıyan kalbine engel olamadı. Kapalı gözünden bir kaç damla yaş geldiğinde kendine engel olmaya çalıştı,dün gece sadece Leyla için değil,onun için de kâbus gibiydi.

Bir süre sonra yeni yeni doğmaya başlayan güneş ikisinin bedenini aydınlattı. Leyla geçirdiği ağlama krizinden sonra yeni yeni kendine geliyordu. Kaan'dan uzaklaştı. Ona yakın olmak artık yasaktı, Kaan artık başka birine aitti... Bir an düşündükleri yüzünden gülecek gibi oldu başına gelenlere rağmen hala onu düşünüyordu.

Leyla, etrafına baktı tekrar Yiğit'le karşılaşacak kadar güçlü hissetmiyor,buradan uzaklaşmak istiyordu.Kaan onun düşüncelerinin farkında olarak konuşmaya başladı. "Korkma,Yiğit sana bir şey yapamaz artık."Leyla öfkeli bakışlarını Kaan'a çevirdi. "Yapacağını yaptı zaten." Gözyaşları tekrar yanağından akarken kaan'dan iyice uzaklaştı.

Kaan bir süre sonra tekrar Leyla'nın yanına yaklaştı, onu korkutmak istemiyordu. "Leyla'm hadi toparlan artık seni evine bırakayım. Duş al dinlen biraz." Leyla yanlış duyduğunu düşündü bir an.Öfkeden elleri titremeye başlamıştı.

"Hayır Kaan! Eve gitmiyorum. Gideceğim ilk yer polis karakolu olacak. "

Kaan derin bir nefes aldı. Biliyordu zor olacaktı. Ama Leyla'nın şikayetçi olmasını istemiyordu. Bu olayı kimseye duyurmadan sessiz bir şekilde halletmesi gerekiyordu. Gece yarısı haberi aldığında delirecek gibi olmuştu. Buraya  gelip Leyla'ı gördüğü an onu sarıp ağlamak istemişti. Onu buradan kimsenin olmadığı bir yere götürmek,sonsuza kadar saklamak istemişti. Biraz sakinleştikten sonra ona göre en mantıklı kararı vermişti. Eğer bu olay duyulursa bütün hayatları yerle bir olacaktı. Tecavüz olayı duyulursa,bu polise yeni bir kapı açmak olur,bu yüzden bu olay kimse duymadan kapanmalı. Kaan Acar ailesini korumak zorundaydı.