GEÇMİŞİN KUKLASI +18

14.BÖLÜM

Bölüm şarkısı: sezen aksu: Geçer

🕯️🕯️🕯️
Üstümdeki elbiseye bakıp yüzümü buruşturdum,”bu elbiseyi beğenmedim Kaan.” Elindeki sigarayı küllüğe bastırdı, bir sigara daha yaktığında bıkkın bir şekilde yüzüme baktı.

“Elbise gayet güzel Leyla, saçma sapan bahaneler bulma.” Sert çıkan sesiyle boğazım düğümlendi, tekrar aynaya baktım. Evet, güzeldi elbise. Sorun şu ki bana göre değildi. Hayatım boyunca böyle bir elbise giymedim ve giymeyi düşünmüyorum.

“Rahat değilim,” çok dardı elbise, koyu renkli olması ayrı bir sorundu. Ben böyle elbiselerden nefret ediyorum.  

“Yeter Leyla! Çabuk hazırlan çıkmamız gerekiyor!” Makyaj malzemelerine bakıp bıkkın bir şekilde konuştum. “İstemiyorum,”dedim, bana bakıp tek kaşını kaldırdı. “Ne istemiyorsun Leyla?” Elindeki sigaradan derin bir nefes aldı ve oturduğu sandalyede geriye yaslandı,”bu elbiseyi, makyaj yapmayı ve şu saçma sapan ayakkabıları giymeyi. Kaan ben böyle şeylerden nefret ediyorum.” Kaan alaylı bir şekilde güldü, bir anda öfkeyle ayağa kalktığında şaşkınlıkla ona baktım.

“Seni bir kadına çevirmeye çalıştığım için bana teşekkür etmen gerekiyor,şımarık  şımarık konuşman değil! Çabuk hazırlan aşağıda bekliyorum seni.” Kapıyı çarpıp çıktığında arkasından öylece baktım.

Sol gözümden bir damla yaş düşünce yaşı sildim, çenem titremeye başladığında yaşlar daha da hızlandı. Elimin tersiyle yaşlarımı silmeye çalıştım ama iki gözüm sözleşmiş gibi yaşları kovalıyordu.

Kendimi çok değersiz, ezik biri gibi hissettim. Bana kadın olmadığımı söylemişti. Kadın olmak için illa makyaj mı yapmam gerekiyordu?  

Son birkaç gündür Kaan’ı tanıyamıyordum, gözlerimin içine bakan adam gitmişti, karşımdaki  yabancıyla savaşıp duruyordum. O adamın içinde sevdiğim adamı arıyordum.

Bulamıyorum ve her geçen gün daha çok kayboluyorum.

İstemeye istemeye elim makyaj malzemelerine gitti, istemeyerek o ayakkabıyı giydim.

Aynada duran kadına bakıp yüzümü buruşturdum,”kimsin sen? Sen Leyla değilsin, sen Kaan’ın yanına yakıştırdığı kadınsın.”   

Boğazım düğüm düğüm, kalbim paramparça bir şekilde evden çıktım.  Kapının önünde duran arabaya bindim, Kaan yandan bana baktı ve tekrar önüne döndü.

“Kaan,”sesim fısıltı gibi çıkmıştı, onun bana böyle davranmasına dayanamıyordum. Biliyordum bir sorunu, sebebi vardı böyle davranmasının.  Yine de kalbimin kırılmasına engel olamıyorum.

“Neyin var senin? Neden bu kadar öfkelisin?” Yapma derecesine baktı bana, elini direksiyona vurdu bir kaç defa. “Neyim var öyle mi Leyla?” Sesi bütün arabada  yankılandı, koltuğa sindim,”neden öfkeliyim söyleyeyim mi? Benim küçük bir çocuk gibi davranan bir sevgilim var! Sözümü dinlemeyen, beni anlamayan bir sevgilim var. “Ağırca yutkundum, tam olarak neyden bile bahsettiğini bilmiyordum.

“Anlamıyorum seni!” Gözyaşlarım gözlerimi zorluyordu, hiçbir suçum olmadığı halde bana böyle davranması canımı yakıyordu.

“Çalışmanı istemiyorum dedim Leyla!  Dinlemedin beni! Normal kadınlar gibi davranmanı istiyorum Leyla, normal kadınlar gibi giyinmeni, yaşına göre davranmanı istiyorum!”