GEÇMİŞİN KUKLASI +18

GEÇMİŞTE SIKIŞMIŞ KUKLA

Bölüm şarkısı: Candan Erçetin - annem

🕯️🕯️🕯️🕯️
Elimdeki kanlara bakarak ağlamaya devam ediyordum. Göz kapaklarım ağrımaya başlamıştı, ışıkları kapatıp odanın köşesine sinmiş bacaklarını kendime çekerek küçücük kalmıştım.

Sanki dünyanın sonu gelmiş gibi hissediyorum, ölmem gerekiyordu; annemin yanına gitmem gerekiyordu. Aklıma gelen görüntülerle nefesim boğazım takıldı. Annemin kanlar içindeki hali gözümün önünden gitmiyordum.

Bir silah patlamıştı ve etrafı kan sarmıştı, annemin kanı...

Gözümden düşen yaşları silme zahmetine girmedim. Odanın kapısı çaldı, umursamadım.
Bu acıyla nasıl başa çıkacağımı bilmiyordum, benim annem öldü.

Benim annem öldü! Gözümün önünde verdi son nefesini.

Elimdeki kurumuş kanlara bakarak daha şiddetli ağlamaya başladım. Nefesim boğazıma takılıyordu.

Hayır! Ben nefes almak istemiyorum! Ben annemi istiyorum...

Selen ben, on üç yaşındayım ve ölümü herşeyden çok istiyorum.
Ölmek istiyorum, ölmek istiyorum, ölmek istiyorum!

Ellerimi saçlarıma geçirip sertçe çektiğimde gözüm karşıdaki aynaya takıldı. Kulağıma fısıltılar dolmaya başladı, umursamadım.
Yavaş adımlarla ayağa kalkıp yatağa doğru yürümeye başladım. Sadece uyumak istiyorum, uyumak ve bir daha uyanmamak...

Dönen başım yüzünden tökezleyip düştüm, odanın kapısı çalmaya devam ediyordu. Ayağa kalkıp sersem gibi yürüyerek yatağa uzandım. Gözyaşlarım yastığı ıslatmaya başladığında boğazımdan bir hıçkırık firar etti.

Allah'ım herşey kâbus olsun...
Ben dayanamam annemin yokluğuna, ben annem olmadan yaşayamam. Nefes nefese kalmış bir şekilde elimle yüzümü kapattım.

Abim neredeydi? Neden gelip beni almamıştı? Ben bu evde kalmak istemiyorum, ben Kaan'ın evinde kalmak istemiyorum. Yataktan kalkıp sarsak bir şekilde yürüyerek pencerenin kenarına oturdum. Burası bahçe kapısını gösteriyordu,abim gelirse onu görürdüm.

"Selen, korkmaya başladım." Fırat abimin sesini duydum, dışarıda şiddetli bir şekilde yağmur yağıyordu. Aralık ayından nefret ediyorum...

Gözyaşlarım yağmurla yarışırcasına akmaya devam etti; kulaklarımdan annemin sesi silinmedi. Boğazından fışkıran kan bir saniye bile durmadı. Annem çok acı çekti...

Annemi nasıl görecektim bir daha? Benim annem ölmüştü değil mi?
Ölmüş birini özleyince ne yapmak gerekir?
Annem beni görüyor mu?

Boğazıma takılan hıçkırıklarla başımı ellerim arasına aldım. Ben bu acıya dayanamıyorum. Ellerimdeki kana acı içinde baktım.
Ben annem olmadan nasıl yaşarım peki?

"Abim... Kapıyı kırmak istemiyorum lütfen aç..." Fırat abim konuşmaya devam etti. Sesi çok endişeli geliyordu; onu korkutmak istemiyordum ama kapıyı açarsam Kaan'ı görmekten korkuyordum.

Kaan Acar'dan nefret ediyorum.

Babamdan nefret ediyorum.

Onu öldürmek istiyorum, annem gibi ölsün!

Yavaş adımlarla kapıya doğru ilerledim, kapının kilidini açtım ve yavaşça kapıyı araladım. Fırat abim beni kendini çektiğinde ona sarılıp tekrar ağlamaya başladım. Kendimi kontrol edemiyorum, bedenim titremeye başlamıştı; gözümün önü karardı, Fırat abim bunu farketmiş gibi beni kucağına aldı.