GEÇMİŞİN KUKLASI +18

11.BÖLÜM

🕯️🕯️🕯️🕯️

İnsanı en çok gerçek olmayacağını bilerek hayal kurmak öldürür.

🕯️🕯️🕯️🕯️
Benim kalbimin temeli olan hüzün. Ruhumun en derin yerlerinde saklı acı,hepsini gizledim. Kimse görmedi, bilmedi. Ama bir sana olan aşkımı saklayamadım... Gözlerimde, en çok gözlerimde gördüm sana olan sevgimi.kendi gözlerimde bir bencilin yansımasını gördüm. Gözlerimde saklanmış aşk... Her defasında yok eden, tüketen, iyileşir gibi olup daha fazla kanayan o yara,aşk... Ben bittim, yaşıyorum ama bittim. Hayat bitti, umutlar bitti. Geriye asla gerçekleşmeyecek hayaller kaldı. Aslında çok imkansız bir şey istemedim kaan. Sadece seni istedim, bir kere olsun beni seçmeni istedim. Aslında yazmayı bırakmıştım, ama yazmadan duramıyorum. Üstüme üstüme geliyor herşey. Bütün güzel hisler, yavaş yavaş terk etti beni.Çok uzak bana güzel şeyler. Birkaç ay önce hayatımı girdiğin için şükrediyordum. Şu an keşke diyorum... Keşke seni hiç tanımasaydım. Yaşarken ölmek çok zor Kaan,sen beni diri diri gömdün. Umutların olmadığı, asla gerçek olmayacak hayallerin ve ihanetini olduğu bir mezara gömdüm beni. Hayal bile kuramıyorum Kaan, biliyorum çünkü, sonu hayal kırıklığı olacak. Benim kadar canın yansın diyemiyorum, ben sana kıyamam ki... Benim gibi acı çektiğini görmeye dayanamam. Ben bir kere mahvoldum, bari sen mutlu ol Kaan. Çok mutlu ol, ne olur çok mutlu ol...Benim çektiğim acıya değsin... Boşuna çekmiş olmak istemiyorum o kadar acıyı.
Leyla'n öldü Kaan... Leyla yaşarken öldü Kaan. Leyla'yı sen öldürdün...

🕯️🕯️🕯️🕯️

Kaan'ın arabasını sokağın başında gördüğümde, Kalbimin göğüs kafesimi zorlamaya başladığını hissettim. Elbisemi düzelttim ve sakinleşmeyi umdum, heyecan yapacak bir şey yoktu. Sadece kaan ile birlikte yemeğe çıkıyoruz. Geçen defadan sonra sakin bir şekilde zaman geçirmek istiyorum. Kaan arabadan indi, gülümseyerek kollarını açtı.

Heyecanla kollarına bıraktım kendimi, huzurun,sevginin ve aşkın kollarına attım kendimi."Leyla'm..."Keyifli sesiyle kalbimin içine güneş doğdu. Sevmek çok başka... Sevdiğine sığınmak çok başka..."Kaan... Çok özledim seni..." Yıllardır görmüyormuş konuştuğumu farkettim, onu bu sabah görmüştüm. Özlemek aşka dahil sanırım.

"Ben de özledim, bu gün akşam olmak bilmedi." Sitemkar sesiyle gülümsemem daha da büyüdü. Sert soğuk yüzünden dişlerim birbirine çarpıyordu. Kaan bunu farkedip arabanın kapısını açtı, ben bindikten sonra kapımı kapatıp kendi tarafına geçti. Bu kış çok soğuk geçiyordu, güneşe hasret kalmıştık. Kaan'ın bana bakarak gülümsediğini gördüm, yanaklarım ısınmaya başladı.

"Ne?.." Kaan gülümsedi ve yüzüme doğru eğildi. Burnunu yanağıma bastırdı, elim yüzünü buldu, sakallı yanağına bastırdım avucumu. Kahvenin en koyu rengine sahip gözleri... Beni benden alıyordu...

"Kalbimi kontrol edemiyorum Leyla... Seninle küçük bir çocuk gibi oluyorum. Öyle seviyorum ki seni, öyle işledin ki içime... Seni kendime saklamak istiyorum Leyla..."

Dudağımın kenarındaki küçük çizgiyi öptüğünde gülümsedim.

"Kaan..."

"Sevgilim..." Gözlerimi kapatıp daha fazla ona sokuldum. Parfümünün etkileyici kokusunu alınca gözlerimi açtım.

"Kaan, bu parfümü kullanma." Sesim küçük bir kızın sesi gibi çıktı.

"Neden peki?" Kaan merakla yüzüme bakıyordu.