[Şiddet,kendine zarar verme gibi ögeler içermektedir!]
Çocuktum ve yaşadığımız şeylerin kaderimiz olduğunu düşündüm.
Büyüdüm ve anladım,bizim kader dediğimiz başkalarının tercihlerinin sonucuydu.
İlahi adaleti bekledim. Sandım ki zamanla herkes yap...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
(Selen Acar- Murat Ege Yıldırım) 🕯️🕯️🕯️🕯️🕯️
Karşımdaki adamın sersem hâline baktığımda yüzümde küçük bir tebessüm oluştu. Ardından hemen kendimi toparladım, oyun oynayacaksam inandırıcı olması gerekiyordu. Aynı annem gibi allak bullak bir hâlde görmek hoşuma gidiyordu. Koltukta oturmuş boş boş karşısındaki duvara bakıyordu, elindeki kan kime ait bilmiyorum ama silahı sımsıkı kavradığına göre onu huzursuz eden bir şey vardı.
Zihnimin içinde kahkahalar yükselmeye başladığında elimi parmağımdaki yüzüğe sardım, benim annem ölmüştü, belki içim asla soğumaz ama bu azap biraz azalırdı.
İçimdeki nefretten Korkuyorum. Bir insandan bu kadar nefret etmek bana yabancıydı, bu kadar nefret edebileceğimi bilmiyordum.
Elimde tuttuğum bardağı önüne bıraktığımda başını kaldırıp boş gözlerle yüzüme baktı. Silahı kavradığı eli gevşedi ve silah yere düştüğünde irkildi.
Hadi ama iki hap seni bu hale getirmiş olamaz! Bu kadar mı zayıfsın?
Hâline kahkahalarla gülmek istememe rağmen yüzümde endişeli bir ifade vardı.
Bir anda irkilerek arkasına döndüğünde hali hoşuma gitti. Ayağa kalktığımda ıslak mendil paketini alıp yanına geldim. Gözlerim dolu dolu baktım yüzüne, onun halinden zevk alıyorken sesim titreyerek konuştum.
“Baba...” Yavaş bir şekilde kanlı elini ellerimin arasına aldım. Bana baktı ve yutkundu, kanlı elini sildim yavaşça, kan temizlendikçe yara ortaya çıktı, elindeki kan ona aitti. Kahkahalara boğulmamak için kendimi zor tutuyorum.
Dik dik yüzüme baktı, dudaklarımı dişlerim arasına aldığımda dolu gözlerimden bir damla yaş düştü.
”Ne oldu sana böyle?” Kendime hayret ediyordum. Ondan bu kadar nefret ediyorken endişeli davranmak hiç zor gelmiyordu.
Yutkundu, kafasını iki yana salladı,”susmuyor!” Çaresiz sesiyle merakla yüzüne baktım, heyecanlanmaya başlamıştım.
“Susmuyor, susmuyor, dünden beri bir an bile susmadı!” Gülmemek için kendimi zorladım.
“Kim susmuyor? “ Etrafına baktı, ellerinin titremeye başladığını görünce dudaklarımı birbirine mıhladım.
“Annen.” Yaralı elini ensesine attı, acı çekerek kıvranıyordu.
“Ne saçmalıyorsun sen?” Sesimi oldukça sert çıkarmaya çalıştım.
“Baba, sen iyi misin? Yoksa amcam sana bir şey mi dedi?” Gözlerini kapatıp başını geriye bıraktı, sanki sözlerimi yeni duymuş gibi bir anda dikleşti.
“Amcan bana ne söyleyebilir Selen?” Bilerek gözlerimi kaçırdım, “hiç, hiçbir şey.” Bir anda ayağa kalktığımda kolumu tuttu. Çökmüş gözaltlarına,yorgun yüzüne baktım.
Şüpheli bir şekilde yüzüme baktı, işte böyle. Haplar çok güzel etkisini gösteriyordu, devamını getirtmek gerekiyor şimdi. Tekrar gözlerimi kaçırdım, “niye gözlerini kaçırıp duruyorsun sen?” Bakışlarımı asla yüzüne çevirmedim, suç işlerken yakalanmış birj gibi davrandım, ya da bir şeyler saklayan biri gibi.
“H- hiçbir şey yok gerçekten.” Bir anda kolumu kurtarıp ondan uzaklaştım.
“Selen! Çabuk buraya gel!”
Sesi bütün salonda yankılandığında yüzümde bir gülümseme oluştu.
“Lütfen Murat gelmeden git. Seni görmesi iyi olmaz.” Aslında görse hiçbir şey olmazdı, burası benim evim. İstediğim kişiyi alırım evime, Murat tek kelime etmezdi.
“Selen, sana bir soru sordum.”
Giyinme odasına girip kapıyı kilitlediğimde kendimi tutamadım ve gülmeye başladım. Sesim çıkmasın diye elimi ağzıma bastırdım, Kaan’ın hali aklıma geldikçe daha fazla gülmeye başladım.
“Selen, çık şu odadan.” Kapıya vurduğunda irkilerek kapıdan uzaklaştım.
“Hayır. Konuşmak istemiyorum.” Sesim biraz tuhaf çıkmıştı.
“Sakladığın şey her neyse onu öğrenmem uzun sürmez.” Dış kapının sesi geldiğinde birkaç dakika bekledim. Bilerek kapıyı açıp kapamış olabilirdi.
Kapının kilidini açıp çıktığımda gittiğini gördüm. Kendini koltuğa attığımda kahkahalarla gülmeye başladım. Perişan hâli aklıma geldikçe daha fazla güldüm. Gözümden yaş geldiğini görünce kendimi toparlamaya çalıştım. Karnım ağrımaya başlamıştı gülmekten.
