GEÇMİŞİN KUKLASI +18

4.BÖLÜM

Bütün öğrencilerini velilerine teslim ettikten sonra okul kapısından çıktı. Yavaş adımlarla yürümeye başladı, kendini hiç olmadığı kadar yorgun hissediyordu.Hala ev bulamamış, arkadaşının evinde kalmaya devam ediyordu. Evin olduğu sokağa geldiğinde markete uğrayıp eksiklerini aldı.

Apartman kapısının önüne park edilmiş arabayı gördüğünde kendini sakin olmaya zorladı. O gece ona yardım eden adamı bir daha görmeyi istememişti.Sürekli görmezden gelmişti adamı.Ama bu Kaan'ı durdurmamıştı, sürekli bir bahane bulup Leyla'nın karşısına çıkıyordu; tesadüf gibi göstermeye çalışsa da, Leyla tesadüf olmadığının farkındaydı ve sürekli karşısına çıkmasını istemiyordu. Leyla'ya göre, Kaan güvenilir bir adam değildi, bu oldukça açıktı. Belinde silahla gezen bir adamın peşine takılacak kadar aptal değildi. Hayatı yeterince zordu, kendine yeni engeller çıkarmayacaktı.

En doğrusu görmezden gelmek diye düşündü. Sonuç olarak kimse umursanmadığı yerde durmaz. Hızlı adımlarla apartmanın içine girdiğinde adamın peşinden gelmediğinin farkına varıp rahat bir nefes almıştı. Önce üstünü değiştirdi, ardından kendine yemek hazırlamaya başladı. Kapı çaldığında bıkkın bir nefes verdi, ocağın altını kapatıp kapıya ilerledi. Kapıyı açtığında karşısında tahmin ettiği gibi Kaan duruyordu.

"Merhaba."

Leyla kapıya yaslandı.

"Merhaba?"

Kaan gülümsedi.

"Mercimek var mı Leyla?"

Leyla şaşkınlıkla kaan'a döndü.

"Ne?"

Kaan Leyla'nın yüzündeki ifadeye bakıp gülümsedi.

"Çorba yapmak için mercimek."

Leyla hala Kaan'ın yüzüne bakmaya devam ediyordu.

"Sana çok güzel bir haberim var."

Kadının meraklı yüzüne bakıp gülümsedi.

"Yan tarafındaki eve taşındım. Artık komşuyuz. Hatta terası birlikte kullanacağız bundan sonra."

"Öyle mi? Ne güzel."

Sesinde samimiyetten eser yoktu, Kaan'da bunun farkındaydı.

"Ya bak ne diyeceğim. Eskiden biri yeni bir eve taşındığı zaman komşuları onu akşam yemeğine davet ederdi. Artık insanlarda kibarlık,düşünce Kalmamış."

Leyla tek kaşını kaldırarak kaan'a baktı.

"Ne söylemeye çalıştığının farkındayım Kaan. Ve emin ol sana yemek yapacak halim yok, yorgunum."

Kaan tekrar gülümsedi. Leyla'nın yanına geldiğinde elinde olmadan sürekli gülümserdi. Leyla'nın yanında olmayı seviyordu, onun yanında içini kaplayan huzur ve mutluluğu seviyordu. Kalbinin ona gösterdiği hayalleri seviyordu, içinde Leyla'nın olduğu hayalleri. Sarı saçlarını yeşil gözlerini görmek için saniyeleri sayıyor, saçma sapan bahanelerle sürekli Leyla'ya koşuyordu. Tabi Leyla'nın ondan uzak durmaya çalıştığının farkındaydı. Ama Kaan bu mesafeyi kapatmaya kararlıydı.