[Şiddet,kendine zarar verme gibi ögeler içermektedir!]
Çocuktum ve yaşadığımız şeylerin kaderimiz olduğunu düşündüm.
Büyüdüm ve anladım,bizim kader dediğimiz başkalarının tercihlerinin sonucuydu.
İlahi adaleti bekledim. Sandım ki zamanla herkes yap...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
(Polat )
🕯️🕯️🕯️🕯️
Düşüncelerin içinde esir olmuştum. Düşünmeden edemiyorum, Kaan'ın neden böyle davrandığını anlamıyorum. Düşüncelerin içinden kurtulmak istiyordum, elimde tuttuğum kağıt helvaya bakıp gülümsedim.
"Herşey için teşekkür ederim." Dedim, Polat direksiyonun üstündeki elini sigara paketine attı, paketine içindeki sigarayı dudaklarına götürüp ucunu tutuşturdu.
"Mutlu oldun mu gerçekten?" Gülümseyerek başımı salladım. Çok mutlu olmuştum, yıllar sonra ilk defa kendimi bu kadar mutlu hissetmiştim."Yıllardır hiç olmadığım kadar..." Aklıma Kaan'ın gelmesiyle yüzümdeki gülümseme yok oldu. Ne yapıyordu acaba?
"Tarzını değiştirmeye mi karar verdin?" Polat'ın yola sabitlediği bakışları bir an olsun bile bana dönmedi. İçimi büyük bir hayal kırıklığı sardı, Kaan'ın davranışları aklımdan çıkmıyordu. Bana kadın olmadığımı söylemişti, kadın olmak için makyaj mı yapmam gerekiyordu?
Polat'ın güldüğünü duydum,"sessizlikten anladığıma göre senin kararın değil." Umutsuzlukla başını iki yana salladı,"mutsuzluğunun sebebi sadece ablan değil." Tespit yapar gibi konuşunca dudaklarımı dişlerim arasına aldım. Gözlerim doldu, bu kadar çabuk ağlamaktan nefret ediyorum.
"Ağlama," dedi. Gözümdeki yaşlar isyan ederek yanağımdan kaydı.
"Neden böyle davrandığını anlamıyorum," bana bağırdığı an geldiğinde aklıma boğazım düğümlendi.
"Bilmiyorum, ne oldu bilmiyorum. Sadece bana karşı çok değişti, ne yapmalıyım bilmiyorum Polat." Hıçkırarak ağlamaya başladığımda Polat'ın yutkunduğunu gördüm. Arabayı yolun kenarına park etti, geriye doğru yaslanıp beni dinlemeye devam etti.
"Herşey çok güzeldi, tavırları değişti, bakışları değişti, benim tanıdığım Kaan gitti yerine başka biri geldi sanki." Polat'ın yüzünde küçük bir tebessüm oluştu.
"Sen Kaan'ı tanımıyorsun Leyla. Sadece seni elde etmek için çabalayan o adamı gördün, onu sevdin, ama Leyla... O adamın Kaan ile alakası yok. Gerçek Kaan ile yeni tanışıyorsun." Sözlerinden sonra daha şiddetli ağlamaya başladım. Kaan'ı savunmak istedim, onu savunacak söz bulamadım.
"Sen ağla diye söylemiyorum Leyla. Hayatın gerçekleri bunlar, sen ilk gördüğün adamı sevdin. Şimdi onu gerçekten tanımaya başladın." Elimin tersiyle göz yaşlarımı sildim.
