Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
"take care of yourself" ▬▬▬▬▬▬▬▬
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
NIE PAMIĘTAM NIC. Szczególnie nie pamiętałam, abym zamykała swoje oczy na dłużej, niż jest to wskazane. A mimo to, w tym momencie uniosłam znużone powieki.
Pochylające się nade mną zamaskowane twarze doktorów sprawiły, że moje ciało spięło się w ciągu kilku sekund. Szukałam czegoś, co choć odrobinę rozjaśniło mi, gdzie jestem. Chcąc się podnieść, zostałam zatrzymana przez taśmy, którymi wręcz przygwożdżona byłam do łóżka operacyjnego, a wtedy wszystko się rozjaśniło i każda niewiadoma nabrała sensu.
Czerwona Sala.
Dopiero teraz dotarł do mnie dźwięk wyjących alarmów. Pokręciłam głową, chcąc się wydostać. — Witaj w domu, dziecko duszy. — Usłyszałam szyderczo spokojny głos, który poprowadził swoim brzmieniem, dreszcze po całym moim kręgosłupie.
Wyprostowałam palce, próbując zachować spokój, gdy mężczyzna przyglądał mi się. W wolnej dłoni trzymał strzykawkę. Zawartość posiadała dziwny, połyskujący kolor, który pod światłem przypominał odcień butelkowej zieleni.
— Nie będzie bolało. — Wyjaśnił, dłonią sunąć w dół mojej żuchwy, aż po samą szyję, aby wyczuć miejsce pulsu. Mężczyzna wydusiła z siebie krótkie chrząknięcie, przechylając głowę na bok, stuknął w strzykawkę i przyłożył igłę do miejsca, którym zamierzał wpuścić zawartość do krwi.
Czułam ścisk na swoich dłoniach, przez co niezdolna byłam do użycia własnej magii. Nie tylko umysł był potrzebny, aby używać magii. Usłyszałam kolejne bicie serca, przez co przeszył mnie strach. Zacisnęłam powieki, chcąc, aby wszystko ucichło.
Usłyszałam stuknięcia, uderzenia i bolesne jęki. A mimo to, bałam się otworzyć oczy. — Zabierz swoje łapska z mojej siostrzenicy. — Usłyszałam znajomy głos, gdy ostry koniec przestał napierać na moją skórę. Nawet jeśli czułam, że coś spływa po mojej szyi, było to mniej przerażające niż wizja trucizny we własnym krwiobiegu.
