-DENEK 016- BkDk

11.Bölüm

Bölüm geldii
Oy ve yorum atalımmm

------

[Katsuki'nin Ağzından]

Acele etmeliydim. Hızlıca haber verip geri dönmeliydim. Bir şekilde onları kendi arabamla geleceğimi ve bana şifreyi söylemeleri için ikna edip kendi evime gelmiştim. Beni bırakan araba ardımdan gider gitmez telefonumu çıkarıp Kirishima'yı aradım.

Çok geçmeden telefon açıldı. "Vayy ölmemişsinn!" Telefonu hoparlöre alıp yatak odama gittim ve gömleğimi düğmelerinden kurtarmaya başladım. "Boş ver onu. Hızlıca konuya geçelim." Çıkardığım gömleği hızlıca bir köşeye fırlatıp dolabımı açtım.

"Sana ilk günden hazırladığım konumu atacağım. En hızlı şekilde gelirsiniz. Gelirken yanınızda bolca arabayla ve doktor, hemşire ne bulursanız getirin. Bütün deneklerin durumunu bilmesemde kesinlikle ağır yaralı birilerinin olduğuna eminim, özellikle benim ki..." üstüme siyah bir t-shirt geçirdikten sonra altımdaki siyah kotuda çıkardım.

"Senin ki derken? Yoksa!Ooo~"

"Kapa çeneni, konumuz bu değil aptal! Ben gitmeden önce benim deneğime ilaç denemeleri için onu bırakmak zorunda kaldım. Durumunu bilmiyorum. Onun ölmesini istemiyorum. Hiç kimsenin ölmesini istemiyorum." Derken başka bir pantalon geçiriyordum altıma. Bu diğerine gore daha rahattı. Yarın neler yaşanacağını kimse bilemezdi. Her halükarda rahat giyinip her hangi bir çatışmada insanları korumak için çevik olmalıydım.

"Birde şifre var. Ormanlık alana girerken binanın yakınlarında birisi sizi durdurup şifre istiyor. Şifre ******. Ben sana yine mesaj atacağım tamam mı? Bunu da ne olur ne olmaz diye söylüyorum, eğer geçmemize izin vermezlerse özel yöntemler denemek serbest."

"Tam olarak plan ne?" Aklımda elbette bir plan vardı. "Telefon konuşmasını kaydetmeye başla." Diyerek anlatmadan önce bir şeyi kaçırmaması için onu uyardım. Bir yandan da evde boş boş geziniyordum. Yemek yememiştim fakat Izuku oradayken içim hiç rahat değildi.

"Başla."

"Geldiğinizde yanınızda olamam o yüzden hemen şimdi anlatıyorum. İlk önce deneklere hiç bir şekilde zarar gelmesine izin vermeyin. Yüz adet denek var, her birinin bakıcısı, korumalar ve normal çalışanlar, hizmetli, aşçı vs.

Sabah erken saatlerde gelin ki denekler kendi odalarında güvende olsun. Onların korkup telaş yapması bizim işimizi riske sokar. Hepiniz bulduğunuz bakıcılardan odaların anahtarını alın ve denekleri güvenli bir şekilde çıkarın. Odada durup onlara nerden geldiğinizi anlatmak gibi saçma bir zaman masrafı yapmayın. Onları aşağıya indirirken anlatabilirsiniz. Nazik bir dille konuşun ki korkmasınlar. Yaşı küçük olan çocuklarda var. Onları güvenli alana soktuktan sonra yüz denek olana kadar bunu tekrarlayın. Eğer anahtarı vermemekte ısrar ediyorlarsa zaman kaybetmeyin her hangi bir deneğin odasının kapısını kırın. Onlarda yok ama bizde kıracak güç var. Odalar 2 ve 3. Katta. 4. Katta bakıcıların odası var. Oraya sakın çıkmayın.

He birde 016 numaralı odaya sakın girmeyin onu ben çıkaracağım."

Kısa bir sessizlikten sonra Kirishima sonunda konuştu. "Tamamdır. Planı ekiple tartışıp en uygun saatte geleceğiz. Merak etme sabaha karşı geliriz." Telefon kapandı. Önemli bir konuydu birbirimize görüşürüz diyerek vakit kaybedemezdik.

Ormanım içindeki binadan şehre mesafe 1 saatti. Beni getiren araba tam 1 saatte getirmişti. Eğer ben hızlı gidersem 40 dakikada giderdim. Sonuçta kendi arabamla gidecektim, trafik kurallarının canı cehenneme ben polistim. Evde yaklaşık 20 dakika oyaladım diyelim... Tam 2 saatte orada olacaktım.