-DENEK 016- BkDk

15.Bölüm

"Yani sen Katsuki abinin arkadaşı mısın?"

"Evet."

"Katsuki abi seni buraya mı yolladı?"

"Aynen öyle ufaklık." Dedi Kirishima küçük çocuğa gülümserken. "Biliyordum!" Dedi Saio elini yumruk yaparken. Kirishima yere eğilmiş küçük çocuğa anlam vermeye çalışıyordu. "Ben demiştim! Bizi kurtaracaklarını söylemiştim ama Izuku abi bana inanmamıştı."

Küçük çocuk birden merakla etrafa baktı. "Izuku abi nerede?" Dedi Kirishima'ya dönerken. "Onu kurtarmadınız mı?"

"Izuku kim bilmiyorum. Belki şunların arasındadır." Parmağıyla ağaçların arasındaki insan topluluğunu gösterdi. Denekleri oraya rahat edecekleri şekilde yerleştiriyorlardı. Kirishima bu küçük çocuğu kendi arabasına yerleştirmişti. Katsuki onun odasının kartını özel olarak ona verdiğine göre onun için değerli olmalıydı. Arabasını köşeye çekmiş ve ambulans ve doktorların rahat hareket etmesini sağlamıştı.

"Nasıl biri?" Diye sordu minik çocuğa. "Yeşil saçlı! Yeşil de gözleri vardı." Hâlâ etrafına bakınıyordu. Omuzların daki battaniyeye daha sıkı sarıldı. Abisini göremiyordu küçük çocuk. "Çilleri de var..." diye mırıldandı. Onunla beraber Kirishima'da etrafa bakınıyordu. Fakat ikisi de yeşil saçlı ve çilli olan birini göremiyordu.

"Beraber mi getirdiler sizi ufaklık?" Saio arabanın içinden çıkıp baddaniyesiyle bir kaç adım ileri attı. İçerden çıkan insanlara bakıyordu. Neredeydi abisi? Katsuki neredeydi? O burada olmadığına göre Izuku'yu dışarı çıkarmaya gitmişti değil mi? "Öz abim değil ama sanki gerçek abimmiş gibi hissettiriyordu."

"Arabada kalmaya devam et. Eminim birazdan onu da çıkarırlar." Dedi çocuğu kucağına alırken Kirishima. Onu yanından ayırmaması en iyisi olurdu. "Öldü mü yoksa?" Dedi Saio endişeyle.

"Ölmediğine emini-"

"Çekil yolumdan sikik!" Önünde duran kendi ekibinden olan adama adeta tekme atarcasına omzuyla itmişti onu Katsuki. Hızlı adımlarla ilerlerken bir yandan içinden dualar ediyor diğer yandan da Kirishima'ya bakıyordu. "Doktor bul!" Diye bütün herkesi yerinden hoplatacak şekilde bağırmıştı. Kucağında hareketsizce duran çocuğa baktı. Hâlâ başı göğsüne yaslıydı ve artık kafasından akan kan t-shirtünden geçmiş vücudunu da ıslatmaya başlamıştı. Kanaması çok fazlaydı ve her geçen saniye sanki vücudu daha da soğuyordu. "Hayır, Izuku üşüme..." diye bir şeyler geveledi ağzından. Kafayı yemişti ve kendinde değildi.

"Buradan ayrılma!" Dedi küçük çocuğa Kirishima acele ile. O çocuğun kim olduğunu bilmiyordu ama sanırsa Katsuki'nin 'kendim kurtaracağım' dediği kişiydi.

İkisi de koşar adımlarla boş bir ambulansa doğru ilerliyordu. Ekipten başka biri hızlıca ambulansın kapılarını açarken Kirishima doktoru çoktan çağırmıştı. Katsuki tek bir hamlede kolayca ambulansın içine girdi, boş sedyeye Izuku'yu bıraktı.

Hemen onun arkasından kadın doktor da girmişti. "Ne oldu?" Diyerek eline eldivenlerini taktı. "Bilmiyorum!" Diye öfkeyle bağırdı Katsuki. Öfkesi kendineydi. "Onu bulduğum da böyleydi. Basını küvetin kenarına vurmuş." Doktor hızlıca hastasının yaşayıp yaşamadığını kontrol etti. "Kalbi atıyor." Yanında ki merakla gözlerini yeşil saçlı çocuktan ayırmayan adama.

Kirishima ortama hiç girmemişti Saio'nun meraklı sorularıyla baş etmeye çalışıyordu. "Izuku abi mi o?" Dedi çocuk panikle. Kirishima ne diyeceğini düşünüyordu. Katsuki'nin kucağındaki çocuk Saio'nun betimlediği kişiye tam olarak uyuyordu ve büyük ihtimal o çocuğun adı Izuku'ydu. "Izuku abi! Ona ne oldu?" Diyerek arka kapıları açık olan ambulansın yanına gitmeye çalıştı ancak Kirishima onu kucağına almıştı. "Ufaklık sakin ol!"