Aşiret Gelini

14

hello bebeklerim ♥️ iyi okumalar 

yıldız bırakmayı unutmayın please ✨

______________________________

Son gücümüzle ailemin kiraladığı yaz evine varmıştık. Annem ve babam heyecanla kapıda karşıladı bizi. Aramızdaki özlemin büyüklüğü sarılınca belli etmişti kendini. Yorgunluğumuz resmen yüzümüzden okunuyordu. Çok vakit kaybetmeden annemin bizim için hazırladığı misafir odalarına yerleşip yatağa atmıştık kendimizi. Uymadan telefonuma bi göz attım. Yeni bildirim yoktu. Güle haber vermek için attığım mesajdan sonra uykuya daldım.

🐚

Uyandığımda öğle saatlerine geliyordu. Gözlerimi ovaladım ve ne kadar şiş olduklarını hissetim. Günlerdir düzensiz uyku ve sürekli akan göz yaşları kendini belli etmişti. Evin içi epey sessizdi. Banyoda günlük rutinimi halledip mutfağa geçtim. Babam kahvesini yudumlarken bilgisayarından bişeyler okuyordu. Huzur dolu bi sabahın tablosu gibiydi. Ona sarılıp yanaklarını öptüm.

"Günaydın babam."

"Günaydın kızım. Tezgahda kahvaltın hazır. Sevdiğin pastadanda aldım."

Sevinçten dans ederek tezgahdaki tabaklara göz gezdirdim. Büfeden çıkardığım bardağa kahve doldurup babamın karşısına oturdum. Bi yandan kahvaltı yaparken sohbet etmeyide ihmal etmiyorduk. Babam burnunun üstündeki gözlüğünü biraz indirip bana baktı.

"Sen kilo vermişsin. Düzenli yemiyor musun?"

"Yiyorum babacım. Sana öyle gelmiştir."

Hastanede redbull ve çikolata ile beslendiğim günlerim film şeridi gibi gözümün önünden geçti.

Babam işimle ilgili bilgiler toplamaya başlamıştı. Sınavım hocalarım hakkında her detayı sordu. Son senem için tavsiyelerini ve anektodlarını paylaşmaya başlayınca huzursuz bi şekilde sandalyemde pozisyonumu değiştirdim. Henüz ona ara verceğimi nasıl söyleceğimi bilmiyordum. Konuyu değiştirmek için etrafıma bakmaya başladım.

"Annemler nerde?"

„Akşam yemeği için eksileri almaya çıktılar."

Ben kahvaltımı çoktan bitirmiş babamla terasta pineklerken annemgilde gelebilmişti. Günümüz beraber geçerken depresyona girmeme pek fırsat kalmamıştı. Ona rağmen neşemin tam yerinde olmadığını fark etmişti annem. Yorgunluğa suç bulup daha fazla eşelememesini sağladım. Akşam yemeğini beraber hazırmıştık. Geceye kadar sohbet edip hala sıcaklığından bişey kaybetmeyen saatlerin tadını çıkardık.

Tam tatil havasına bürüncekken kalbime ince bi sızı yerleşti. Bu kadar erken ülkeyi terk etmek yanlış gibi gelmeye başlamıştı. Gelipte beni bulamazsa? İçten içe bunun olmıcağını biliyordum. Bi umut işte, yada hayal.

Düşüncelere boğulup kalmamak için günlerimi olduğu kadar dolu dolu geçirmeye çalışıyordum. Güneş batana kadar güneşlenip denizden çıkmıyorduk. Tenim bronzlaşmış, saçlarımın rengi açılmıştı. Aşk acısına en iyi gelen alışveriş turlarınıda ihmal etmiyorduk tabi. Can acıtacak ücretlere italyan designer dünyasına yatırım yapmıştık. Berrin teyzem yalnız kaldığımızda sorularıyla beni zorlasada taviz vermeden konuyu kapatıyordum. Her düşündüğümde tekrar bütün duyguları yaşamak yorucuydu. Taki bi gün yine denizden çıkıp güneş yağlarını sürünüp güneşlenmek için yalnız kalana kadar. Beklentili gözlerle bana bakıyordu.

"Müzik dinlicem, sonra konuşuruz."

Elimden AirPods'ları kaptığı gibi kendi çantasına attı. Tekrar bana dönmüştü.