Aşiret Gelini

26

selam canlarım 🤍 100k olmuşuz

Kitabı okuyan seven herkese teşekkür ediyorum.

Başından beri yazım hatalarıma vs. gelen
kötü yorumları ve mesajları takmadım ama
beni çok demoralize ediyor artık.

Bu bölüm hazırdı sizinle paylaşmak istedim
Ama kitabı sanırım devam ettirmeyeceğim.

İyi okumalar
___________________

Konakta geçirdiğim ilk hafta sona ermişti. Hayatımda yeni bi rutin oluşmuştu ben bile farkına varmadan. Sabahları toplu kahvaltıdan sonra Ali abileri ile şirkete giderken bense konakta yengelere günümü geçiriyordum. Evleri ayrı olmasına rağmen her gün burda olan ablaları biraz tedirgin ediyordu beni. Büyük ablası bana hala imalı bakışlar atarken Ali'nin annesi ben yokmuşum gibi davranıyordu. Tüm hafta tek bir kelime etmemişti.

Düğünün iptal olduğu haberi saman alevli gibi yayılmıştı etrafa. Bunu duyan akrabaları daha fazla bilgi edinmek için çay kahve bahanesiyle eve akın ediyordu. Tabi evde benimde bulunmam tuzu biberi olmuştu üstüne. Arada kendimi sergide bi parça gibi hissediyordum. Meraklı gözlerin hedefi olurken yüzlerce soruyada maruz kalıyordum.

Alışkın olmadığım kalabalık bazen fazla geliyordu bana. Böyle zamanlarda odama çekilip yalnız kalmayı tercihimdi. Helede Nazlı bu hafta işe başlayınca daha çok sıkılmaya başlamıştım. Mimar olarak aile şirketlerinde bazı projelerin yönetim kadrosunda yer alıyordu. Ailede tek çalışan kadın olarak en çok konağın dışında zaman geçirendi. Allahtan o abileri kadar geç gelmiyordu. Kısa bi zamandır tanışıyorduk ama aramızda güzel bi iletişim vardı ve eve dönmesini dört gözle bekler olmuştum.

Bu hafta süresinde Ali'nin yüzünü gören cennetlikti. Hem evden çıkmama izin vermiyordu, hemde gece yarılarına kadar Azar'ı aramak için eve uğramıyordu. Gece kaçamakları dışında onu göremez olmuştum. Erken gelmeye söz versede bir türlü evin yolunu bulamayınca bende gece kapımı kitlemiştim ona küçük bi ders vermek için. Bir iki kere kapıyı zorlamasını duydum ama metanetli kalıp geri adım atmadım. Maden günlerini bensiz geçiriyordu, geceleride buna devam edebilirdi.

Akşam yemeğe yine gelmeyeceğini düşünürken Ali bey herkesten önce konağa damlamıştı. Ben Zeynep'e yardım etmek için salatayı hazırlarken kapıdan sesini duydum.

"Kolay gelsin hanımlar. Ne yemek var? Çok acıktım."

Bana selam vermeden tencerelere bakan, hiç doymayan bi adamdı işte bu odun. Yemeklere bakma bahanesiyle yavaş yavaş bana yaklaşıp belimden sarmıştı beni. Mutfakta annesi olmamasını fırsat bilip boynumu öpüp çenesini omuzun üstüne koyup fısıldadı.

"Küstük mü?"

"Küsücek kadar görmüyorum seni."

"Alcam ben senin gönlünü."

Kaşımı kaldırıp yüzüne baktım. Dudaklarını kilitler gibi hareket yapıp sırıttı.

"Sürpriz."

Biraz daha trip atmayı düşünüyordum . Ama merakımdan unutmuştum bile planlarımı. İfadesinden sürprizin ne olduğunu çözmeye çalıştım ama hiç tüyo vermedi. Çorbaları tabaklara porsiyonlayan Zeynep boğazımı temizleyip bana döndü.

"Eltim, gece senin kapında bi kedi dolanıp durdu, öyle kapıyı tırmaladı."

"Öyle mi? Hiçte duymadım. Hemen uymuşum."