Aşiret Gelini

19

Hello fıstıklarım🫰🏼

Ufak bi hatırlatma ve açıklama:

Ben yurtdışına doğup büyüdüm.
Türkçe sonradan öğrendiğim dillerden biri.
Mükemmel değil bende farkındayım.

Bu yüzden yazı stilim ile sorunu olan varsa kitabı okumayı bırakabilir 🥰
Hatalarımı bana söylememize çok seviniyorum çünkü kendimi geliştirmek isterim.
Ama alaylı bi eleştiri kabul etmiyorum.
Siz TDK'dan onaylı bi kitap okuyun please 🤍

Ve yorum yapan, yıldız bırakan herkese
kocaman sarılıyorum 🤗
iyi okumalar 🤍

__________________________________

Bana sarılmaya yeltendi ama yine kendimi çektim. Ondan uzak durmama bozuluyordu. Yinede belli etmemeye çalışıyordu. Bi sessizlik oluştu.

"Bişey söylemicek misin?" Beklentili gözlerini üzerime dikti.

"Ne bekliyorsun Ali? Kaldığımız yerden devam edelim mi diyim! Sen nişanlısın. Zorla veya değil. Sonuç olarak biriyle evlenceksin. Ve bunu benden aylarca sakladın!"

"Nişan falan yok bu saatten sonra. Senden başka kimse olmayacak."

Arkama yaslanıp gözlerimi kapattım. Bu dediklerine ne kadar çok inanmak isterdim. Ama her inandığımda daha kötü bi durum ile karşı karşıya kaldım.

"Çok yorgunum. Sanırım gitsen iyi olcak."

Kelimeler ağzımdan daha dökülürken gitmeceğinden emindim.

"Gitmek yok artık. Bundan sonra yanından ayrılmam. Senide yanımdan ayırmam, anladın mı?"

Karşımdan kalkıp yanıma oturdu. Bi kolu ile belimi kavrayıp kendine çekti. Karşı koycak gücüm kalmamıştı. Kafamı göğüsüne yasladım. Beni sıkı sıkı sarmıştı. Gözlerim kapancak kadar güvende hissettim kendimi. Yarı uykulu halimi izlerken iç çekti.

"Çok korktum" diye itiraf ettim. Sesim küçük bi kız çocuğu gibi çıkmıştı.

"Bir daha sana kimsenin dokunmasına izin vermicem."

Sarılışını dahada güçlendirdi. Kollarında uykuya daldım.

🐚

Gözlerimi açtığımda duvardaki saati çarptı gözüm. Sadece iki saat uyduğumu fark ettim. Huzursuz bi uykuydu. Ali'de daha fazla direnememişti ve uyuya kalmıştı. Kafamı biraz kaldırıp onu izledim. Kaşları çatık, uyuyan hali bile insanı korkutmaya yeterdi. Tüm yaşadıklarımız ikimizide yıpratmıştı. Berk'le sevgili olduğumuzu düşünmüş serseri. Demekki bu yüzden öyle mesafeliydi bana. Nasıl beklerdi benden bunu. Sinirlenmeme sebep oldu bunu hatırlamam. Altı aydır nişanlı olan kendi değilmiş gibi bide bana hesap soruyordu. Ondan uzaklaşmak için kalkmaya yeltendim ama belime sarılması dahada kuvvetlendi.

"Nereye?" diye sordu gözlerini açmadan. Ah bu uykulu sesi..deli olduğum o sesi doldurdu sessizliği.

"Kalkmak istiyorum. Sende kalksan iyi olur. Git artık."

Allahım bu cümleyi söylemek ne kadar zor olmuştu. Aylardır beklediğim adam yanımdaydı. Ama bu halde onu kabul edemezdim. Esneyip ayılmaya çalışırken beni hala sıkı sıkı tutuyordu.