Aşiret Gelini

27

Hello🤍
biraz trip attım ve geldim🥲

Yorumlarınız ve mesajlarınız çok tatlı🤍
Hikayeyi devam ettirmeme sebep oldular

iyi okumlar🤍
___________________

"Deniz senin ne işin var burda?"

Verdiği tepkiyi şaşkınlık içerisinde idrak etmeye çalıştım. Rahatsız olmasını gerektiren bi durum yoktu, bi toplantısınıda bölmemiştim.

"Seni görmeye geldim?"

Tam olarak durumu açıklayan cümle buydu. Hala kapıyı açıp bi adım girdiğim yerde sorgulayan gözlerle ona bakıyodum. Arkamdan sekreteri yanımdan zorla geçip odaya girdi. Bu kız gerçekten gel beni döv diyordu.

"Ali bey, hanımefendiye beklemesini söyledim ama.."

Bide gelip arkamdan beni şikayet ediyordu. Hışımla dönüp kıza bir adım yaklaştım.

"Ben istediğim zaman sevgilimin odasına girerim. Bunun hesabını sorgulamak senin haddine değil."

Kolundan tutup onu odadan atmak gelsede içimden kendimi durdurdum. Ali'nin beni bozan tavrının acısını bu kızdan çıkaracaktım ki bana doğru yürüyüp elini belime koyarak beni kendine doğru çekti. Ona doğru yaklaşmamak için direndim ama güçlerimiz eşit değildi.

"Tamam Melisa çıkabilirsin."

Gözlerimi kısıp bi bakış attım Ali'ye. Beni odasına sokmak istemeyen kıza bu kibarlığının hesabını soracaktım ona sonra.

Mecburen odadan çıkmak zorunda kalınca oturan adamların ikiside ayaklandı. Biri bana uzaktan başıyla selam verdi ve kapıya yöneldi. Diğerinin hiç gitmeye niyeti yoktu sanki. Elini bana doğru uzatıp konuşmaya başladı.

"Hoşgeldin yenge. Tanışamadık bi türlü. Ben Mahmut, Ali'nin amca oğlu. Buyur bi çayımızı iç."

Uzattığı elini tutamadan Ali Mahmutun kolundan tutup kapıyı gösterdi.

"Tanıştın işte Mahmut. Çık git, kendi odanda iç çayını."

"Memnun oldum Mahmut, bende Deniz" diye karşılık verdim Ali'nin kaba tavrını biraz yumuşatmak için.

Son olarak kuzenide odadan çıkınca yalnız kalmıştık. Beni koltukların oraya çekmek istedi ama yanından uzaklaştım. Hala beni gördüğündeki gerginliğini üstünden atamamış gibi bi hali vardı. Oturmak istemediğimi anlayınca oda vazgeçip yakınlık kurma girişiminde bulundu, fakat şu an dikkatimi dağıtmak istemiyordum. Elini uzatıp bana baktı.

"Ne bu halin Deniz? Elinide mi tutmama izin vermiceksin?"

"Niye gelmemden rahatsız oldun?" Hiç uzatmadan konuya girmiştim

"Neden rahatsız olayım güzelim? Sadece şaşırdım."

Doğruyu söylemiyordu. Kendimi fazlalık, istenmiyormuş gibi hissedince gözlerimin dolmasını engelleyemedim.

„İnanmıyorum sana."

Ağladığımı görmesini istemediğimden kapıya doğru yürüyüp burdan sadece çıkmak istedim. Yapmak istediğimi anlamış olması gerekir ki hemen önüme geçip buna mani oldu.