Aşiret Gelini

40

selam canlarım🌸💞

Son zamanlarda hem okuyucu sayısı, yorumlar ve vote sayısı düştü..

Buda benim motivasyonumu biraz kırıyor

İçinden gelen Yıldız ve Yorumlarını bırakabilir 🌸

İyi okumalar🌸💞
_____________________

Yemek sofrasını son kez kontrol edip elimle masa örtüsünün üstünden geçtim. Babam elindeki tableti biraz indirmiş gözleri kısık halde beni seyrediyordu. Birazdan Ali burda olacaktı va babam bu durumdan hiç mutlu değildi. Teyzem elindeki salatayı masaya bıraktığında tam kapı çaldı. Berrin kapıyı açmak için yeltendiğinde Levent abi kolunu beline sarıp onu durdurmayı başarmıştı son anda. Babam yerinden kalkıp boğazını temizleyip gömleğinin yakasını düzeltirken annemde mutfaktan yanımıza gelip arkama durdu bi elini omuzuma yerleştirip. Ben yaprak gibi titriyordum heyecandan. Babam ağır adımlarla kapıya yöneldiğinde Aliyi bekletmekten zevk aldığı çok belliydi. Kapı araladığında Aliyle göz göze geldik. Üstünedeki siyah takım elbisesini ve vücudunu saran gömleğini ona özel dikilmiş gibi taşıyordu. Sık kirpiklerinin arasından bakan siyah gözlerini benden çekip babama yöneldi. Sol elinde bi buket çiçek ve bi şişeyi taşırken sağ elini babama uzatıp mimiklerine hakim ve yüz hatlarını biraz yumuşatarak konuştu.

"İyi akşamlar Harun Bey. Beni evinize kabul ettiğiniz için teşekkür ederim."

Babam elini sıkıp içeriye buyur etti. Normalde babamı herkes çok severdi, o hep güler yüzlü ve sempatik biridir ama Aliye arasına duvar koyuyordu. Sanırım bu halleri kız babası olmaktan gelen bir iç güdüydü. Elindeki şişeyi babama uzatırken kısa bir açıklama yaptı Ali.

"Deniz Whisky sevdiğinizi dile getirince çok sevdiğim bi ardaşımın koleksiyonundan seçtim, umarım damak tadınıza layık bir parçadır."

Babam şişeyi alıp etiketin üstünden geçti bi parmağı ile. Eski bi şişeydi sanırım çünkü babamın yazılara göz atarken bi kaşının kalktığını gördüm. Tamamdır, oldu bu iş, diye geçirdim içimden. Bide kızını hamile bıraktığını bu sakinlikte karşılar ise bi sorunum kalmazdı..

Babamın Aliye daha fazla konuşmak gibi bi niyeti olmadığını anlayınca annem arkamadan biraz önüme geçip gülümseyerek elini uzattı.

"Hoşgeldin Alicim, gelsene içeri kapıda kaldık."

"Teşekkürler Berna Hanım, yolculuğunuz nasıl geçti?"

Tok çıkan sesi sıfır heyecan duyduğunun kanıtıydı. Nasıl bu kadar kontrollü olabilirdi ki? Ben ecel terleri dökerken o anneme tatlı bi gülüş atarken mükemmel dişlerini sergiliyordu. Elindeki buketi anneme uzattığında annem vazo aramak için yanımızdan ayrılınca bana göz kırptı.

"Dilerseniz hemen sofraya geçelim çünküüü ben çok açım" dedim herkesin gülmesini sağlayarak.  Annemde çiçeklerine uygun vazo bulduğunda yanımıza döndü. Yemekleri servis ederken Levent abi konu açma ve rahatsız edici sessizliği bozma görevini tamamıyla yerine getiriyordu. Herkes biraz daha kaynaşmış, yemeğini yerken sohbet ediyordu. Sadece ben gerginlikten tek kelime edemiyordum. Babam Aliye ne iş yaptığını ve ailesi hakkında sorular sorup biraz daha bilgi toplarken annemde dikkatle dinliyordu onu. Doktor olmadığını öğrenince hayallerinin suya düştüğünü görebiliyordum ikisininde. Ailem için geçerli olan tek mukaddes meslek sağlık ile ilgi olanlardı.