YENİ OKULUM

11. BÖLÜM ~ O BURDA!~

Merhaba, okumaya başlamadan önce lütfen oy vermeyi unutmayalım. Şimdiden çok teşekkürler.

Keyifli okumalar diliyorum.🌺

*****

Ben doğru görüyordum. Oysaki yanlış görmeyi dinlemiştim...

Sinem bunu bana nasıl yapar? Peki ya Meriç? O bunu bana nasıl yapabilir?

Biri arkadaşım diğeri ise sevdiğimdi. Ben bugün salak gibi o kızı kendi ellerimle hazırlanmasına yardım etmiştim. Neden sevdiğim adama daha güzel gözükmesi için mi? Şuan sinir krizi geçirmeme çok az kalmıştı.

Şaka mı bu? Neden bana kimse birşey söylememişti? Oysaki her birine sormuştum. Meriç'in kiminle birlikte geleceğini merak ettiğimi söylemiştim. Ama hepsi gözümün içine baka baka bilmiyorum demişlerdi.

Bilerek mi yapmışlardı, ama neden?

Kafamda bir sürü merak ettiğim sorular  vardı. Bu sorular ve Meriç sinirlerimi bozmuştu.

Söz vermişti bana.

Peki kim sözünü tutmadı?

Ben mi? Kimseye söylemeden öylece gidecek olan ben mi?

Yoksa bir daha ne olursa olsun seni bırakmayacağım diyen Meriç mi?

Bu hikayede ikimizde sözümüz tutamayan olmuştuk.

Elif ve Mert keyifleri yerinde olduğunu belli eden gülümsemeleriyle yanımıza geldiklerinde, Ece ve Ayaz'da onları takip etmişlerdi.

Meriç kolundaki Sinem ile en son masaya gelen kişi olmuşlardı. Meriç'in masamıza gelmesiyle Arim'de yanıma gelerek kolumu sıvazladı.

"Sinirlendiğin çok belli oluyor Ezgi. Sakın ol ve bugünün tadını çıkar."diyerek kulağıma fısıldadı sessizce.

Ağlamak istiyorum.

Benim gözlerim Meriç'teyken onun bakışları Arim'deydi. Meriç, Arim'den hoşlanmıyordu bunu zaten biliyordum. Ama ona sürekli bunu belli etmesine gerek yoktu.

Masadakiler selamlaşıp aralarında konuşurken. Bende sakin kalmaya çalışarak etrafıma bakınıyordum.

Şuan bulunduğumuz salon baya doluydu. Kalabalıkta durmak istemeyenler bahçeye çıkmıştı. Burası çok güzel süslenmişti.

Özelikle bahçeye kurulan ışıklarla süslenen yere bakmıştım. Sanırım orası resim çekinmemiz için hazırlanmıştı. Sahnede süslenmiş sepetlerin içindeki diplamalarımızı görünce ister istemez gülmüştüm. Ne ara lise bitti?

"Bu gece diplama almayan tek öğrenci olacaksın. Nasıl hissediyorsun?"diye sordum Arim'e bakarak.

İlk önce güldü, ardından somurtarak üzüldüğünü belle etmek için dudaklarını büzüp." Ben de istiyorum,"dedi. Tıpkı küçük bir çocuk gibi bakıyordu.

Arim hala çok güzeldi...

Neden bilmiyorum ama kalbimin bir köşesinde ona olan bir sevgi vardı. Onu hala seviyordum. Ama eskisi gibi ona karşı bir şey hisetmiyordum.