"Sen benim dokuz yılımsın sevgilim... Bir ömürümsün."
5 YIL SONRA...
~Elif ve Mert~
Sesizlik.
Bu son yıllarda bulunduğum tek ortam. Olmak istediğim tek yer burasıydı. Sanırım ikinci evim bile olmuş olabilirdi.
Sesiz, sıcak, güzel bir ortamdı. Burayı seviyordum. Her ne kadar Mert sevmesede ben seviyordum.
Yine oturmuş kütüphanede ders çalışıyordum. Son zamanda tek yaptığım şey de buydu zaten. Uyanmak, yemek yemek, tuvalete gitmek, ders çalışmak ve uyumak.
Bu döngü arasında sıkışıp kalmıştım. Hata mı yapıyordum bilmiyorum ama şuan ki konum bunu göstermiyordu.
Çok zaman geçti. Zaman geçtikçe bir birimizden uzaklaşır olmuştuk. Kalbim bu yalnızlığı bile kaldıramıyordu. Lütfen biri beni bu çıkmaz yoldan çekip çıkara bilir mi? Çünkü ben artık dayanamıyorum.
Beş yıl önceki hayatıma dönmek istiyorum. Tek yaptığım eğlenmek. Mutlu olmaktı. Ama şimdi ise ders çalışıp okula gitmekti.
Zamanı geriye döndürme imkanım olsa o gün ne dönerdim. Üniversite sınavına girdiğim güne. Belki daha farklı olurdu seçimlerim.
Ailemi özlüyorum...
Mert'ti özlüyorum...
Onları, arkadaşlarımı özlüyorum...
Geçmişi özlüyorum...
Girdiğim yoğun duygunun içinden çıkamıyorum. Kütüphanenin en köşe masasına geçmiş oturuyordum. Daha fazla dayanamayacağım için kitabımı kapatıp masamı toplamaya başladım.
Yurda dönecektim. Akşam yemeğine yetişmem gerekiyordu. Eğer yetişemezsem aç kalırdım.
Topladığım masayı temiz bırakıp çantamı ve bilgisayarımı alarak ordan uzaklaştım.
Dördüncü sınıf tıp öğrencisiydim. İstanbul'da güzel bir üniversitede tıp okuyordum. İstediğim bir meslek mi? Evet. Ama çok zordu. Tek yaptığım şey ders çalışmaktı. İlerleyen zamanda staj görmeye başlayacaktık. Puanlarımı yüksek tutup Mert'le aynı yerde staj yapmak istiyordum.
O da tıpkı hayallerimizde ki gibi aynı bölümü okuyordu. Dördüncü sınıf tıp öğrencisiydi. O da benim gibi İstanbul 'da okuyorudu. Ama farklı Üniversite'de okuduğumuz için bir birimizi pek göremiyorduk.
İstanbul bana artık terk edilmiş bir yermiş gibi geliyordu. Bir ben ailem ve Mert kalmıştık.
Diğerleri ile yaz tatilinde görüşe biliyorduk. Diyorum ya işte. Çok yalnızım ve onları, eski hayatımı özlüyorum.
Sanırım biraz bunalıma girmiş olmalıydım. Umarım bu yaşadıklarım ilerde başarılı bir doktor olmama değer.
Neyse, neyse hastalarım bana doktor hanım desinlerde ben bu bunalımı çekmeye de razıyım.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
YENİ OKULUM
Teen FictionGözlerinizi kapatıp kendinizi yeni okulunuzda ilk gününüz olduğunu düşünün ve gelir gelmez kendinizi hiç tanımadığınız birinin kavgasına ortak olup ve artık onlardan biri oldugunuzu hayal edin. Çünkü siz bu hikayenin zaten bir parçasısınız. ●KİTAP...
