25. BÖLÜM~AİLE~ (FİNAL)

618 35 29
                                    

(FİNAL BÖLÜMÜ)

(2. Kitabın finali)

☆22.03.2024☆

Bir değil, bin dilek hakkım olsa yine bizi dilerdim sevgilim...

(5. YIL SONRA...)

EZGİ YAZICI...

Yorgunluktan gözlerim kapanıyordu.  Ben hayatımda bu kadar hiç yorulmamıştım. Aslında şimdi anlıyorum annelerimizin neden bize sürekli hakkımı helal etmem dediklerini.

Anlıyorum... Çünki bende bir anneyim.
Ve anne olmak düşündüğümden de çok zordu. Ailenden başka bir aile kurmak çok zormuş aslında.

Mira'dan sonra ailenin ne kadar önemli olduğuna bir kez daha anlamıştım. Aile her şeydi.

Büyük salonun ortasında gidip geliyordum. Başın dönmeye başlamıştı bile. Bir elimle Mira' yı kucağımda tutarken diğer elimle onun sırtını sıvazlıyordum. Neyi var bu çocuğun anlamıyorum.

Karnını doyurmuştum.  Banyo yaptırıp bezini değiştirmiştim.  Şimdi uyuması gerekiyordu ama uyumuyordu. 

Acaba annem gibi ayağımda mı salasaydım birde. Bence öyle yapmalıydı. Kısa bir göz atım hazırladığım yemeklere. Sorun yoktu her şey hazırdı. Bir tek ailemin gelmesi gerekiyordu.

Mira'nın emziğini alıp ağzına verdikten sonra birlikte yukarı katta odamıza çıktık. Gözleri fıldır fıldır bakıyordu yine. Yok bu kızın uyuyacağı yoktu. Yağız olsaydı keşke. Şimdiye onu uyutmuştu. Mira'ya sinirli bir şekilde bakıp." Azcık anneye yardımcı ol. Nedir bu  inat? Bak valla atarım seni bizimkilerin önüne daha da almam. Mira uyu artık! Yoruldum ama bende," dememle Mira kaşlarını çatmış beni dinliyordu. Sanırım ona kızdığımı anlamıştı.

Acaba bizi anlıyor muydu? Daha sekiz aylıktı ama bence beni gayet anlamıştı.
Yatağıma oturup ayağıma yastığı koyarak Mira'yı da yavaş bir şekilde uzandırıp sallamaya başladım.

Babasının kızı ne olacak! Meriç'de böyleydi. İnatcı keçinin tekiydi. Kızıda ona çekmişti işte. Oysaki melek gibi annesi varken babaya çekmekte  nerden çıkmıştı bilmiyordum.

Meriç'le iki yıldır evliydik.  Üniversiteyi izmir'de kazandıktan  sonra tamamen buraya taşınmıştık.  Hayır tabikide annemin zoruyla değil! Sakın yanlış anlaşılmasın.

Annemlerle İzmir'e taşındıktan sonra Üniversitenin ikinci yılında beklenmedik bir anda evlenme kararı alıp evlenmiştik Meriç'le. Şimdi ise İzmir'in merkezinde güzel bir evde dördümüz yaşıyorduk.

Ben, Meriç, küçük bebeğimiz Mira, ve Yağız. Yağız'da bizimle birlikte İzmir'de okuyorudu. Meriç mimarlık okurken, yağız ise tıp okuyorudu. Bu sene Meriç'in son senesiydi. Mezun olacaktı.

Ben ise Okulumu üçüncü sınıfta dondurmak zorunda kalmıştım. Neden mi? Çünkü Mira hiç beklenmedik bir anda hayatımıza girmişti.  O biraz büyüdüktem sonra okuluma devam edip mezun olacaktım.

Bugün çok önemli bir gündü. Canım kocamın doğum günüydü. Yirmi beş yaşına girecekti bugün.  Akşama tüm ailemizi davet etmiştik. İstanbul'dan Elif, Mert, Ayaz, Ece, Atakan geleceklerdir.

YENİ OKULUM Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin