" ဂျီမင်မအိပ်သေးဘူးပဲ "
ညဘက်စောစောမအိပ်တက်တာ သူအကျင့်လိုဖြစ်နေလေသည်။ online ကနေတစ်ဆင့် ဒီဇိုင်းတွေနဲ့လေ့လာနေတာကော့ စာကိုလေ့လာနေတာမို့ ညနက်မှာ အိပ်တက်လေသည်။ အိမ်ထဲက အဲကွန်းထက် ခြံထဲမှာနေရင် သဘာ၀ကပေးတဲ့လေလောက် သဘောမကျတာကြောင့် ညပိုင်းတွေဆို သူခြံထဲမှာပဲ ရှိတက်သည် ။ ဆိုင်ကယ်မောင်း၀င်လာတာကြောင့် တ်ချက်ကြည့်ပြီး စာကိုသာပြန်ကြည့်လိုက်သည်။ မင်ဟိုက ကင်မ်ထယ်ယောင်းကို တွဲလာတော့မှ မူးလာတယ်ထင်၍ အောက်ကနေ အခန်းတံခါးထိ လိုက်ဖွင့်ပေးမိသည်။ သွေးနံ့ကို ရတော့မှာ ကင်မ်ထယ်ယောင်းကို သူကြည့်မိသည်။
" စာကြည့်နေတာပါ "
" ထယ်ယောင်းကို ကြည့်ထားပေးလို့ရမလား ..ကျွန်တော် ဖုန်းဆက်စရာရှိလို့ ပြီးတော့ အန်ကယ့်ကိုလည်း ကျွန်တော်ပဲ သွားပြောလိုက်ပါ့မယ် "
ဂျီမင်နဲ့ ကင်မ်ထယ်ယောင်းက ဘေးချင်းကပ်အခန်းဆိုပေမဲ့ ဒယ်ဒီ့ရဲ့အခန်းကတော့ တသီးတခြားဖြစ်နေလေသည်။
" ဒယ်ဒီစိုးရိမ်နေလိမ့်မယ် မပြောနဲ့ "
" ရမလား ..မဟုတ်လည်း သိမှာပဲကို "
" မနက်ကျမှ သိပါစေ ..အခု ဆရာ၀န်ကို တိုးတိုးတိတ်တိတ်ခေါ်လိုက် "
" အေး ..."
ကုတင်ပေါ်မှာ ထိုင်၍ မင်ဟိုကို အကွက်စေ့အောင် ပြောနေလိုက်တာများ ကျောင်းကပါမောက္ခနဲ့ တူလေသည်။ ညာဘက်လက်မှာသွေးတွေနဲ့ပြည့်နေသလို ၊ ဘယ်ဘက်ပုခုံးမှာလည်း သွေးကွက်စွန်းနေလေသည်။ အစိမ်းရင့်ရောင်တီရှပ်လေးက သွေးတွေ ပေစွန်းသွားလေသည်။ အပြင်ခံ အင်္ကျီပါသွေးတွေ စွန်းနေလေသည်။ ဘာတွေ ဖြစ်ခဲ့ကြတာလဲ ? ။ ရန်ဖြစ်လာတာလား ..ဒါမှမဟုတ် ..ကင်မ်ထယ်ယောင်းက သွားစတာလား ပြသာနာကို ။ ဟုတ်မှာပါ သူများကို ပြသာနာလိုက်ရှာရတာ ကြိုက်တဲ့လူပဲ။ မင်ဟိုအခန်းထဲက ထွက်သွားတယ်ဆိုတာနဲ့
" ကျုပ်ကို အင်္ကျီချွတ်ပေး "
" အခြားလူဆီကနေ အကူအညီတောင်းရင် ပြောသံကို လျှော့ပြောရင်ကောင်းမယ် "
