ညနေပြန်လာကထဲက အလုပ်ကနေပြန်လာပြီးအိပ်နေတဲ့လူကို ဂျီမင်မနိုးပေ ။ ရုံးခန်းမှာတုန်းက ပေးတဲ့ Black Card ကို ကင်မ်ထယ်ယောင်းရဲ့ဖုန်းနားမှာ ပြန်ထားပေးလိုက်သည် ။ ဘာမှမလိုချင်ပါ။ ကင်မ်ထယ်ယောင်ဆိုတဲ့လူဆီကနေ ။ ဘယ်အရာကမှ အလကားမရတဲ့အခါ ပြန်ပေးနိင်ဖို့ အင်အားမရှိတဲ့အခါကျရင် သူဒီလိုပဲ ထပ်ခံစားရမှာလား ? ။ ဒီရဲ့ တန်ကြေးက ဘာလဲ ? ။
" သားက ညစာလာမစားဘူးလား ?"
" ပြန်လာကထဲက အိပ်နေတယ် အန်ကယ် "
" အင်း ...အလုပ်ကိုပဲ အာရုံစိုက်နေတယ်ထင်တယ် ကင်မ်ထယ်ယောင်းက ညဘက်သိပ်မအိပ်ဘူးမလား ဂျီမင် "
" ဟုတ်ကဲ့ "
" အလုပ်လောဘကြီးတဲ့ကောင် ... "
ထိုမျှလောက်သာ ပြောပြီး အန်ကယ်ကတော့ ညစာကို ဆက်စားသည်။ သူလည်း အန်ကယ်နဲ့အတူ ညစာစားလိုက်ရင် အလုပ်အကြောင်းကို အန်ကယ် သူသိအောင် ရှင်းပြလေသည်။ ဘယ်လိုလူက ဘယ်လိုပုံဖြစ်ပြီး ၊ ဒီလိုလူက ဒီလိုပုံဖြစ်တယ်ဆိုတာပေါ့ ။
" သားနဲ့ရော အဆင်ပြေလား ?"
" ဟုတ် ..."
အန်ကယ်ကိုတော့ သူတို့ပြသာနာကြားထဲ ပေးစိတ်မညစ်စေချင်ပါ ။ အန်ကယ့်ကြောင့် ဖြစ်သွားတဲ့ ပြသာနာမဟုတ်ပါ။ သူနဲ့ ကင်မ်ထယ်ယောင်းရဲ့ ပြသာနာသာ ဖြစ်လေသည် ။
" အေးပါကွယ် ...နစ်ယောက်သား အဆင်ပြေတာပဲ အန်ကယ်ကြားချင်တယ် "
" အန်ကယ်ရော နေရအဆင်ပြေလား ?"
" အေး ..ပြေပါတယ် ၊ အလုပ်ကိစ္စတွေ အားလုံးကို သားနဲ့လွှဲလိုက်တော့ ၀န်က တော်တော်လေးကို ပေါ့သွားတယ် ၊ သားလည်း အလုပ်မှာ အဆင်ပြေတယ်မလား ..ရှယ်ယာတွေဆီက ဘာအသံမှ မကြားရတော့ သားကိုသဘောကျပုံရတယ် "
ကင်မ်ထယ်ယောင်းရဲ့ တော်ကြောင်းတွေပြောနေတဲ့အချိန်မှာ အန်ကယ့်ရဲ့မျက်နှာပေါ်မှာ ဂုဏ်ယူမူတွေပါလေသည်။ သူ့အဖေရော သူနဲ့ပတ်သက်ပြီး အခြားလူတွေကို ပြောပြတဲ့အခါ ဘယ်လိုမျက်နှာထားမျိုးနဲ့ပြောမှာလဲ ? ။ ဂုဏ်ယူနေသလား..ဒါမှမဟုတ် ....
