ကုတင်ရင်းမှာ မှီထားတဲ့လူပေါ်ကနေနေတဲ့ သူသည် အရင်နေ့ကထက် ပို၍ ရှက်နေသလို ခံစားရလေသည်။ ခန္ဓာကိယ်ချင်း ထိတွေ့ဖူးသည်မှာလည်း အကြိမ်ပေါင်းမနည်းတော့ပေ ။ သို့ပေမဲ့ ဒီနေ့ကတော့ မတူပေ ။ တာ၀န်တစ်ခုဆိုတာမျိုးကို မခံစားရပဲ သူ့စိတ်နဲ့ သူ့ခန္ဓာကိုယ်က တစ်ထပ်ထဲ ကျနေတာ ။ တီရှပ်အမဲရောင်ကို ဆွဲချွတ်ပေးချိန်မှာတော့ အပေါ်ပိုင်း ဗလာကျင်းသွားတဲ့ ကင်မ်ထယ်ယောင်းကြောင့် သူ့လက်တွန့်သွားလေသည်။
" တကယ် အဆင်ပြေလား ?"
" အင်း .."
" ဒါဆို နောက်မှ ရပ်မခိုင်းနဲ့ ၊ ကျုပ်ရပ်ပေးမှာ မဟုတ်ဘူး "
သူ့လည်ပင်းကိုဆွဲချကာ နူတ်ခမ်းတွေကိုမနမ်းခင်ဆိုလေသည်။ အနမ်းတွေက မနူးညံ့သလို ၊ မကြမ်းတမ်းနေပါ ။ နမ်းနေရင် အသက်ဘယ်လိုရူရမလဲဆိုတာကို ကင်မ်ထယ်ယောင်းက သင်ထားပေးတာမို့ သူသိသည်။ ဒါပေမဲ့ အကြာကြီးတော့ မလုပ်နိင်ပါ ။ ခပ်နွေးနွေး နူတ်ခမ်းတွေက ရဲတင်းယုံတင်မက သူ့ခံတွင်းထဲကို အတင်းအဓမ္မ၀င်လာတဲ့ လျှာဖျားကအစ လူလိုပဲ အရိုင်းဆန်သည်။ သူ့အင်္ကျီကို ဆွဲချွတ်လိုက်တဲ့အခါမှာတော့ ကင်မ်ထယ်ယောင်းက ထူးထူးဆန်းဆန်း သူ့ရင်ဘတ်ကို လာနမ်းသည် ။ နဂိုထဲက ကင်မ်ထယ်ယောင်းရဲ့ ကိုယ်ပေါ်မှာမို့ သူ့ကိုယ်က မြင့်တက်နေပြီး သူ့ရင်ဘတ်ကို လာဆော့ကစားနေပြီး နမ်းရူံနေတာကြောင့် ခေါင်းကိုမော့ပြီး အသံမထွက်အောင် နူတ်ခမ်းကို အတင်းစေ့ထားလိုက်သည် ။ သာရရလက်က အလိုအလျောက်နဲ့ ကင်မ်ထယ်ယောင်းရဲ့ ခေါင်းနောက်ကို ရောက်သွားလေသည် ။
" ဟင့်အင်း မထိနဲ့ "
ဖြူဖွေးဥနေတဲ့ ရင်ဘတ်လေးမှာ ပြားကပ်ကာ ထိပ်ဖူးလေးတွေက စူသယောင်ရှိတာမို့ ကင်မ်ထယ်ယောင်းတစ်ယောက် လျှာနဲ့ဆော့ကစားနေတော့ ဂျီမင်တားလေသည် ။ အထိမခံနိင်တဲ့နေရာပဲ။
ကင်မ်ထယ်ယောင်းတစ်ယောက် ဂျီမင်ကို အောက်သို့ပို့လိုက်ပြီး မျက်နှာနားကို လက်ထောက်ပြီး နှဖူးပေါ်က ဆံပင်လေးတွေကို သတ်တင်ပေးလိုက်ရင်
" ကျုပ်ဆူမှာကြောက်လို့ အိပ်ဖို့လက်ခံတာလား ?
ဒေါသသံမျိုးတော့ မဟုတ်ပေမဲ့ သေချာအောင် မေးနေတဲ့အသံ ။ ထိုသို့မေးလာတော့လည်း သူ့မျက်နှာကို တစ်ဖက်သို့ လွှဲလိုက်မိသည် ။ ဒီလောက်ထိ မျက်နှာထိကပ်မတက်နေနေပြီး နေနေတာကို ။
