ဂျီမင် ကင်မ်ထယ်ယောင်းတို့အိမ်မှာ နေစဉ်အတွင်း တစ်ပတ်တစ်ခါလောက်တော့ ကင်မ်ထယ်ယောင်းက ဒဏ်ရာ ရနေတက်သည်။ ရန်ဖြစ်မလား ..? ။ ဆိုင်ကယ် မောင်းမလား ? ။ အန်ကယ်က ကင်မ်ထယ်ယောင်းကို မနိုင်တဲ့အခါ သတိပေးယုံသာ ပေးလေသည်။ လူငယ်မို့လို့ အတင်းအကျပ်မပြောတာလည်း ဖြစ်နိုင်လေသည်။ ဂျီမင်က ဘာကြောင့်လဲ ဆိုတာကို မေးမှာမဟုတ်သလို ၊ ဘယ်လိုကြောင့် ဒဏ်ရာရတာကို ပြောပြရင်တောင် မသိချင်ပါ ။
ဒေါက် ...ဒေါက် ...
အခန်းတံခါးကို လာခေါက်တာမို့ ဂျီမင်စာကြည့်နေရင်း ထကာ တံခါးဖွင့်ပေးလိုက်ရင် အိမ်မှာအလုပ်လုပ်တဲ့ ကောင်မလေး ဖြစ်နေလေသည်။
" အစ်ကိုလေး ခေါ်နေတယ် အစ်ကိုဂျီမင် "
" ကင်မ်ထယ်ယောင်းလား ?"
" ဟုတ် .."
" အင်း အင်း ..ခဏနေ လာခဲ့မယ် "
ထိုကောင်မလေး ပြန်ထွက်သွားလေသည်။ ဂျီမင် သွားမှရမယ်ဆိုတာကို သူသိသည်။ ဘာလို့ဆို သူ့ကို အလုပ်ကိစ္စအတွက် ကင်မ်ထယ်ယောင်း ခေါ်လိမ့်မယ်လို့ အန်ကယ်က ပြောထားတာကြောင့် ဖြစ်သည်။ သူကတော့ ဟယ်ဆန်းကို ပြန်ကာ တစ်လ ၊ နှစ်လလောက်နားပြီးမှာ အခြား Company မှာ အလုပ်လုပ်ဖို့ စဉ်းစားထားလေသည်။
ဒီလိုမျိုး ကင်မ်ထယ်ယောင်းနဲ့ ရေရှည်လည်းမနေနိုင်ပါ ။
" ၀င်လာမယ် "
အခန်းတံခါးကို ဟထားတာကြောင့် လူမှုရေးသိစွာနဲ့ ဂျီမင်ပြောပြီး ၀င်ခဲ့လိုက်သည်။ ကင်မ်ထယ်ယောင်းစားပွဲမှာ ထိုင်နေလေသည်။ ကင်မ်ထယ်ယောင်းကို မြင်သည်နှင့် ဂျီမင် မျက်ခုံးကို ကြုတ်လိုက်လေသည်။ Boxer တစ်ထည်ပဲ၀တ်ပြီး နေနေတာ ။ ဗလပြချင်တာလား ဘာလားတော့ မသိ ။ ဒီလိုမနေသင့်မှန်းတော့ ဒင်းသိသင့်တယ်။
" ထိုင် "
ထယ်ယောင်းအနောက် ဆိုဖာပေါ်မှာ ၀င်ထိုင်လိုက်ရင် ဖြန့်ကျဲနေတဲ့ စာရွက်တွေကို ယူကြည့်လိုက်ရင်း
" ရှင်းဟွာလုပ်ငန်းစုက သူတို့ဒီဇိုင်းတွေပဲ ၊သေချာတော့ကြည့် "
" ကြည့်ပြီးတော့ .."
" ဘာတွေ ကွဲနေလဲဆိုတာကို သေချာကြည့် "
