Unicode
(25) ဟုန်ယွိ (Part 1)
အစားအစာကိုယ်တိုင်ယူစနစ်ရဲ့ကောင်းကွက်ကိုပြော ဆိုရင်တော့ လွတ်လပ်ပြီးလွယ်ကူတာပဲ။ ပြီးတော့ စားမယ့်နေရာကိုလည်း ကန့်သတ်ချက်မရှိ လွတ်လွတ်လပ်လပ်ရွေးချယ်နိုင်တယ်လေ။
သူတို့တွေ ထိုင်ခုံမှာမထိုင်မီ ချိုးချန်က လူတွေကိုနှုတ်ဆက်ဖို့အတွက် ပိုင့်လန့်ကို ဟိုဟိုသည်သည်လျှောက်ခေါ်သွားသေးတယ်။ ထိုင်ပြီးစားသောက်နေတဲ့အခါမှာလည်း လူတွေအများကြီးက သူတို့နားလာပြီး စကားစမြည်ပြောကြသေးတာပဲ။ ချိုးချန်တစ်ယောက် ဒင်နာပွဲတွေတက်ပြီးတိုင်းမှာ အိမ်ပြန်လာပြီး သူချက်တဲ့ခေါက်ဆွဲတွေစားချင်နေသေးလဲဆိုတာ ပိုင်လန်အခုတော့ နားလည်သွားပါပြီ။
ဒီညမှာ ပိုင်လန်က အများကြီးစားဖို့ရည်ရွယ်ချက်မရှိဘူး။ နိုင်ငံခြားအပန်းဖြေခရီးကပြန်လာပြီး နောက်ထပ်တစွပ်စွပ်ထပ်စားနေမယ်ဆိုရင် ရုပ်ရှင်ကင်မရာထဲ ဖောင်းအစ်အစ်ကြီးဖြစ်နေတော့မှာ သေချာတယ်။ ဒါကြောင့် သူက အသီးနဲ့အရွက်လေးတွေကိုပဲ ချင့်ချင့်ချိန်ချိန်စားနေရတယ်။ ဒါပေမယ့် ချိုးချန်ရဲ့စားနိုင်သောက်နိုင်စွမ်းကတော့ သူနဲ့မတူဘူး၊ အတော့်ကိုကြီးမားတယ်။ သူက အသားတွေပြည့်လျှံနေတဲ့ ပန်းကန်ကြီးကို စားဖို့ကြိုးစားနေပမယ့်လည်း လာနှုတ်ဆက်သူတွေကြောင့် တစ်ဝက်ပဲစားလိုက်နိုင်ပြီး ကျန်တာတွေက အေးစက်ကုန်တယ်။ ဒါကြောင့် ပိုင်လန်လည်း မနေသာတော့ပဲ ထိုင်ခုံကထပြီး ချိုးချန်အတွက် စားစရာသွားယူပေးရတယ်။ သူက ပေါင်မုန့်နှစ်ခြမ်းရယ်၊ အရွက်အချို့ရယ်၊ ခရမ်းချဉ်းသီးသုံးလေးကွင်းနဲ့ အမဲသားကင်နည်းနည်းကို ယူလိုက်ပြီး အားလုံးကိုစုပေါင်းစပ်ပေါင်းထည့်ကာ ဟမ်ဘာဂါလုပ်ပေးတယ်။ ပြီးတော့ ချိုးချန်ခဏလေးစကားရပ်သွားတဲ့အချိန်မှာ ပေးလိုက်တယ်။
ချိုးချန်က သိပ်ကိုကျေနပ်နေတာပေါ့။ သူက ဟမ်ဘာဂါတစ်ခုလုံးကို သုံးကိုက်ထဲနဲ့ အကုန်စားလိုက်ပြီး နောက်ထပ်လည်း စားချင်နေသေးပုံပေါ်တယ်။ သူတို့စားပွဲမှာတော့ ရုန်စစ်ချီကတော့ အတွင်းကျကျထောင့်နေရာမှာ ထိုင်နေတာပါ။ သူ့ရှေ့မှာ ပိုင်လန်ပိတ်နေတာကြောင့်လည်း မနှောင့်ယှက်ချင်တော့ ထသွားထလာမလုပ်ဘူး။ သူက ချိုးချန်ရဲ့ကျေနပ်နေတဲ့အမူအရာကို မြင်လိုက်ရပြီး မျက်ဝန်းလေးတွေက အရောင်တောက်သွားတယ်။ ဒါကြောင့် ပိုင်လန်လည်း သူ့အတွက်ဟမ်ဘာဂါတစ်ခု လုပ်ပေးလိုက်ရတော့တာပေါ့။ ချိုးချန်လိုပဲ သူလည်း ဟမ်ဘာဂါရဲ့အရသာမှာ ပျော်ဝင်သွားပါတယ်။
