Arkadaşlar bol bol yorum yapmayı unutmayın lütfen.
Tatlı Okumalar..
Asıl işler şimdi karışacaktı. Bıkmıştım artık bağırmalarından ama bu sefer gerçekten farklıydı çünkü annem babamı gerçekten aldatmıştı. Belki eskiden de aldatıyordu ama ben bilmiyordum. Bir an önce bu evden gitmek istiyorum. Ben düşünürken içerideki bağırışmalar daha da çoğaldı.
"SENİ ALDATTIM BUNU ANLAMAK ÇOK MU ZOR?!" Annem bağırmaya devam ediyordu. Daha fazla dayanamadım. Telefonumu, kulaklığımı ve üşümemek için üzerime montumu alıp kendimi sokağa attım.
Kimse evden çıktığımı bile fark etmemişti. Kulaklığımı takıp evin yakınlarındaki parka doğru gitmeye başladım.
Park çok dolu değildi, bende boş olan bir banka oturdum ve şarkı dinlemeye devam.
Kendime yeni kitaplar almayı çok istiyordum ama çok param yoktu. Genelde paramı ya yiyeceğe yada kitaplara harcardım.
Evde olanları düşündüğümde gözlerimden yaşlar akmaya başladı.
Ailem yüzünden ne evlenmek ne de çocuğumun olmasını istemiyorum. Ben kendime bakamıyorum ve bir çocuğa asla bakabileceğimi sanmıyorum. Çünkü güzel yetiştirilmeyen bir çocuktan, büyüyünce güzel bir anne olamazdı.
Olmasının imkanı bile yoktu.
Ben sevilmeyi öğrenememiştim ki sevmeyi öğreteyim...
Gözlerimden yaşlar akarken o numaradan bir mesaj gelmişti.
"Seni kim ağlattı güzelim?" Yazmıştı.
Ağladığımı nereden biliyordu?
Beni mi izliyordu?
Etrafıma bakınmaya başladım ama herkes normal gibiydi. Beni izliyordu ama neredeydi?
Ayağa kalkıp etrafa bakınmaya devam ettiğimde yolda duran siyah bir range rover hareket etmeye başladı. Oydu beni takip etmiş ve izlemişti. Hiçbir şey yazmadığım da bir mesaj daha geldi.
"Ailenden dolayı mı ağlıyorsun?"
yazıyordu ekranda. Yutkundum ve sadece,
"Evet"
Yazdım ve yavaş yavaş evime doğru gitmeye başladım. Bir yandan da telefona bakıyordum. Hızlı bir şekilde bir mesaj daha geldi.
"Bir daha ağlamanı istemiyorum"
Bende istemiyordum ama bazen dayanamıyordum ve şuan da o zamanlardan biriydi.
💙💙💙
Evimin önüne geldiğimde girip girmemek arasında kaldım ama buradan başka gidecek bir yerim olmadığı için evime girdim. Evde hiç ses yoktu. Tamamen içeriye girdiğimde çoğu eşyanın kırıldığını ve evde kimsenin olmadığını gördüm. Babam içmeye gitmiştir ama annem ve o adam nereye gitmişti peki?
Birazdan gelir annem diyip mutfağa gittim ve dün yaptığım makarnanın geri kalanını ısıtıp yemeğe başladım.
Aklım şu beni takip eden adamda kalmış ve bu yüzden de yediğim şeyler boğazıma diziliyor. Ben kime mesaj atmıştım?
Telefonuma bir mesaj daha geldi ve bu sefer Dilara'dan idi.
"Knk umut hoca projeyi 2 hafta sonra Cuma'ya almış"
Hemen mesaj yazmaya başladım.
"Nasıl ya valla mı??"
Bir çatal daha makarna yediğimde mesaj gelmişti.
"He valla bende inanamadım ama değiştirmiş"
Sudan bir yudum aldım.
"Yes bee, yetişmesine imkan yoktu."
YOU ARE READING
ŞEKERPARE/Yarı Texting
Teen Fiction☆☆☆☆☆☆☆☆ Şekerpareyi yediğinde gözlerini kapattı geri açtığında gözleri dolu gibiydi ve bana bakıp "Ellerine sağlık, çok güzel olmuş şekerparem" dedi... Zamanı değildi belkide ama artık gerçekten çok merak ediyordum. "Zamanı değil belki ama bana ne...
