Merhabaaaa çeeet (sağ elimi sallıyormuşum gibi düşünün)
Nasılsınızzz?? ☆★
Ben iyiyim.
Yarın okul açılıyor...
Tabi siz bunu okuyunca çoktan açılmış olucak.☆
Umarım hepimiz için güzel, rahat ve stressiz bir dönem olur. Başarılar dilerim.
Ben kime güvensem bir bok oluyor.
Dün hayatımdaki en büyük kazığı yedim =]
Neyse ya tanıyamamışım işte.
Stressiz Okumalar☆★
____________________________●_●_________
Buket 4 yaşındayken...
Elimdeki kağıtlarla uçak yapıyordum.
Üzgündüm. Çok üzgündüm. Çünkü annem üzgündü. Neden bilmiyorum ama benim annem hep üzgündü.
Babam dışsrıdaydı. Annemde televizyondan bir şeyler izliyor ve ağlıyordu. Annemin yanına gitmek istiyordum ama gitmeyede korkuyordum. İçkiliydi annem. Çok içkiliydi hemde.
Beni sevmiyordu biliyorum.
Ama kendinide mi sevmiyordu?
Çok düşünürdüm küçükken.
İçki çok güzel bir şey miydi de annem sürekli içiyordu?
Korkuyordum ama annemin ağlama seslerinede dayanamıyordum. Neyden mi korkuyordum? Bana kızmasından. Kağıtları yatağımın üstünde bırakıp yavaş yavaş salona annemin yanına doğru gittim. Tekli koltuklardan birine oturmuş, bacaklarını kendine çekmişti ve ağlıyordu.
Yanına gitsem daha da üzülür müydü?
Yanına ilerlediğimde gözleri beni buldu. Gözüne sürdüğü şeyler akmıştı yüzüne. "Ne işin var senin burda? Odana git baban gelir birazdan" dedi. Kızmıştı. "Anne neden ağlıyorsun?" Dedim. Elleriyle yüzünü sildi. "Odana git dedim sana" dedi umursamazca.
Ne yapacaktım ki.
Ne yapabilirdim ki.
Odama gittim.
(...)
Hava kararmıştı. Diğer çocukların yatma saati gelmişti. Kapı çaldığında ayağa kalktım ve kapıyı açıp kimin geldiğine baktım. Annemin kocası gelmişti. Yani Baran Çetin...
Kapıyı açan kişinin annem olduğunu sanıyordu herhalde ama kapıyı açanın ben olduğumu görünce kaşlarını çattı. "Nerde lan annen?!" Diye bağırdı birden bu da içki içmişti. Salonu gösterdiğimde hızlı adımlarla salona gitti. Kapıyı kapattım ve yavaş yavaş bende arkasından gittim ama bağırışlar gelmeye başlamıştı. "Nerdeydin ya sen?!" Diye bağırdı annem.
"Sanane lan! İstediğim yere giderim istediğim şeyi yaparım sana mı sorucam?!" Bu sefer bağıran üvey babamdı. Kapının önünde durdum. "Bana soracaksın be kocamsın sen benim!" Diye bağırdıktan sonra ayağa kalktı annem.
"Cenazen çıkar bu evden lan!" Dedi ve annemin üstüne gidip tokat attı lanet adam. "Bıktım sen!" Annem bağırıyordu. Çığlıklar atıyordu. "Yapma Baran!" Dedi annem sayısız kez. Ama üvey babam annemi dövmeye devam edince koşarak annemin üstünden çekmeye çalıştım annemin kocasını. "Siktir git odana!" Diye bağırınca geri çekildim. "Hadi odana git sen" dedi annem. Seside kendiside hem benim için hemde kendisi için endişeliydi.
Odama gidip ellerimle kulaklarımı kapatıp her şeyin bitmesini diledim.
Annemin mutlu olmasını. Bu adamın olmamasını.
YOU ARE READING
ŞEKERPARE/Yarı Texting
Teen Fiction☆☆☆☆☆☆☆☆ Şekerpareyi yediğinde gözlerini kapattı geri açtığında gözleri dolu gibiydi ve bana bakıp "Ellerine sağlık, çok güzel olmuş şekerparem" dedi... Zamanı değildi belkide ama artık gerçekten çok merak ediyordum. "Zamanı değil belki ama bana ne...
