Asya Esendemir
"Biliyormuş ve bana söylemedi. Kaç gün resmen içten içe güldü." Kütüphanenin en arkasında eski yerime oturmuş kendi kendime konuşurken derin bir nefes verdim.
"Ne var öptüysem? Almadım hevesimi ne olacak o zaman?!" Sinirle önündeki kitabı kapattığımda Yan masadakiler ters ters bakınca aynı sert ifadeyle onlara dönmüştüm. Hızla önlerine döndüklerinde derin bir nefes verdim.
Saate baktığımda okul saatinin geldiğini görünce yerimden sertçe kalkıp çıkışa ilerledim.
Dün akşam Emir'de kalmamıştım. Bir ara eşyalarımı alır otele giderdim. En iyisi bu olacaktı.
Şansıma bu akşam da ufak bir parti yapmak istemişlerdi maçlardan önce moral olsun diye. Sert adımlarla okula ulaştığımda ilk derse geç kalmak üzereydim. Suat amca okulun önünde bir arabanın yanında takım elbiseli biriyle konuşuyordu. Yanından geçtiğim sırada selam verince durmak zorunda kalmıştım.
"Asya, günaydın kızım gelsene." demesine kalmadan adam bana döndüğünde yüz ifadesindeki geçişleri yakalamam çok zor olmuştu. Uzun bir süre süzdükten sonra gülümseyip ufak bir baş selamı vermişti.
"Herneyse Suat bey bir gelişme olursa mutlaka yardımcı olurum şimdi acelem var iyi günler." demesinin hemen ardından arabasına binip gittiğinde şaşkınlıkla bakakkalmıştı Suat abi.
"E sana hiç selam vermedi." dediğinde kaşlarım çatıldı.
"Ne için?" derken arabanın plakasını aklımda tutmakla meşguldüm.
"E Kılıç Yılmaz işte. Senin tanıdığın avukat." dediğinde adamın yüzünü hatırlamaya çalıştım. Yabancı gelmemişti ama hiç görmediğimden emindim.
Bir karışıklık olduğu aşikardı ama öğrenene kadar bozmamaya karar verdim bu yüzden sadece gülümseyip kızın durumunu sordum. Daha iyiye gittiğini tedavileri bünyesinin kabul ettiğini iyileşme gösterdiğini söylediğinde mutlu olmuştum. Derse geç kalacağım için hızlı davranıp okula geçmiştim.
Sınıfa öğretmenden önce girmenin verdiği rahatlıkla sırama ilerlerken en arkada oturan Emir ve onun önünde oturan Arın'ın gerginliği görünür düzeyde çok fazlaydı. Neden yer değiştirdiklerine kafa yormamaya çalışarak Arın'ın önündeki sıraya geçip oturduğumda Emir'in homurdanışlarını duyar gibiydim.
Sanki ona inat yapmak ister gibi Arın da eğilip "Günaydın." dediğinde daha da çatıldı kaşlarım.
"Çek kafanı yoksa kırarım." diyerek işaret parmağımla onu geri yerine ittiğimde eğlenircesine geriye yaslanmıştı fakat çok geçmeden acı dolu bağırışı ile onlara bakmıştım. Arın alçıdaki kolunu sinirle tutarken bu kez Emir geriye yaslanmış gülümseyerek rahatça oturuyordu.
Emir ile göz göze geldiğimizde ikimizin de bakışları değişmişti. Sinirlenememiştik ama güzel de bakmıyorduk. Kalbime zarar bir çarpıntı başladığında hızla önüme döndüm.
Öğretmen sürpriz bir yazılı yapmaya karar vermiş olacak ki elinde kağıtlarla içeri girmişti. "Bakalım işlediğimiz konulardan neler aklınızda kalmış." derken sınıftaki oturma düzenine bir bakış attı.
Yüksek not alanları aynı yüksek alanlarla oturturken düşük alanları da düşük alanlarla oturtmaya karar vermişti. Ve buna yönelik yüksek alanları en arkalara oturtup diğerlerini öne atmıştı.
Yanıma ismini ezberlemediğim ama sürekli yüksek alan bir kız otururken en arkaya geçmiştik. Emir ve Arın da önüme oturmuşlardı.
Onlar bu dönem geldiği için ikisini eşit gördüğünü söylemişti öğretmen.
