ေဖေဖာ္ဝါရီလ 17 ရက္
ဒီေန႔ကား ခ်န္ဒလာႏွင့္သူ လက္ထပ္ရမည့္ေန႔ပင္ ။
ျဗဳန္းစားႀကီး ခ်က္ခ်င္းလက္ထပ္မည္ဆိုကာေျပာလာသူေၾကာင့္ သူ႔မွာအလန႔္တၾကားျဖစ္ခဲ့ရေသး၏ ။
သူတစ္ပါး၏ စိတ္ဆႏၵကိုမေမး သူထင္ရာသာဇြတ္လုပ္တတ္ေသး၏ ။ အရာရာဟာသူ႔စိတ္တိုင္းက်ဆိုတာ သူလုပ္ခ်င္လာခဲ့ရင္ ဘယ္ႀကီးျဖစ္ေနပါေစ တားလို႔ရႏိုင္မည္မဟုတ္ဘူးဆိုတာ ယိမ္းယိုင္ေကာင္းေကာင္းႀကီးသိသည္ ။ သူ႔မွာလြန္ဆန္ခြင့္မရွိသလို ျငင္းပိုင္ခြင့္လည္းမရွိ ။
မနက္ကိုးနာရီကတည္းကစမည့္ပြဲသည္ ခုခ်ိန္ထိ သတို႔သားတစ္ေယာက္သည္ေပၚမလာေသး ။
ဖိတ္ေခၚသူမ်ားမ်ားစားစားလည္းမရွိလွ။ အေကာင္ႀကီးႀကီးပတ္ဝန္းက်င္မွ လူသုံးေယာက္ေလးေယာက္ကာ လာကာ အကိုျဖစ္သူ မ်ိဳးပင္မႈိင္းလည္း ေရာက္ရွိေန၏ ။ အခ်ိန္နာရီေတြတစ္ေ႐ြ႕ေ႐ြ႕
ကုန္လာသည္ႏွင့္အမွ် ခ်န္ဒလာဟာ ေရာက္မလာေသးသလို တစ္စုံတစ္ေယာက္မွလည္းသူ႔ကိုလာေခၚျခင္းမရွိေသး ။ အဘစံကေတာ့ ခနေစာင့္ဖို႔သာ အတန္တန္ေျပာေန၏ ။
' တမင္တကာ လုပ္ေနတာပဲ။ ေကာင္းတယ္အခ်ိန္လြန္လို႔ မဂၤလာမေဆာင္လိုက္ရလည္းသူ႔အတြက္မနစ္နာဘူးေလ ။ '
ယိမ္းယိုင္လည္း စာခ်ဳပ္တစ္ခုမွာ လက္မွတ္ထိုးလိုက္႐ုံပဲမို႔ မ်ားမ်ားစားစား ေတြးမေန ။ သူ႔အတြက္ေတာ့ ဒီလိုေကာင္နဲ႔ ယူရမယ့္အစား ေခြးၿမီးသာျဖတ္ယူလိုက္ခ်င္မိ၏ ။ အခ်ိန္အတိုင္းအတာတစ္ခုေရာက္ရင္ေယာက်ာ္းေလးႏွစ္ေယာက္ျဖစ္မည့္ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္စလုံး ကိုယ့္လမ္းကိုယ္သာ ေလွ်ာက္ရမည္သာ ။
ေဒါက္ ! ေဒါက္ !
"" ညီငယ္ ! ""
"" ကိုႀကီး ""
"" ငါ့ညီငယ္ေလးက ဘယ္ခ်ိန္ၾကည့္ၾကည့္ေခ်ာေနေတာ့တာပဲ ။ ""
"" ေနပါ ။ မေျမႇာက္စမ္းပါနဲ႔ ။ ""
"" ဟုတ္ပါၿပီကြာ ေျမႇာက္ပင့္လို႔ကိုမရဘူး။
အင္းေပါ့ေလ ၿပိဳင္စံရွားသူေဌးႀကီးရဲ႕
ေယာက်ာ္းျဖစ္ေတာ့မယ္ဆိုေတာ့လည္း
အညတည လူသားေတြကိုေမ့ၿပီေပါ့ ။
အင္းပါ အင္းပါ။ ""
