ေဖေဖာ္ဝါရီလဆိုသည့္အတိုင္း ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ႀကီး၌
အေအးဓါတ္ႀကီးကေတာ့ ရရွိေနတုန္းပင္ ။
မနက္ ၅ နာရီခန႔္လည္း ျဖစ္သည့္အတြက္ ယိမ္းယိုင္
ေစာင္ပုံထဲသို႔သာ တစ္ရစ္ရစ္ တိုးဝင္ေနေတာ့၏ ။
ေနာက္ေက်ာဘက္မွရေနသည့္ အေႏြးဓါတ္ေလးကိုပိုရလိုရျငား ေနာက္ေက်ာသို႔သာ တစ္ေျဖးေျဖးဆုတ္ကာ ထိုအေႏြးဓါတ္ရသည့္ဘက္သို႔ ခႏၶာကိုယ္ကို လွည့္လိုက္ေတာ့သည္။ မ်က္ဝန္းတို႔ဟာ ပြင့္မလာ ဖြင့္မရသည္ဆို ပိုမွန္သည္ ။ ခႏၶာကိုယ္ဟာ
အေႏြးဓါတ္အျပည့္အဝရရွိသည္ႏွင့္ တစ္ဖန္ သူ႔ရဲ႕စိတ္အစဥ္တို႔ဟာလည္း အိပ္စက္ျခင္းဆီသို႔ ...
တီ ! တီ ! တီ !
နာရီထံမွ တစ္တီတီ ျမည္သံ ဟာလည္း အခ်ိန္မွန္ ။
ခ်န္ဒလာေဘးရွိ စားပြဲေပၚမွတင္ထားသည့္ နာရီကို လွမ္းပိတ္လိုက္ကာ ေလ့က်င့္ခန္းလုပ္ရန္ ခႏၶာကိုယ္ကို အနည္းငယ္မွ်ႂကြလိုက္သည္ႏွင့္ ခါးတစ္ဝိုက္၌ ရစ္ပတ္ေႏွာင္တြယ္ထားသည့္ လက္သြယ္သြယ္ေလး တစ္ဖက္။ ထိုလက္ကေလး၏ လက္သူႂကြယ္၌လည္း စိန္တစ္ပြင့္ထဲပါကာ ေဘးမွကႏုတ္ပုံေတြျဖင့္ဝန္းရံထားသည့္ လက္စြပ္ေလးဟာလည္း ခန႔္ခန႔္ညားညား တည္ရွိေလသည္။
က်စ္ !!
"" စိတ္ရႈပ္စရာကြာ ""
ခ်န္ဒလာ သူ႔ခါးေပၚတည္ရွိေနသည့္ လက္ကို အားပါပါ ဆြဲကိုင္ခ်ကာ ေဘးသို႔ပို႔ခ်လိုက္၏ ။ သို႔ေသာ္ အိပ္ေနသည့္ေကာင္ေလးကေတာ့ တစ္ခ်က္ေတာင္ႏိုးမလာ အင္းအဲ လုပ္ကာ ေစာင္ပုံထဲသို႔ျပန္နစ္ျမဳပ္သြားသည္ ။ မ်က္ႏွာကိုပင္ ေဖာ္ထားကာ အပူအပင္ကင္းကင္း အိပ္စက္ေန၏ ။ ဆံပင္ေကာက္ေကာက္ကေလးေတြဟာလည္းနဖူးေပၚသို႔အနည္းငယ္မွ် ဝဲက်ေနကာ မ်က္လုံးေလးေတြဟာလည္း မို႔ေမာက္ေနေသးသည္။ေအးတဲ့ရာသီဥတု ဒဏ္ေၾကာင့္ ပါးေလးေတြဟာလည္း ေသြးေၾကာစိမ္းေလးေတြ ျမင္ရကာ ေဆးမကူပါပဲ ခပ္ရဲရဲ ျဖစ္လို႔ေနေလသည္ ။
ခ်န္ဒလာ ထိုေခါက္ဆြဲေျခာက္ဆီမွ ျမန္ျမန္အၾကည့္လႊဲလိုက္ကာ မွန္ေတြ ကာရံထားသည့္ အျပင္ဘက္သို႔သာ လွမ္းၾကည့္ေနလိုက္သည္ ။ သူတို႔ အိပ္ခန္းဟာ ဒုတိယထပ္မွာရွိသည့္အျပင္ အနည္းငယ္မွ် ျမင့္သည့္အတြက္ ျမဴခိုးေတြကိုပင္ရွင္းရွင္းလင္းလင္း ျမင္ေနရသည္ ။ ထို႔ေနာက္ ထိုင္ေနရာမွထကာ
တန္းမွာခ်ိတ္ထားသည့္ အားကစားအက်ႌကုတ္ကိုယူကာ အေပၚမွထပ္ဝတ္လွ်က္ အခန္းထဲမွ ထြက္လာလိုက္ေတာ့သည္ ။
