ေနာက္ဆုံးေတာ့ နွစ္ေယာက္စလုံးျပန္ရမည့္ေန့ကိုေရာက္လာျပီြဖစ္၏။ခ်န္ဒလာကနွုတ္မဆက္ေပမယ့္သူကေတာ့ဒီအိမ္ေတာ္ြကီးထဲကအဘစံေကာ၊မိပုေကာကိုသံေယာဇဉ္ေတာ့ြဖစ္မိ၏။ခ်န္ဒလာကလူမွုေရးကိုတကယ္နားမလည္တဲ့လူ။မိပုကိုမနွုတ္ဆက္ခ်င္ရင္ေတာင္အဘစံကိုနွုတ္ဆတ္ဖို့ေတာ့ေကာင္းသည္ေလ။သူေျပာလို့နွုတ္ဆက္တာထက္ကိုယ့္အသိစိတ္နွင့္လာေျပာနွုတ္ဆက္မွေကာင္းေပလိမ့္မည္။သူမ်ားကိုသာေျပာေနတာသူကြဖင့္အဘစံကိုနွုတ္မဆက္ရဲေသး။မိပုကအျမဲသြက္သြက္လက္လက္နွင့္မို့စကားေတြအျပန္အလွန္ေျပာေနေပမယ့္ အဘစံကေတာ့တုပ္တုပ္ေတာင္မလွုပ္။
" အစ္ကိုေလး မိပုကိုမေမ့ရဘူးေနာ္ "
" အင္းပါ "
" ဒီကိုျပန္လာရင္ မိပုဖို့အဝတ္အစားသစ္ေလးေတြဝယ္ခဲ့ေပးပါအုန္း "
" အင္းပါ ဟုတ္ပါျပီ "
"မိပုကို... "
" မိပုကိုက်ြန္ေတာ္လြမ္းေနမွာပါ။ "
အဟင့္' အခုမွမိပုကယိမ္းယိုင္ရဲ့လက္ကိုကိုင္ကာငိုခ်မိေတာ့၏။တိရိစ္ဆာန္ေတြေတာင္အေနြကာလာရင္သံေယာဇဉ္တြယ္တတ္ေသးတာပဲ လူေတြရဲ့သံေယာဇဉ္ကပိုလို့ေတာင္တြယ္တတ္ေသး၏။ေမာင္နွစ္မသံေယာဇဉ္၊အခ်စ္သံေယာဇဉ္၊မိဘသံေယာဇဉ္၊ဆရာသမားသံေယာဇဉ္ထိုအရာေတြဟာပါးစပ္ဖ်ားကေတာ့အေျပာလြယ္ေပမယ့္တကယ့္လက္ေတြ့မွာေတာ့ ြဖတ္ရခတ္တဲ့ြကိုးတစ္စလို။
" အဘစံ "
ငိုေနတဲ့မိပုနားကခြါကာ အဘစံကိုေခါ္လိုက္မိ၏။သူ့ကိုတကယ္ြကီးအရင္ေန့ကဟာအတြက္မေက်နပ္ေသးဘူးလား။
" အစ္ကိုေလးတို့ လမ္းခရီးေြဖာင့္ြဖူးပါေစ။ "
" အဘစံ က်ြန္ေတာ့္ကိုအျမင္မြကည္ြဖစ္ေနေသးတာလား။အဲကိစ္စေြကာင့္ဆို က်ြန္ေတာ့္ကိုတစ္ခုခုလုပ္လိုက္တာြဖင့္ "
အဘစံေလးကန္ကန္သက္ျပင္းတစ္ခ်က္ခ်လိုက္၏။ထို့ေနာက္
" သခင္ေလးေတာင္မထိရက္နိုင္တဲ့လူကို က်ြန္ေတာ္တို့ကကိုယ့္အသက္ကို ေလာင္းေြကးထပ္ျပီးထိနိုင္ပါ့မလား။ဒီကိစ္စကလည္းအစ္ကိုေလးကိုတစ္ခုခုလုပ္ရေအာင္ထိအေရးမြကီးပါဘူး။ခုခ်ိန္မွာအစ္ကိုေလးတို့လမ္းခရီးေဖာင့္ြဖူးေစဖို့သာေဟာ့ဒီက အဘစံကဆန္ဒရွိပါတယ္ "
