"" Hello !! My Boy ! ""
"" ဘာကိစၥနဲ႔ ဖုန္းေခၚတာလည္း !! ""
"" သူငယ္ခ်င္းေလးက ဆိုင္းမဆင့္ ဘုံမဆင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံျပန္သြားေတာ့လည္း သတိရေနတဲ့လူက
ဖုန္းေခၚရတာေပါ့ ""
ခ်န္ဒလာ ဖုန္းကို စပီကာဖြင့္ကာေျပာေနမိ၏။ယိမ္းယိုင္ကလည္း ဂ႐ုမစိုက္သည့္ပုံျဖင့္ အျပင္ဘက္သို႔သာေငးေနသည္။ နည္းနည္းေလးေတာင္စိတ္ဝင္စားျခင္းမျပ ။ ဒါေပမယ့္လည္း နားကားကားေလးေတြ နားစြင့္ေထာင္ေနသည္ကိုေတာ့သူသတိျပဳမိပါသည္။
"" အရစ္မရွည္ပဲ ခုဖုန္းေခၚတာ ဘာကိစၥလည္း ။
ကေနဒါမွာ ဒီခ်ိန္ ညခ်ိန္မနည္းေတာ့ဘူးေနာ္
ကမ္မလီ ""
"" ျမန္မာႏိုင္ငံလာမလို႔ေပါ့ !! ""
"" အဟက္ !! ဘာေမႊျပန္ၿပီလည္း ! ""
"" က်စ္ ! ဘာမွမလုပ္ပါဘူးကြာ။
ေဆး႐ုံက လူနာေစာင့္ေလးတစ္ေယာက္ကိုမလိမၼာလို႔ သူပါလူနာေလးျဖစ္ေအာင္ လုပ္လိုက္မိတာ ဒါေလးကိုေဝဖန္တိုက္ခိုက္ခံေနရတယ္ ! ""
""" အဲ့လိုျဖစ္ေနလည္း မင္းက ဘယ္တုန္းက ဂ႐ုစိုက္လို႔လည္း ! ""
"" Yes ! အဲ့လိုေဝဖန္မႈေတြက ငါ့
Eye liner ဆြဲလို႔မညီတာေလာက္ေတာင္ စိတ္ေသာကမျဖစ္ပါဘူး ""
ဟုတ္ပါသည္ ကမ္မလီအသက္ ၂၄ ႏွစ္ ဆရာဝန္ျဖစ္ကာ ခုခ်ိန္ထိ Eye liner ကိုေျဖာင့္ေအာင္မဆြဲတတ္သူတစ္ဦးပင္။ makeup လိမ္းဖို႔ေနေနသာအၿမဲမ်က္ႏွာေျပာင္။ဂ်ပန္၊ကေနဒါ ကျပားျဖစ္ကာ ေ႐ႊအိုေရာင္ဆံႏြယ္ေတြကို ပိုင္ဆိုင္ထားေလသည္။အေဖျဖစ္သူသည္လည္း လႊတ္ေတာ္ဝန္အမတ္ေတြထဲက တစ္ဦးျဖစ္၏။ကမ္မလီသည္ အေဖတူသည္ေျပာရမည္ ၾကမ္းၾကမ္းတမ္းတမ္းမိန္းမသားမ်ိဳးျဖစ္သည္။ အရပ္သည္လည္း ခန႔္မွန္းေျခ 6 ေပးနီးပါးေလာက္ထိရွည္သည္။ ထို႔အေတြးေၾကာင့္ပင္ ခ်န္ဒလာေဘးရွိေကာင္ေလး၏ အရပ္ကို ေခါင္းစေျခဆုံးတစ္ခ်က္ၾကည့္လိုက္သည္ ။
' သူရင္ဘတ္ေလာက္သာရွိကာ တတ္ပု '
"" အင္း ! ဒါဆို အခုက !! ""
"" ငါ့ ဖားသားႀကီး ဦးေလးေတြဆီျပန္ပို႔မယ္လုပ္ေနတယ္ သူတို႔ဆီသာေရာက္ရင္ငါအေသအေက်ျပန္ေလ့က်င့္ရမွာ !! ""
