BÖLÜM 8

17.7K 1K 87
                                    

Medya : Barın Karanlık

BÖLÜM 8: Takip


BARIN KARANLIK

Adı Arın'dı.

Arın Deniz Karanlık.

Ben vermiştim bu ismi kardeşime.

Saf temiz ve masum. Adı gibiydi.

DNA testi yapıldığından beri Arın'ı takip ettiriyordum. Her gün elime farklı bir fotorafı geliyordu. Anne ve babam, bebeklerin karıştırıldığını söylediğinde şaşırmamıştım. Çünkü Aylin hareketleri, davranışları ve görünüşü ile benzemiyordu hiçbirimize. DNA testinin sonuçlarını attıkları an da Arın'ı araştırmaya başlamıştım.

Mete'den Arın hakkında bilgiler istemiştim, akşamda elimde olmuştu dosya zaten.

Dosyada yazanlar...

Her ay en az bir kere karakoldaydı. Ve bütün sebebler kavgaydı. Ama yinede siciline işlememişti.

İki haftadır şirketteki işleri halletmeye çalışıyordum. Buradaki işleri bitirip İstanbul'a dönücektim. Ve sonunda işleri yoluna koymuştum, şirketi güvendiğim bir arkadaşıma emanet etmiştim.

Yarın sabah uçağa binicektim İstanbul'a gitmek için. Uçak erkenden kalkıcağı için erken uyumalıydım.

Çalışma odasından çıkıp yatak odama girdim. Üstümü değiştirip direkt yatağa girdim.

Komidinin üstünde ki kardeşimin fotorafını elime aldım, her gece yaptığım gibi.

Yıllar önce Arın'ın doğduğu gün çok heyecanlıydım. Çünkü ilk defa bir kız kardeşim olucaktı. Arın doğduğunda ilk ben kucağıma almıştım, çünkü annem doğum yaparken babam da içerdeydi ve bayılmıştı doğum esnasında. Onlar odaya alınırken Arın'ı kucağıma almıştım.

Arın doğduğunda ben on üç yaşımdaydım. Daha çocuk olduğum için ilk başta hemşire kabul etmemişti Arın'ı kucağıma almama. Ama ben çok ısrar edince vermek zorunda kalmıştı.

Ona ilk sarıldığımda kokusunu derin bir şekilde içime çekmiş, yanağından öpmüştüm. Sonrasında ise hemşire onu ben den almıştı.

Aradan yarım saat geçince anne ve babam ayılmıştı ve odada bekliyorlardı Arın'ı.

Hemşire geldiğinde Arın'ı anneme verip hızlıca çıkmıştı.
O zamanlar daha çocuk olduğum için pek takmamıştım, anne ve babamın sarıldığı kardeşimin yanına ilerlediğimde şu anki bebeğin az önce sarıldığım bebeğinle alaksı yoktu.

Anne ve babama her ne kadar bu bebeğin Arın olmadığını söylesem de inanmamışlardı. 'Sen çocuksun, karıştırıyorsundur oğlum' diyip eve gitmeye başlamışlardır.

Aradan dört sene geçmişti. Ben bu dört sene içinde hiç bir şekilde o kıza bakmamıştım. Ve hiç kimseye ona Arın dedirtmemiştim. Zaten o da kendine Aylin dedirttiriyordu. On sekiz yaşıma geldiğimde İtalya'da çok iyi bir üniversite de okuma hakkını kazanmıştım. Sadece yaz tatillerinde geliyordum Türkiye'ye.

Artık bunları düşünmeyi bırakıp uyumaya başladım.

***

Şu anda okulun önündeydim.

Mete'ye evdeki garajdan arabamı aldırıp okula gelmiştim. Ege bir saat önce çıkmıştı okuldan, sadece Arın kalmıştı.

Çıkış zili çaldığında çocuklar çıkmaya başladılar. Dikkatle Arın'ı arıyordu gözlerim. Sonunda çıktığında yanında Arın yaşlarında bir çocuk vardı.

ARIN DENİZ (Gerçek ailem) Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin