ARIN DENİZ (Gerçek ailem)

BÖLÜM 37

BÖLÜM 37: RÜYA MIYDI?

(2 ay sonra)

"Uyumaktan başka hiçbir halta yaramıyorsun Deniz." Kulağımın dibinde bağıran kişiyi önemsemeyip diğer tarafa döndüm.

"Deniz! Çıldırtma beni. Kalk hemen." Rahat yoktu bana di mi?

"İlla ki bağırtacaksın beni değil mi?!" Sanki ben diyorum bağır diye. Ne kendi kendine triplere giriyordu bu?

"Beş saniye içinde kalkmazsan babanı getiririm buraya." Ancak öldüğümde rahat bir uyku çekeceğim belli. Yavaş yavaş gözlerimi açmaya başladığımda başımda dikilen Havva'yı görmüştüm. Ne!?

Ne demek Havva'yı gördüm? Ne işi vardı onun burda? Kim almıştı bu kadını eve. Kaşlarımı çatıp yattığım yerden doğruldum ve Deccal gibi başımda duran Havva'ya döndüm.

"Ne işin var senin burda?" O bana anlamaz şekilde bakarken, ben yataktan kalkıp ondan uzaklaştım.

"Ne demek ne işim var? Kızım sen iyi misin?" Cidden anlamıyordum. Ben en son o şerefsizlerden kurtulmak için intahar edicektim.

"Tabii aralıksız on beş saat uyursan olacağı bu." Ne uykusundan bahsediyordu bu kadın!

"Ne diyorsun sen ya? Çekil şurdan." Onu omzundan itip odadan çıkmak için kapıya yöneldim. Cidden kafayı yiyecektim. Odadan çıktığımda şunu fark ettim ki bu ev benim önceden kaldığım evdi.

Hızla merdivenlerden aşağı inmeye başladım. Bu sırada Havva da arkamdan geliyordu. İki kat indikten sonra durmuştum. Karşımda duran, büyük salona girdiğimde Arda'ya gördüm. Piç.

"Ne işim var benim burda!?" Elindeki tabletten kafasını kaldırıp çatık kaşları ile bana baktığında yine bağırmıştım.

"Size diyorum ne işim var benim burda? Nasıl buraya geldim!?" Elindeki tableti kapatıp koltuğa attı ve ayağa kalkıp önümde durdu.

"Ne diyorsun sen? Yine delirdin sen. İyice kafayı yedin." Hiçbir şey anlamıyordum. Kabus mu görüyordum ben? Nerdeydi benim gerçek ailem? Babam, annem, abilerim, kardeşim.. Nerdeler?

"Nerde benim gerçek ailem!" Arda, zaten çatılı olan kaşlarını daha çok çatıp ağzını açtı.

"Ne gerçek ailesi, neyden bahsediyorsun?" Gerçekten de anlamamış gibi gözüküyordu.

"Ben başka bir kızla karışmıştım bebekken? O kızı yanınıza almıştınız hatta. Aylin! Nerde o?" Her dediğim şeylerle birlikte Arda ve Havva daha çok şaşırıyorlardı.

"Havva bu kız ne saçmalıyor? Cidden de delirdi mi bu," Biraz arkamda duran Havva'ya bakarak konuştuktan sonra bana bakıp konuşmasına devam etti.

"Böyle devam edersen senin sonun tımarhane olacak." Deyip koltuğa oturdu ve tabletine bakmaya devam etti. Aklıma gelen abim ile gülümsemiştim.

"Bartu abim nerde benim?" Arda, derin bir nefes almıştı.

"Hatırlamıyor musun dün yurtdışına çıktı? Ha bu arada.." Aklına bir şey gelmiş gibi gülümsedi.

"Hazırlan. Akşama seni istemeye geliyorlar. Hazır Bartu yokken kurtuluruz senden." Duyduğum şeyler beni dumura uğratmıştı. Ne demek istemeye geliyorlardı? Güçsüzlükle omuzlarım düşmüş, gözlerim dolmuştu. Yaşadığım onca şey rüya mıydı? Olamaz. Olamazdı. Gerçek değiller miydi annem, babam, abilerim, kardeşim, akrabalarım..