DEEPLY INLOVE WITH YOU ✓

CHAPTER 25

                             
Art's P.O.V

"Anak, I'm sorry. Hindi ko kayang bumalik sa Ina mo, I'm so sorry."Nakayukong paumanhin ni dada habang humihikbi. "H-hindi ko ulit mabubuo ang pamilya natin, anak. I'm sorry."

"It's okay."Tanging sambit ko habang hinimas-himas ang likod niya.

Umuwi kase ako sa bahay kaninang umaga at naabutan ko siya sa labas na nakahiga.

Fvck, ang sama kong anak.

"Sinabi ko lahat sa kanya kagabi, she's mad. You know I love your mom dahil Ina mo siya, mahal ko ang mommy mo, pero mas nangibabaw ang pagmamahal ko kay shira."She chuckled.

"Tanggap ko naman mommy, eh. Ang akin lang bakit hindi kayang tanggapin ni mommy 'yon?"I asked.

"She's obsessed with me, anak. Noong bata ka pa, walang araw na hindi niya ako tinantanan, araw-araw gabi-gabi she's begging for more fvcking s*x, parang ako yung ni rape niya. Kaya isa rin 'yon sa dahilan na umalis ako sa bahay natin."Paliwanag nito.

Gosh, s*x lang ba ang habol ni mommy Kay dada?

"Now, I understand."Bumuntong hininga ako.

May part sa akin na galit ako kay mom, pero may part din na hindi. You know why? Because she's still my mom, she gave birth, she love me, and she do care for me at ramdam na ramdam ko 'yon. Siguro nga dahil ako ang anak niya na nanggaling kay dada.

Even if, lagi nalang silang nasa trabaho alam kong para lang din 'yon sa kinabukasan ko.

"Hey, art. White are you crying? Shhh."Pag-aalalo ni dada sa'kin.

Hindi ako nagsalita, walang gustong lumabas sa bibig ko wala akong masabi.

"Childhood bestfriend ko ang mommy mo, I love her—as a friend of mine. One day, I found myself falling for someone, and that someone is your mommy shira. For me, she's gorgeous and amazing person I've ever been seen in my whole life. Hanggang sa nakita ko ulit siya sa bench na nagbabasa, It's crazy but i paint her, I paint her na hindi niya alam. You know anak, kahit mahiyain ako ginawa ko ang lahat na makakaya ko mapansin lang ako ng crush ko." She chuckled at inakbayan ako. "Hanggang sa nanligaw ako sa kanya, but sad to say na hindi ko siya nakuha ng mga panahon na 'yon, I heard na the news na umalis siya kasama ang daddy at mommy niya dahil sa malala niyang sakit."I hugged her. I'm so proud of my mommy,  I am.

Mali 'yong sinabi ko sa mga araw na nagtatalunan kami. And I hate myself for that.

"Kahit na hindi kami magkabalikan ng mommy mo, I'm still here, hindi kita iiwan. Subrang saya ko, alam mo kung bakit? Because I have you, sa lahat ng desisyon na ginawa ko sa buhay, ikaw ang desisyon na ginawa ko ang hinding-hindi ko pinagsisihan, I love you anak." Dahil sa sinabi niya ay mas lalo akong na iyak, niyakap ko siya at nagsumiksik sa leeg niya.

Huminga ito ng malalim."Ang dami kong kalukuhan matapos kaming makasal ng mommy mo. Masama ang loob ko noon—ngayon sa mundo. But the day you were born, everything changed, ako ang pinakamasayang tao noong araw na isinilang ka, at nang marinig ko ang maliliit mong hikab yung maliliit mong kamay na hinawakan ko, everything has change."

"I love you, Art. I know I'm not perfect, and I've been a terrible mother. I'm always proud of you, as always. Kahit matigas ang ulo mo at pasaway ka minsan at hindi ko gusto ang mga ginagawa mo, mahal na mahal pa rin kita at ako ang pinakamasaya sa mga naabot mo at aabutin mo pa... I love you so much."She softly said and kissed my cheeks.

"I-i love you more, dada."I love you more and more.

***

"Gusto kitang isayaw ng mabagal~ gusto kitang isayaw ng maba—"