DEEPLY INLOVE WITH YOU ✓

CHAPTER 49

          
Freya's P.O.V

["I'm on my way."] Davis said. Ibinaba ko na ang tawag.

I want to talk to him. About our relationship, I can't stay with someone I don't love. Kahit anong gawin ko, I never forget the person who made me unable to love davis.

I'm at the cafe now, I'm waiting for him. Ayaw kong siya ang mas nasasaktan sa aming dalawa, hindi ko kayang suklian ang pagmamahal na ipinadama niya.

I can't, and because of that woman.

I just sighed and looked at the coffee I bought. I'm so sorry Davis, but I have to do this.

I loved him, I really do.

Pero, ano ang magagawa ko kung mas matimbang ang pagmamahal ko sa babaeng yon?

Humugot nalang ako ng malalim na hininga saka linibot ang paningin sa kabuoan ng cafe.

After a few minutes, I saw the approaching figure of Davis. He came to me with a big smile.

I secretly clenched my jaw fist because I knew what I was going to say would hurt him. But he will be hurt more when he finds out that I don't really love him.

It's like I just used him to forget the person I love. I thought that I would lose my feelings for that person when I choose Davis, but no, I was wrong.

I looked at my hand now held by davis. There was a smile on his lips. I but my lower lip when his eyes are watering.

"Alam ko kung bakit mo'ko pinapunta dito." Nakangiti pa din ito. "Pasensya na sa inasta ko kahapon. I'm sorry. Alam ko na ang dahilan kung bakit ilang taong nawala si art pero hindi ko na 'yon sasabihin sayo. Nagsisisi ako sa ginawa ko sa kanya kahapon, freya. Please for—"

"I should be the one to say that." I wiped my tears that were already falling. "I'm so sorry, davis. I'm sorry if I only used you to forget—"

"It's okay. Kung ako ang nasa sitwasyon mong 'yan gagawin ko rin ang ginawa mo. Ang akin lang ay please, pilitin mo siyang isabi ang lahat sayo gusto kong malaman mo na sa kanya galing 'yon mismo. Pati ako nga ay nagulat sa sinabi ni hulyo sakin, eh." Napatigil naman ako ng biglang tumulo ang luha niya. "Subrang nasaktan ako sa sitwasyon ng babaeng'yon. Ang sama kong tao, sinaktan ko siya kahapon binugbog ko pa siya, knowing na wala akong kaalam-alam sa sitwasyon niya at ang dahilan kung ba't pitong taon siyang nawala." Pinunasan nito ang luha niya saka pilit na ngumiti.

He's right, I want to talk to Zi later. I want us to get along. I can't just be like this forever, suffering from pain.

"At alam kong makikipag-hiwalay ka sa'kin. I love you freya and i know you know that. Pero mali ako dahil ako lang pala ang nakaramdam nun. Naiintindihan kita kung bakit hindi mo kayang suklian ang pagmamahal na ipinadama ko sayo. H-hindi kita pipilitin na mahalin mo ako. I just want to say na be happy. Gusto kong mag kaayos kayo ni Art. Gusto kong kayo ang magkatuluyan. Gusto kong sumaya ka kasama siya."-Lumandas muli ang luha ko sa mga katagang sinabi niya. I'm so rude, kung ganito lang pala ang kakahantungan ng lahat ay hindi ko na ginawa.

"I'm sorry, davis. I'm sorry for hurting you, I'm really sorry." Sabi ko habang patuloy pa din sa pag iyak. Wala akong pakialam sa mga taong narito ngayon. Ang gusto ko lang ay ang ilabas ang sakit na nararamdaman ko.

"H-hey...I understand, okay?" Lumapit ito sa akin at niyakap ako, tinugon ko naman ang yakap nito. "No one's fault. Nagmamahal kalang naman hindi ba? Masakit dahil hindi ako yung taong yon. Kaya kitang ipaubaya sa taong mahal mo kung iyan ang nakakasaya sayo at sa anak mo. Pero kapag sasaktan ka niya ulit. Hinding-hindi ako magdadalawang isip na bawiin ka."

"I'm really sorry. And be happy too, may marami pang babae diyan, davis. Yung babaeng hindi ka sasaktan, at yung babaeng kayang suklian ang pagmamahal na ipapadama mo." Kumawala ito sa pagkayakap sa akin at umiiyak na tumango.

"I still love you pero ako na ang bahalang walain to. Baka patayin pa ako ni art." Mahina naman akong napatawa sa sinabi niya.

Tumayo ako saka tinitigan siya. Wala pa ding tigil an pagtulo ng luha niya kaya nakaramdam ako ng kirot.

"G-go, talk to her. And be happy, I loved you freya." Iginaya pa niya ako palabas na siyang ikinatulo ng luha ko. Pinunasan ko ito. I bit my inner cheek para hindi lalo lumabas ang luha ko.

Lumingon ulit ako sa kanya at binigyan siya ng tipid na ngiti na sinuklian naman nito. Ang gwapo niya at ang bait pa, imposibleng walang babaeng magkakagusto sa lalakeng'to.

Napa-iling nalang ako at bagsak balikat na umalis sa lugar na 'yon. Bago pa ako nakaalis ay narinig ko pa ang paghikbi niya.

I'm sorry davis, and I loved you too.

——

"Zi, t-talk to me please?" Pag-mamakaawa ko kay Zi nang makarating ako sa bahay niya. Hindi niya sana ako papasukin pero bumuntong hininga lang ito at niluwagan ang pagbukas ng pintuan niya.

"Bakit mo 'yon ginawa? Bakit ka nakipaghiwalay kay davis dahil lang sa walang kwentang katulad ko?! Diba ito naman ang gusto mong mangyari? Diba ayaw mong makinig sakin?" I kneel down of what she said.

"P-please...tell me, gusto kong malaman ang lahat." Tumayo ako at niyakap siya patalikod. Now, I'm begging.

"Please, b-baby..."Finally, I said what I wanted to say since I saw her.

"Fine."Aniya na ikinahinga ko ng maluwag.

Iginaya niya ako ng upo sa mahaba nitong sofa. Nakatukod ang dalawang siko niya sa tuhod habang ako naman ay nakayakap sa sarili.

Sinabi niya sa akin lahat, nuong una ay hindi ko maintindihan pero kalaunan din ay na gets ko yung punto niya. Si caylev, siya ang may kasalan ng lahat ng to.

Pero ang mommy niya, wala ba silang balak na ipaalam sa akin na na comatose ang taong mahal ko para man lang maalagaan ko?

May karapatan ako dahil girlfriend ko pa din siya nung mga araw na yon dahil hindi kami nakapagpaalam ng maayos sa isa't-isa.

My baby...I hurt her so much.

Ano bang prinoproblema nila kung sakaling sugurin sila ni caylev? Marami naman silang tauhan. O di kaya, Hindi ako gusto ng Ina niya.

Ang sama kong tao, gusto kong sabunutan ang sarili ko dahil labis ang pagsisisi ko sa mga katagang sinabi ko kanya.

Like what the fvck? Mas lalo ko lang siyang sinaktan. And I'm so fvcking bullshit of that.

"I was so rude—"

"No, your not. I'm sorry, I'm sorry to insult you without hearing your side, b-baby... I'm sorry." Niyakap ko siya dahil umiiyak na din ito. I hate it, I hate it when i see her crying because of me.

Fvck you self for hurting the woman you love.

"Kinalimutan ko na ang lahat. Nangyari na ang dapat na mangyari hindi na natin mababalik pa. So ple—'

"N-no, p-please baby don't say that. Please don't leave me." Sabi ko habang patuloy pa din sa pag-iyak.

"No, I won't leave you. But, listen to me first okay?" I nodded like a baby and hugged her even more. When I heard the last thing she said, it made my heart beat faster.

"Oo, gusto kong kalimutan ang nakaraan. Dahil gusto ko ng bago at sariwang simula—kasama ka."

A/N: Rupok mo, Zi. Pero okay lang ganyan din naman gagawin ko, eh. HAHAHAHA.