DEEPLY INLOVE WITH YOU ✓

CHAPTER 47

       
Freya's P.O.V

"Ava."

I opened my eyes to that familiar and soft voice. That's how my heart beats faster for some unknown reason.

I hate this feeling.

And then, how did she know I was here? Is she following me?

"Please, let's talk." I closed my eyes again because of the tenderness of her words. I miss her voice, her everything.

Even though I was trembling, I faced her. I secretly swallowed because of what she was wearing. She's wearing a white sleeveless shirt and gray shorts. Her bullet hair is tied but left at the bottom and as usual she wears glasses.

At sa suot niyang 'yon ay kitang-kita ko ang biceps niya halatang nag j-jym.

"L-let's talk."Kahit nautal ito ay ang sexy pa din sa pandinig.

"Wala na tayong dapat pag usapan pa."Sabi ko. Akmang aalis na ako ng hawakan nito ang pulsuhan ko, I suddenly felt a voltage run through my whole body.

"Let's talk—a-about us."Lumingon ulit ako sa kanya.

"Wala nang tayo. At never na akong papatol sa kagaya mo."I suddenly saw sadness in her eyes so I secretly bit my lower lip.

"Hindi ako papayag."She said that makes my eyebrows arch.

"Are you deaf? I said we're over! Sa pitong taong wala ka bakit ngayon ka lang nagpakita? Siguro nagpapakasarap ka don ano? Mahiya ka naman nandidiri ako sayo."I wanted to take back what I said pero nasabi ko na, her lips parted but no words came out of her mouth.

"Sana hindi ka nalang bumalik dito. Nakakahiya naman kay 7 years."I sarcasticly said.

"Nasaan ang anak ko?"Napatigil naman ako sa sinabi niya.

"Sabihin mo, nasaan si brat?"She asked—again.

"Alam mo na pala na anak mo siya. Bakit hindi ka umuwi? Bakit nanatili kang nagpapapakasaya duon?"

"I'll explain—"

"S-sa bawat oras hinahanap ka niya. Lagi siyang umiiyak tuwing gabi dahil gusto ka niyang makasama. N-nasasaktan ako kapag nakikita kong nasasaktan ang anak ko. Kahit isang araw lang, isang araw na umuwi ka dito para samahan ang anak ko pero hindi mo ginawa."My tears didn't stop falling.

"Bago ko lang nalaman, okay? K-kaya nga nandito ako ngayon diba? Gusto kong makabawi sa inyong mag ina. Please, pakinggan mo muna ako."She knelt down in front of me, causing me to cry even more.

"Wala ka nang dapat ipaliwanag pa. Mahal ko si davis. Hindi ko siya kayang iwan dahil lang sa taong kagaya mo."Of coarse, I lied. I admit, I didn't love davis ang tanging utak ko lang ang pumili sa kanya at hindi ang puso ko.

She stood up, I secretly cursed when I saw the tears running down of her face.

Fvck, she's crying!

"O-okay. Tanggap ko."She nodded while her tears continued to fall."Tanggap ko ang relasyon niyo ng lalakeng 'yon. Pero, wag mong ilayo sa akin ang anak ko. Kahit 'yon man lang wag mong ipagkait sakin."Sabi nito na ikinahikbi ko."Magalit ka sa'kin kung gusto mo. Wag mo rin akong pagsabihan ng mga bagay na hindi ko naman ginagawa katulad ng sinabi mong nagpapakasarap ako duon kahit hindi naman. Kung alam mo lang ang kalagayan ko duon—d-damn...Pero kung hindi mo mapigilan. Okay, isipin mo ang dapat mong isipin. Kung gusto mo, siraan mo na rin ako para full package."Bumaling ito ng tingin sa dagat.

I bit my lower of what she said.

What the hell did you do, freya?

"Hindi na rin ako magpapaliwanag pa dahil 'yon naman ang gusto mo. At least may dahilan ako kung bakit pitong taon akong nawala. Sana lang hindi ka magsisisi sa desisyon mong 'yan."Bumuntong hininga ito."Pag makauwi na si brat galing sa grandparents niya. Bibisita ako sa inyo kung sa ayaw o gusto mo, may karapatan pa din ako sa kanya dahil anak ko siya, a-aalis na ako."She smiled bitterly at tuluyan nang umalis sa harapan ko.

Tama siya. Alam kong may dahilan siya pero hindi pa ako handang pakinggan siya. I'm just scared of it.

Napa-upo nalang ako sa buhangin habang yakap-yakap ang binti ko. I admit, gusto kong bumalik siya pero hindi ko magawa. Pa'no kong may asawa na pala siya? Paano kung kunin niya sakin ang anak ko at bumalik siya sa Switzerland?

Damn.

——

"Dada!"Lihim akong napangiti nang salubungin ni arthiel ang dada niya na kakarating lang dito sa bahay ni mommy.

"Hey, brat! I miss you... i-i'm sorry ngayon lang si dada, ah."Nag iwas ako ng tingin ng muling naglandas ang luha niya. I hate it, I hate it when she's crying.

"A-ayos lang po! Ang importante nandito kana."Base sa boses ng anak ko ay umiiyak din ito.

"I promise, hindi na aalis si dada sa tabi mo. Palagi ako bibisita sayo dito, hmm? A-at babawi ako sa maraming taon na hindi kita nakasama at naalagaan simula nong isinilang ka."Nahigpitan ko ang pagkahawak sa remote ng tv dahil sa narinig ko.

I also heard my daughter's sobbing so I didn't realize that my tears were already falling.

"I'm sorry, anak. I'm sorry, I really do. Wag ka nang umiyak, okay? Don't worry, I won't leave you again. Always remember that dada love's you so much!...h-hinding-hindi na kita iiwan, pangako ko 'yan"
I wiped my tears but I failed. It's still running down my cheek.

"It's okay, dada. I understand, I know you have a reason for that. I love you more din po."Lumingon ako sa gawi nila. Nagyayakapan pa din ito na para bang wala nang bukas.

"Ito, oh..."May ibinigay si art dito.

"Wow! It's my favorite food!"Halata sa boses ni arthiel ang takam na tikman ang dala ng dada niya.

"I cook that for you."Ginulo nito ang buhok ni lein.

sa akin wala?—ay nevermind.

Umiwas ako ng tingin nang magtama ang mata namin. Napalunok ako ng marinig ko ang yabag ng paa niyang papalapit sa akin.

I looked up at her but she wasn't looking at me.

I took the Tupperware that she presented when she handed me a spoon and fork I ate it without hesitation.

"H-hey, dahan-dahan lang baka mabulunan ka."Sabi nito na ikinahagikgik naman ng anak ko na nasa tabi ko na din pala. Katulad din ito sa akin, nag e-enjoy ito habang nguya-nguya ang pagkain na ibinigay ng dada niya.

I swear! Mas lalong sumarap ang luto niya.
Malilimutan mo nalang talaga ang pangalan mo.

"Magbati na kayo, please?"Bumaling ulit ako ng tingin sa anak ko nang magsalita ito. Lihim na nanlaki ang mata ko dahil naubos na niya ang pagkaing ibinigay ng dada niya.

"Nagkabati naman kami, ah."Nakakamot sa batok na sabi ni art—shit, ang hot.

"Talaga po ba? Mag hug nga po kayo."Nagkatinginan naman kami ni art sa sinabi nito.

"Hindi pwe—"Naputol ang sasabihin ni Zi nang niyakap ko ito.

"Ayieee!"Tili pa ng anak namin.

Ako na din ang kumawala mula sa pagkayakap ko sa kanya at muling kumain.

"Tito davis?"Kaagad ns nabaling ang tingin ko sa lalakeng ngayon ay halos din na maipinta ang hitsura.

"Oh, hello there, anak ko."

A/N: andaming kontrabida😒😒