-ახლა კი გაჩუმდი! - ტუჩებზე ხელი ავაფარე და სხეულზე უკნიდან უფრო მაგრად მივიკარი- ვიცი როგორ დავამშვიდო გაბრაზებული ქალი..
ვუთხარი და მეორე ხელი მოშიშვლებული მკერდის გავლით მუცელზე ჩავუცურე. ის შეკრთა, გაიბრძოლა მაგრამ კაბის დანარჩენი ნაწილიც შემო...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
მეორე დღეს საშინელმა ტკივილმა გამაღვიძა. თუმცა ნორმალურადა არც მძინებია. კოშმარებში თვალწინ მედგა გაბრიელის საზარელი გამოსახულება რომელიც კაცს ესროდა, ზოგჯერ იმ კაცის ადგილას მე ვიყავი და ოფლში გაწურული ვიღვიძებდი. ამას ემატებოდა ტკივილი რომლის გამოც დაჯდომა მიჭირდა. ამ დაწყევლილ ღამეს საშინლად მომექცა და გამტყიპა. ძალიან მტკივნეულად და იმდენჯერ რომ დათვლაც ვერ მოვახერხე. ამის გახსენებაზე ჟრუანტელი მივლიდა. ყველაფერს რომ თავი დავანებოთ ეს როგორ გაბედა?!
თვალები რომ გავახილე ისევ გაბრიელის საძინებელში ვიყავი, მის საწოლში! და უკანალი საშინლად მტკიოდა, როდის და როგორ ჩამეძნა არ მახსოვს მაგრამ გვერძე რომ გადმოვბრუნდი მამაკაცის შიშველ სხეულს შევეხე, საბანი რომ გადავწიე გაბრიელი შემრჩა ხელში.
წელს ზემოთ შიშველი იყო, დაკუნთულმა და გარუჯულმა სხეულმა თვალი წამართვა და უსირცხვილოდ გადავავლე მზერა.. სახეზე რომ შევხედე ნაკვთები საოცრად მოშვებული მომეჩვენა, მას ისე უდარდელად ეძინა თითქოს გუშინ არაფერი მომხდარიყოს.
რამდენიმე წუთს მზერა ვერ მოვწყვიტე, მისი შეხების საშინელმა სურვილმა დამიარა თუმცა ამის ნაცვლად ფრთხილად გადავწიე საბანი და წასასვლელად მოვემზადე. უცებ მკლავზე შეხება ვიგრძენი. გახედვაც ვერ მოვასწარი რომ გაბრიელმა ხელი წამავლო და თავისკენ უხეშად მიმიზიდა.
-დილამშვიდობის ლამაზმანო -გამიღიმა და სხეულზე მიმიხუტა.
-მშვიდობიანი? ამას ვერ ვიტყოდი! აქ რატომ ვარ? -პირდაპირ საქმეზე გადავედი.
