-ახლა კი გაჩუმდი! - ტუჩებზე ხელი ავაფარე და სხეულზე უკნიდან უფრო მაგრად მივიკარი- ვიცი როგორ დავამშვიდო გაბრაზებული ქალი..
ვუთხარი და მეორე ხელი მოშიშვლებული მკერდის გავლით მუცელზე ჩავუცურე. ის შეკრთა, გაიბრძოლა მაგრამ კაბის დანარჩენი ნაწილიც შემო...
ჩემი გულისცემა ნახვერად ჩაბნელებულ ოთახში სულ უფრო ძლიერდებოდა. ჩვენ ვიდექით პირისპირ და ერთმანეთს უხმოდ მივჩერებოდით.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
რისთვის მესტუმრა დაუპატიჟებლად ეს არანორმალური? გონებაში განგაშის ატეხვის სხვადასხვა ვერსიაზე ვფიქრობდი. კარი ჩაკეტილია, ტელეფონი არ მაქვს და გაბრიელი კაბინეტშია სადაც ჩემი ხმა არ ისმის...
-ბოლოსდაბოლოს რა გინდა ენცო? - გავბედე და ხმა ამოვიღე. წამები წუთებად მეჩვენებოდა და მეგონა მთელი საათი გასულიყო ასე ერთმანეთის ყურებაში.
- მე ყველაფერი მაქვს რაზეც კი კაცი იოცნებებდა საყვარელი ქალის გარდა. ახლა კი შენ გამოჩნდი ჩემს ცხოვრებაში და მინდა რომ ჩემი გახდე.
-შენი გავხდე? - ეს სიტყვები რამდენჯერმე დავატრიალე და იმის წარმოდგენაზე თუ რა იგულისხმა ცივმა ოფლმა დამასხა. - ეს არ მოხდება, არასდროს!
-არასდროს თქვა არასდროს ჩემო მშვენიერო..
- სისულელეა! ეს უბრალოდ ახირებაა. ის გინდა რაც შენი არასდროს გახდება.
- გახდება და თან როგორ ელენა! უბრალოდ მინდა მშვიდობიანად მოვაგვაროთ ეს ამბავი სანამ გაბრიელი გაიგებს თორემ ახლაც შემიძლია შენი ჩემთან დატოვება, მისი მოკვლაც რომ მომიწიოს..
-არა! გაჩერდი! - გაბრიელის მკვლელობაზე საუბრის შემდეგ უკვე ნერვებმა მიმტყუნეს და ხმის ამაღლებით და ხელის აწევით გავაჩერე. -არ მინდა რომ ვინმე მოკვდეს, თანაც ჩემს გამო და განსაკუთრებით გაბრიელი! გასაგებია?
