Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
ភាគទី២៥:ភូតកុហក់
ដៃស្រឡូនដូចបន្លាក្រូច លើកមកអង្អែលផ្ទៃមុខ ដ៏ស្លេកស្លាំង របស់ជុងហ្គុកថ្នមៗ ទឹកភ្នែកហូរស្របដោយក្តីឈឺចាប់ ក្នុងឱរ៉ាសែនវេទនា ខណៈដែលឃើញបុរសកំពូលស្នេហ៍មក គេងលើគ្រែមួយកន្លែងអីបែបនេះ÷
"អ្ហឹក ជុងហ្គុក ហឹកៗ"ទឹកភ្នែកអើយឈប់ហូរទៅ តើឯងមិនឆ្អែតឆ្អន់ទេឬ យើងហត់នឹង បង្ហូរឯងចេញមកណាស់ មេត្តាឈប់ស្រក់ទៅ យើងសូមអង្វរ។
"អ្ហឹកៗ ឆាប់ដឹងខ្លួន មកណា ជុងអូនឈឺចាប់ណាស់ ពេលដែល ឃើញបងស្ថិតក្នុងស្ថានភាពបែបនេះ អ្ហឹកៗ អូនមិនចង់ឃើញដូច្នេះឡើយ បងសម្លាញ់"
"អ្នកប្រុសកុំពិបាកចិត្តពេកអី យ៉ាងណាលោកម្ចាស់ក៏រួចផុតពីទុក្ខភ័យហើយ"នាយខេយ៍ ចូលមកលួងលោមម្ចាស់តូច ដើម្បីកុំឲ្យគិតច្រើន
"តើគាត់ពិបាកចិត្តយ៉ាងណាទៅពេលដែលដឹងថាខ្លួនឯងនិងក្លាយជាមនុស្សពិការ មើលអ្វីមិនឃើញបែបនេះ?"រាងតូចងើបមុខចោទសួរទៅកាន់ នាយខេយ៍ ទាំងអួរដើមក។
"ខ្ញុំ~ខ្ញុំមិនដឹងទេអ្នកប្រុស~"នាយខេយ៍ ត្បកវិញទាំងគេចពី ក្រសែភ្នែករបស់ថេយ៉ុង
"អ្ហឹក~ចុះបងដឹងទេ ថាគួរធ្វើបែបណា ដើម្បីឱ្យគាត់ដូចដើមវិញ អ្ហឹក ហឹកៗ"
"ពួកយើងព្យាយាម រកអ្នកបរិច្ចាគ កែវភ្នែកហើយប៉ុន្តែ..."
"អ្វីទៅ??"
"គឺ~គឺគ្មាន នរណាព្រមឡើយ"
"អ្ហឹកៗ"ធ្វើអ្វីមិនចេញមានតែអង្គុយយំ និងបន្ទោសខ្លួនឯងហេតុអ្វីក៏កំសាក និងអន់ខ្លាំងម៉្លេះគ្រាន់តែរកវិធីសាស្រ្តដើម្បីជួយ បុរសជាទីស្រឡាញ់ ក៏មិនបាន។
YOU ARE READING
នរកស្នេហ៍.1
Actionព្រោះតែស្រឡាញ់និងការទុកចិត្តដែលខ្ញុំមានចំពោះលោក ទើបខ្ញុំ ដើរចេញពីគ្រួសារ ខុសបំរាមគ្រួសារ នឹង បន្ទាបតម្លៃខ្លួនឯង ដើម្បីតែអ្នកគឺអ្នកណា ចន ជុងហ្គុក នូហ្វ័រ តែម្តេចក៏លោក ផ្តល់ទោសអោយខ្ញុំបែបនេះ?? "ក្តីស្រលាញ់របស់អ្នក ដែលមានចំពោះខ្ញុំគឺជា ការសម្តែង ត្រូវ...
