Yalnızlığımı alamaz

Bölüm 16: tripler ve sarılmalar

Herkese merhaba! On altıncı bölümle geldim!

Keyifli okumalar!

⚡️

Teneffüsün başladığını belirten zil çaldığında dudağımı bükmemek için kendimi zor tuttum. Daha fazla soru çözmek istiyordum. O kadar çok özlemiştim ki bütün formülleri.

Yine de elime giren ağrı nedeniyle kitabımı sıranın kenarına koydum ve sandalyeye yaslandım. Önde oturduğum için diğerlerinin ne yaptığını bilmiyordum ama bazıları sınıftan çıkmıştı. Sanırım henüz yerini bilmediğim kantine gidiyorlardı.

"Oturabilir miyim?" Yanımdaki sandalye çekildi ve Sercan sırıtan bir yüzle oturdu.

Duvarın dibine yaklaşarak aramıza mesafe koydum. Yan oturduğu için dizleri sandalyeme değmişti. "Cevabımı beklemeden oturdun zaten."

Yumruğunu şakağına yaslayarak yüzümü incelemeye başladı. "Gözlerin yakından bakıldığında daha güzel. Siyah saçlarınla daha bir ortaya çıkmış."

Hali ve tavırları hiç hoşuma girmediği için bir şey demedim. Dememe de gerekmemişti zaten, çünkü Yalın tam arkasında duruyordu.

Yalın ona öldürecekmiş gibi baktı ama düz bir tonda konuştu. "Kalk."

Sercan onun sesini duyduğunda sandalyesine normal bir şekilde oturdu ve ona gözlerini devirerek baktı. "İstediğim yere otururum."

"Kalk." Dedi tekrar sıkılı dişlerinin arasından.

"Amma uzattın sende. Yemedim kardeşini." Ayağa kalktı ve bana göz kırptı. "Ama bu yemeyeceğim anlamına da gelmez."

Söylediği bu şey midemi bulandırdığında kusmamak için kendimi zor tuttum. Aptalın tekiydi.

Yalın'ın gözü döndü ve Sercan'ın yakalarından tutup sırtını bir hışımla duvara geçirdi. "Seni öldürürüm!"

Yaşadığım şaşkınlık ve gerginlikten dolayı ayağa fırladığımda Yalın'ın arkadaşlarının da yanımıza geldiğini gördüm.

Sercan kahkaha attı ve Yalın'ın ellerini yakalarından silkti. "Sakin." Bana son bir kez baktıktan sonra arkasını dönüp sınıftan çıktı.

Sarı saçları ve mavi gözleri olan bir kız yalının kolundan tuttu ve ona onaylamazca baktı. "Neden o salağa bulaşıyorsun Yalın?"

Kahverengi saçları olan çocuk da onu onayladı. "Harbiden abi. Seni kışkırtmaya çalışıyor."

"Gerçi, hata sende değil." Kız bakışlarını hala ayakta duran bana çevirdi ve beni inceleyerek baktı. "İlk günden olay çıkarabilmen büyük marifet açıkçası."

Kızın yanında duran ve ona çok benzeyen oğlan başını iki yana salladı. "Onun bir suçu yok Pelin."

Kız ona yapmacık bir şekilde gülümsedi ve bana yaklaşarak elini uzattı. Başımı kaldırmak zorunda kalmıştım çünkü benden on santim büyük gibi duruyordu. "Biz tanışmadık tabii. Kuzenin ben, Pelin."

Dudaklarım şaşkınlıkla aralandı. Ailemi yeni bulduğum halde kuzenlerim olabileceğini hiç düşünmemiştim.

Tam elini tutacakken kahve saçlı elime hafifçe vurdu ve boş sırayı gösterdi. "Bence bu tanışma faslını ayakta yapmayalım."

Başımı sallayıp oturduğumda Yalın hemen yanıma geçmişti. Pelin ve ona çok benzeyen oğlan arka sıramıza geçerken, kahve saçlı da yan sıradan bir sandalye çekmişti.

Pelin sarı saçlarını arkaya savurdu ve bana hoşnutsuz bir bakış attı. "Dediğim gibi, kuzenin Pelin. Sen gelmeden önce annelerimizi saymazsak ailedeki tek kız bendim."