ေရွာင္က်န့္ အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ တအိမ္လုံးၿငိမ္ေနတာေၾကာင့္
အိမ္ေတာ္ထိန္းကိုေမးၾကည့္လိုက္သည္။
ထိုအခါမွ ပါးပါးကးက ႐ုတ္တရက္အလုပ္ကိစၥနဲ႕
နိုင္ငံျခားသြားသည္ ဆိုတာသိလိုက္ရၿပီး
ရိေပၚကေတာ့ မနက္ထဲကအိမ္ျပန္ေရာက္မလာေသးမွန္း သိလိုက္ရသည္။
ဒါနဲ႕သူလဲ အေထြအထူးလုပ္မေနေတာ့ပဲ သူ႕အခန္းျပန္ကာ နားေနလိုက္ၿပီး
ေမွးခနဲ တခ်က္အိပ္ေပ်ာ္သြားေတာ့သည္။ မၾကာမီ ဖုန္းျမည္သံေၾကာင့္ လန့္နိုးလာေတာ့ ရိေပၚရဲ႕သူငယ္ခ်င္း ေမာ့ရန္ ဆီကမို႔ ဖုန္းကိုင္လိုက္၏။
"ဟဲလို..."
"ဟဲလို ေရွာင္က်န့္ေကာလား"
"အင္း ေမာ့ရန္ ေကာပါ"
"ဟိုေလ ေကာ
အခု ေကာ နဲ႕အတူ ရိေပၚ ရွိေနလား "
ေမာ့ရန္ရဲ႕ စကားမွာတင္ ေရွာင္က်န့္ မ်က္ခုံးပင့္မိသြားသည္။
"ရိေပၚက မင္းတို႔နဲ႕အတူရွိေနတာမဟုတ္ဘူးလား"
"မရွိဘူးေကာ သူနဲ႕ ဒီတေန႕လုံးမေတြ႕ရေသးဘူး
မနက္ကဖုန္းဆက္ေတာ့ သူခ်ိန္းထားတဲ့ေနရာကိုေနာက္က်မွေရာက္မယ္ေျပာၿပီးေတာ့ အခုထိေရာက္မလာေသးလို႔
အဲ့တာကြၽန္ေတာ္တို႔ျပန္ၾကေတာ့မလို႔
သူ႕ဆီဖုန္းဆက္တာလဲ စက္ပိတ္ထားပါသည္ပဲေအာ္ေနတာ
အဲ့တာေၾကာင့္ ေရွာင္က်န့္ေကာဆီမ်ားေရာက္ေနသလားလို႔
ဖုန္းဆက္ၾကည္လိုက္တာ"
"မဟုတ္ဘူး ေကာလဲ တေန႕လုံးရိေပၚနဲ႕မေတြ႕ရေသးဘူး
ေနပါဦး ဒါဆိုရိေပၚကေပ်ာက္ေနတာလား"
"ေကာ သူ႕ဆီဖုန္းဆက္ၾကည့္ပါ့လား"
"ေကာဖုန္းကိုကိုင္မွာမဟုတ္ဘူး"
ေရွာင္က်န့္က ဝမ္းနည္းသံစြတ္ကာ ေျပာလိုက္မိၿပီးမွ
ေမာ့ရန္တို႔ ရိပ္မိသြားမွာစိုး၍
"ဒါမဲ့ အရင္ဆုံးဆက္သြယ္ၾကည့္လိုက္ဦးမယ္
မင္းတို႔လဲ ဆက္သြယ္ၾကည့္ အဆက္အသြယ္ျပန္ရရင္
ေကာဆီဖုန္းျပန္ဆက္ေပးဦး ေမာ့ရန္"
"ဟုတ္ကဲ့ ကြၽန္ေတာ္ျပန္ဆက္ၾကည့္လိုက္မယ္ေကာ"
"အင္း"
"ဘာတဲ့လဲ"
ေရွာင္က်န့္ေကာဆီကဖုန္းခ်သြားတာနဲ႕ ခ်ဴးမင္းကေမးလာ၏။
ေမာ့ရန္က အနည္းငယ္ေခါင္းယမ္းျပရင္း
