ရိေပၚရဲ႕ ပါးပါးက အလုပ္ကိစၥ မျပတ္ေသးတာမို႔ ကိုရီးယားမွ တစ္ပတ္ေလာက္ၾကာနိုင္ေၾကာင္း ဆက္သြယ္လာတယ္
ေရွာင္က်န့္ဒီအေၾကာင္းၾကားၾကားခ်င္း
စိတ္ထဲထိတ္လန့္သြားတာေတာ့အမွန္ပဲ
သူဒီတစ္ပတ္လုံးရိေပၚနဲ႕ ႏွစ္ေယာက္တည္းအတူဘယ္လိုရွိေနရမွာလဲ
အဲ့ဒီ့အျပင္ ရိေပၚနဲ႕က အရင္လိုေကာင္းမြန္တဲ့ဆက္ဆံေရးမ်ိဳးမဟုတ္တာမို႔
သူအတြက္ေတာ့ ဒါကခက္ခဲတယ္ ၿပီးေတာ့ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ေတြ႕တာနဲ႕
သူ႕ကိုအ႐ြဲ႕စကားေတြပဲ ေျပာေနတဲ့ရိေပၚက ေသခ်ာေပါက္ဒီအခ်ိန္မွာ
သူ႕အတြက္အခြင့္အေရးပဲေလ ဒါေၾကာင့္ ေရွာင္က်န့္ စိတ္မြန္းၾကပ္ေနမိတယ္
သူ ရိေပၚနဲ႕ ျပန္အဆင္ေျပခ်င္ပါတယ္ ၿပီးေတာ့ ေမလင္းနဲ႕လဲ ရိေပၚကိုအဆင္ေျပေစခ်င္တယ္
ေရွာင္က်န့္အေတြးေတြမဆုံးေသးခင္မွာပဲ အိမ္ေရွ႕က ကားသံၾကားတာမို႔
ဧည့္ခန္းထဲကေန ဘယ္သူလဲ လွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ ပါးရဲ႕ အေတြးေရးမႈးဆိုသူ မုခ်န္ေကာ
"သခင္ေလးေရွာင္ ေနေကာင္းတယ္ေနာ္"
အိမ္ထဲ ဝင္လာခ်င္း ႏႈတ္ဆက္လာပုံက သူအိမ္မွာရွိေနမွန္း အပိုင္တြက္ထားသလိုလို ႏွစ္လိုဖြယ္ အၿပဳံးတစ္ပြင့္နဲ႕ သူ႕မ်က္စိေရွ႕လွမ္းလာပုံက
လူႀကီးလူေကာင္းဆန္ၿပီး ရင့္က်က္တည္ၾကည္မွန္း ျမင္သူတိုင္းသိသည္။
ေရွာင္က်န့္စိတ္ထဲ အေတြးတစ္ခုဝင္လာ၏။
သူ ရိေပၚကိုလဲ ဒီလိုေလးျမင္ခ်င္မိသည္...
"မုခ်န္ေကာ...အိမ္ကိုဘာကိစၥရွိလို႔လဲ ပါးမရွိတာေတာ့သိမယ္ထင္တယ္ "
"အင္း ကိုယ္သိထားပါတယ္ ဒါေပမဲ့ ကိုယ္လာတာ သခင္ေလးေရွာင္က်န့္ဆီကိုေလ ဉကၠ႒ႀကီးဆီကိုမွမဟုတ္တာ"
"ေအာ္ ကြၽန္ေတာ္ဆီကိုလာတာလား ဘာကိစၥရွိလို႔လဲ မုခ်န္ေကာ"
"သခင္ေလးေရွာင္က်န့္က အျပင္မွာေတြ႕တုန္းကထပ္ ပိုတစိမ္းဆန္လိုက္တာ"
ဒီစကားေတြကို ေလွကားရင္းမွာရွိေနတဲ့ ရိေပၚၾကားေအာင္ မုခ်န္ကတမင္ေျပာလိုက္တာျဖစ္သည္။ အေၾကာင္းကေတာ့ သူနဲ႕ေရွာင္က်န့္အျပင္မွာလဲေတြ႕စုံေၾကာင္းကိုသိေစခ်င္၍...
