තුහින : රණ්ඩු නොවී ඉදපන්කො පොඩ්ඩක් ආධිල් .
ආධිල් : අනේ මේ අන්න අරයට ඒක කියාම් . තව පොඩ්ඩෙන් ඇහැකුත් අද එළියට ගන්නවා .
තුහින : ඩිනර් එකට නම් තව වෙලත් තියෙනවා . උඹට බඩගිනිද ?
ආධිල් : නෑ තුහින . ඔව් තාම හයයිනෙ . හම්බේ.... ඒක නෙවෙයි මෙතන මෙච්චර ලස්සනයි කියලා දන්නවනම් අපිට කලින්ම එන්න තිබ්බා .
තුහින : ඇයි ආධිල්ට මෙතනට හිත ගිහින්ද ඒ සැරේ... ?
ආධිල් : නැතුව . උඹට නම් හැබැයි හිත යන්න දෙයක් නෑ නේ ?
තුහින : ඒ ඇයි ?
ආධිල් : නෑ ඉතින් . උඹේ ඔය හිත නතර වෙන්නෙම කොහොමත් මේ වගේ තැන් වල කියලා මං දන්නවා .
තුහින : හ්ම්.... බලං යද්දි උඹටත් පොඩි aesthetic වයිබ් එකේ චොයිසස් තියෙනවා නේ එහෙන් මෙහෙන් .
ආධිල් : උඹ හිතනවද එහෙම ?
තුහින : කොහොමද ?
ආධිල් : උඹේ ටේස්ට් එකෙන් ටිකක හරි ටේස්ට් එකක් මටත් තියෙනවා කියලා .
තුහින : දන්නෑ ආධිල් . ඒක වෙලාව අනුව වෙනස් වෙනවා මට දැනෙන විදියට නම් .
ආධිල් : ඒ කිව්වෙ ?
තුහින : එහෙම තමයි . උබේ හිතේ තියෙන දේවල් එක්ක තමයි කොහෙ හරි තැනක තියෙන වයිබ් එකයි ඒකට දැනෙන ආසාවයි තීරණය වෙන්නෙ .
ආධිල් : එහෙමද ?
තුහින : නිකං හිතලා බලපන් . උඹ එදා මාළිගාවට යන්න ඕන කිව්වෙ හිතේ තිබ්බ මහන්සියයි දුකයි නිසා . නිකං උඹ හිතපන් උඹ පිරිලා ඉතිරිලා යන සතුටක ඉදියනම් එහෙම කවදාවත් කීයටවත් මට මාළිගාවට යන්න ඕනෙ කියනවද ?
ආධිල් : ම්ම්... ඇත්ත. මං එහෙම කියන එකක් නෑ !
තුහින : ම්ම්... හැම දේම පිටට පේන්න තියෙන දේ විතරක්ම නෙවෙයි බං .
ආධිල් : ඒ කිව්වෙ ?
තුහින : ආදරේ ගැන උඹ දන්නෙ මොනවද ?
ආධිල් : ආදරේ ගැනද ?
තුහින : ම්ම්.... ඒක ගැන තමයි !
තුහින ඈත පේන ක්ෂිතිජය දිහා ට ඇස් යොමු කළාම ආධිලුත් ඒ දිහාම බලාගෙන සාක්කු දෙකට අත් දා ගත්තෙ ලොකු හුස්මක් අරගෙන දිග කතාවකට මුළ පුරණ ගමන් .
YOU ARE READING
NIRNAMIKA | සිංහල | (Anonymous)
Non-Fiction~තුහින හරි පරණ තාලෙ වයිබ් එකේ මනුස්සයෙක් . ඒ නිසාමද කොහෙද ආධිල් හැම තැනදිම හැම මොහොතකදිම හැම තප්පරයකම තුහිනව හරි විශේෂ විදියට දකින්න පුරුදු වෙලා ඉදියා . "නිදන්ගත ආත්මයෙන්ම සිත්තරෙකු වූ ඔහු එම සංගීත ශිල්පියාට කෙසේ තනු ලියාවිද ?" ...
