විනාඩි දෙකක් විතර යන කොට තුහිනගෙ පිටිපස්සෙන් අවදි උණේ කාලෙකට කලින් තමන්ට සුපුරුදුව තිබ්බ පිරිමි කටහඩක් .
" තුහින !"
තුහින : ඔයා ....? ආහ් යුගාන් අයියා . දැක්ක කල්.... අදුන ගන්නත් බැරි උණා මට .
යුගාන් : උඹට මතක තිබිලා නේද මාව ? කොහොමද බං ජීවිතේ ? ශධිලුත් හොදින් නේද ?
තුහින : යුනිවසිටි යන ගමන් වැඩ ටිකත් බැලන්ස් එකේ කරගෙන යනවා අයියෙ . ඔව් ඔව් ශෙවෝනුත් හොදින් ඉන්නවා .
යුගාන් : ම්ම්.... මං බලං ඉදියෙ . උඹ හරි සතුටින් නේද අද ?
තුහින : හ්ම්.... ඔව් අයියෙ . අන්තිමට මං ඒක කළා කියලා දැනෙද්දි හරි සතුටක් දැනෙනවා . ඒක නෙවෙයි අයියා ගොඩක් වෙලා බලං ඉදියද ?
යුගාන් : ම්ම්... උඹ ශධිල් එක්ක මෙතනට එනකොටම වගෙයි මං දැක්කෙ .
තුහින : ඉතින් අයියට එන්න තිබ්බනෙ කතා කරන්න . ඇයි නාවෙ... ?
යුගාන් : මං කොහොමද බං ඌ ඉස්සරහට එන්නෙ ? නිකං හරි මං ආවානම් ඒ නිසා මෙච්චර ලස්සනට වෙන්න තිබ්බ දේ එහෙම්මම විනාස වෙන්න තිබ්බා .
තුහින : ඌ එහෙම කරන එකක් නෑ බං අයියෙ . උඹ දන්නවනෙ ඌ ඒ කාලෙත් උඹව ප්‍රතික්ෂේප කළේ කිසි කහටක් හිතේ තියාගෙන නෙවෙයි කියලා....
යුගාන් : දැන් අවුරුදු ගාණක් ගෙවිලා ගිහින් තුහින !
තුහින : ඒක මං දන්නවා අයියෙ . ඒත් මං දන්නවා උඹ තාම මග බලං ඉන්නෙ කියලා . උඹ දිහා බැලුවම ඒක කියන්න පුළුවන් .
යුගාන් : මට හිත හදාගන්න බෑ බං . ඌව දැක්කත් නොදැක්කත් ඒ රූපෙ කවදාවත් අමතක කරන්න අමාරුයි .
තුහින : ඒක ඇත්ත . යුගාන් අයියා දැන් ඉන්නෙ කොහෙද ? කොළඹද නැවතිලා ඉන්නෙ ?
යුගාන් : ම්ම්.... මං මෙහෙ ඉන්නෙ තුහින . තව අවුරුද්දකින් දෙකකින් රට යනවා .
තුහින : හ්ම්.... යන්න කලින්වත් ශෙවෝන් ට ආපහු සැරයක් කියලා බලන්න අයියෙ .
යුගාන් : ඌ ආපහු එදා වගේ හැසිරුණොත් මේ පාර නම් මට දරාගන්න බැරි වෙයි තුහින ! ඉතින් ආපහු ප්‍රශ්න ඕන නෑ .
YOU ARE READING
NIRNAMIKA | සිංහල | (Anonymous)
Non-Fiction~තුහින හරි පරණ තාලෙ වයිබ් එකේ මනුස්සයෙක් . ඒ නිසාමද කොහෙද ආධිල් හැම තැනදිම හැම මොහොතකදිම හැම තප්පරයකම තුහිනව හරි විශේෂ විදියට දකින්න පුරුදු වෙලා ඉදියා . "නිදන්ගත ආත්මයෙන්ම සිත්තරෙකු වූ ඔහු එම සංගීත ශිල්පියාට කෙසේ තනු ලියාවිද ?" ...
