අශ්වින් කවදාවත් ආධිල්ට කිව්වෙ නෑ ප්‍රශ්න වලට මූණ දෙන විදිය . එයා කියලා දුන්නෙම ප්‍රශ්ණ වලින් පැනලා යන විදිය විතරයි කියල ආධිල් හිතා ගෙන හිටියා . අශ්වින් මැරුණෙ තමන්ගෙ තාවකාලික සතුටක් මත්තෙ විතරයි .
ආධිල්'s pov
ආපහු තාත්තා කෝල් කළාම කියන්න ඕනෙ මං විසි නම වෙනිදට වගේ ගෙදර එනවයි කියලා . නැත්නම් අම්මටත් ගෙදර කනක් ඇහිලා ඉන්න නැති වේවි . එක අතකට මං මෙහෙම ගෙදරින් ටිකක් හරි දුරක තිබ්බ කැම්පස් එකකට ආව එක හොදයි . ගෙදර ඉදන් එන්න ගියානම් මට මොනවා වෙයිද දන්නෑ .
තුහින මොනවා කරනවද දන්නෙ නෑ .
එහෙම හිතුව ආධිල් රෑ නවයට විතර තුහිනගෙ ෆෝන් එකට කෝල් එකක් ගත්තා. .
තුහින : ආ කියපන් ආධිල් . මොකද මේ අපිව මතක් වෙලා ?
ආධිල් : අනේ මේ ලබ්බක් කියන්න එපා අයිසෙ . උඹව අමතක වෙන්න මං මැරිලා ඉපදුනායෑ... පුත්තලම් බූරුවා !
තුහින : ඈ යකෝ පොඩි පගයො... මොනාද තෝ කියන්නෙ මේ...?
ආධිල් : කොහෙද බල්ලො පොඩි ? තොගෙ වයසෙමනෙ මං .
තුහින : කියන්නෑ උඹේ ලොකු මොකද්ද කියලා මං ඉතින් . ආ ඒවා වැඩක් නෑ.... මොකද මේ හදිස්සියේ ?
ආධිල් : ම්ම්... උඹ අද ගෙදර යනවා කිව්ව නිසයි ගත්තෙ .
තුහින : ඔව් බං ඔහෙ ඉදලත් වැඩක් නෑනෙ. ඒ නිසා මං ඉතින් මෙහෙ ආවා . අහ් ඒක නෙවේ , උඹ යන්නෙ කවද්ද ?
ආධිල් : මට මේ වැඩ තොගේ ඉවර කරලා යද්දි 29 විතර වෙයි බං . තාත්තත් දවසට තුන් හතර ගමනක් අරගෙන දෙහි කපනවා . වැඩ කිව්වට අහන්නෙ නෑ බං.... මට නම් එපා වෙලා තියෙන්නෙ .
තුහින : මං අංකල්ට කතා කරන්නද ආධිල් ?
ආධිල් : නෑ බං . වැඩක් නෑ . මට නම් තේරෙන්නෑ මේ සේරම කොහොම හරියට මැනේජ් කර ගන්නද කියලා .
තුහින : උඹට ඕන නම් කියපන් මං එන්නම් උදව් කරන්න .
ආධිල් : නෑ නෑ බං පිස්සුද උඹට . ඔන්න ඔහෙට වෙලා ඉදපන් . මං කොහොමත් මේ ටික ඉවර වෙලා තමයි යන්නෙ . හෙට තාත්තා ට කියනවා . එයා කිව්වට බං මං මේවත් කර ගන්න එපැයි .
YOU ARE READING
NIRNAMIKA | සිංහල | (Anonymous)
Non-Fiction~තුහින හරි පරණ තාලෙ වයිබ් එකේ මනුස්සයෙක් . ඒ නිසාමද කොහෙද ආධිල් හැම තැනදිම හැම මොහොතකදිම හැම තප්පරයකම තුහිනව හරි විශේෂ විදියට දකින්න පුරුදු වෙලා ඉදියා . "නිදන්ගත ආත්මයෙන්ම සිත්තරෙකු වූ ඔහු එම සංගීත ශිල්පියාට කෙසේ තනු ලියාවිද ?" ...
