SHE'S A PRETENTIOUS BITCH

22

I heard the door closed. I closed my eyes, pretending to be asleep. Pero bago pa siya pumasok ay narinig ko ang pag alis ng sasakyan. Dahan-dahan siyang humiga sa tabi ko, and hugged me. Hindi ko kumibo, I stop myself from crying hanggang sa dalawin ako ng antok. Thanks goodness!

Kinabukasan ay nadatnan ko si Diego n nagluluto ng almusal. Nagluto siya ng fried egg, hotdog, and tocino. Mukhang masarap pero bumaliktad agad ang sikmura ko sa amoy ng tocino. Tumakbo agad ako sa kusina upang ilabas itong nararamdaman ko. Lumapit naman agad si Diego sa akin and tap my back gently.

Maagang maaga ayaw kong umiyak. I forced myself not to cry, pero traydor talaga ang mga luha ko. Nagsilabasan na sila hanggang sa humahagulgol na ako. Diego seems worried, he immediately hugged me.

"Shh.. It's okay," anito. Nandidiri ako!

"Let me go," kalmado kong salita at tinulak siya ng kaunti. He let me go. Kaya agad na akong tumayo.

Nawalan na ako ng gana kumain kaya bumalik uli ako sa kwarto. Humiga ako at pumikit, hindi ko alam ang gagawin ko, umiiyak na naman ako. Sa tuwing pipikit talaga ako sila agad naiisip ko. Hindi ako makapaniwala na magagawa iyun ni Diego sa akin. Niloko niya ako! Humihikbi na naman ako, ayaw kong makita niya ako na umiiyak kaya nagtalokbong ako ng kumot upang hindi niya ako makita.

Narinig ko ang pag bukas ng pintuan at pag sarado nito. I thought he was going to console me, I was waiting for him to hugged me and comfort me but never! He didn't even bother to ask me if I am okay or not. Pero sino ba ang tanga n kukumustahin ako hindi ba? Niloko niya ako so bakit niya ako kukumustahin! I took a deep breath and pretended that I am just staring at the ceiling. Pero wala talagang Diego.

Tumulo na naman ang mga luha ko. Sumisikip na naman ang dibdib ko. Ang sakit kapag hindi mo nailabas ang sam ng loob mo, ang mga hinanakit mo. Maybe naging kampante lang ako na hindi ako lolokohin ng asawa ko.

"Babe, aalis muna ako ah. Baka bukas pa ako makabalik," salita niya. Ito na naman ang lakas ng kabog sa aking dibdib. Natatakot na naman ako. Ayaw ko siyang umalis dahil alam ko na iba ang pupuntahan niya at hindi trabaho.

Hindi ako sumagot at nanatili na lang na nakahiga habang nakatingin sa ceiling. "Babe? Are you okay? Hindi mo ako pinapansin," tanong niya ng makalapit siya sa akin.

"Okay lang, Babe. Mood swing." sagot ko na lang s kanya.

"Are you sure?" paninigurado niya Tumango na lang ako bilang tugon. "Aalis na ako ah, mag-iingat ka rito," he said and left.

This time ay hindi man lang siya humalik sa labi ko. Ang sakit sakit na. Pagkalabas niya ng pintuan ay impit akong humahagulgol, gusto kong sabunutan ng sarili ko sa sakit.

Grabi ang sakit na nararamdaman ko ngayon. Hindi ko maintindihan. Tanging iyak na lang ang nagagawa ko. Hindi ko man lang maibuka ang bibig ko, tanging hagulgol na lang ang lumalabas sa bibig ko.

Hindi ko namalayan ang oras at alas tres na pala ng hapon. Nakahiga lang ako magdamag, hindi rin ako dinalaw ng gutom. Tumayo na ako nang marinig ko ang tunog ng sasakyan. Wala naman akong bisita na darating ngayon, hindi rin tumawag si Dad. Lumabas na ako nang kwarto at bumaba.

"Anak," tawag sa akin ng pamilyar na boses. Agad kong nakita si Tita Andrea na nakatayo sa pintuan.

Hindi mo alam kung paano ako nakarating sa kanya. Bigla na lang akong napahagulgol, I felt her embracing me and tapping my back.

"What happened?" bakas sa boses niya ang pag aalala. I know that we are not close to each other, pero ramdam ko ang sinseridad ni Tita.

"Ang sakit sakit po,"humahagulgol kong salita. Humiwalay siya sa yakap at tiningnan ako sa mukha. She cupped my face , and wiped my tears.

"Ate, why are you crying? May masakit ba sa iyo?" ngayon ko lang napansin na may kasama pala si Tita, si Atacia. Niyakap din ako ni Atacia ng mahigpit.

"Thank you visiting me. Masaya lang ako," I lied. I don't want them to hate Diego.

"Are you sure?" paninigurado ni Tita. I nodded as a yes. Pumasok na rin sila sa loob at pinaupo ko muna sila sa sala.

If they're not busy ay bumibusita sila sa akin, wala nga lang si daddy ngayon. Na miss ko na din siya.

"Carol, what do you want to eat?" tanong ni Tita Andrea sa akin. Laki na nag pinag bago ni Tita. Komportable na ako sa kanila simula nung nagkaayos kami.

"Hindi ko alam Tita, lahat na lang ng kinain ko ay nasusuka ko eh. Kaya wala akong makain talaga, but I am trying to eat. Sa fruits na lang ako bumabawi dahil nakakain ko naman," salita ko naman.

I will pell an apple na lang ate, you must eat. Ang laki na ng pinag bago ng katawan mo. Mas lalo kang pumayat, at maputla ka. Are you in your check na ba?" Atacia said.

"Tomorrow is my schedule. One month and one weeks na rin naman tiyan ko," I said. Schedule ko bukas and Diego doesn't know. Sasabay na lang ako kina Tita ngayon.

"Sasabay na lang ako sa inyo, Tita ha. Bukas pa rin naman uuwi si Diego eh." ani ko.

Sumagot naman agad si Tita. They prepare food for me. Na enjoy ko naman ang prutas na hinanda nila. I suddenly felt relieved. Mabuti na lang at dumating sila, medyo kumalma ako. Ayaw kong ma stress pero dahil sa nasaksihan ko kagabi hindi ko na alam kung paano ko haharapin si Diego. Lagi kong naiisip kataksilan niya.

"Handa ka na ba, Ate?" tanong ni Atacia ng sinilip siya sa pintuan mula sa labas ng kwarto ko.

"Ready na," sagot ko naman at lumabas na ng kwarto.

I locked the house before leaving! He won't look for me naman if ever uuwi siya na wala ako sa bahay.